INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o wskazanie zakresu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę, która zajmuje się handlem i odzyskiem różnego rodzaju odpadów. Jest w trakcie budowy własnej sortowni, posiada kontenery do odbioru zanieczyszczeń, odpadów. Kontenery są wstawiane środkiem transportu Zainteresowanego do firm w celu pozyskania surowca (folii, makulatury i innych odpadów, tworzyw nadających się do sprzedaży, będą to także odpady komunalne). Firmy obciążają Wnioskodawcę fakturą za zanieczyszczenia, które się znajdują w kontenerach np.: odpad makulatura, odpad folia. Są to często odpady poprodukcyjne różnego gatunku, gdzie nie można określić ich rodzaju i wagi przed faktycznym ich przesortowaniem (firmy nie dokonują segregacji na gatunki i rodzaje odpadu – nie ma ekonomicznego uzasadnienia wstawianie jednego kontenera dla jednego rodzaju odpadu). W firmie Wnioskodawcy towar ten będzie przyjmowany na magazyn jako jeden surowiec np.: folia, makulatura zgodnie z otrzymaną fakturą. Podczas procesu segregacji po uruchomieniu sortowni może okazać się, że zawartość kontenera nie jest zgodna z fakturą zakupową. Dotychczas towar w większej ilości był utylizowany, gdyż z punktu ekonomicznego i technicznego bez sortowni nie było można wysegregować tego towaru (odpadu). Towar tylko lepszej jakości był sprzedawany, a reszta bez procesu segregacji utylizowana. W przyszłości jednak z faktury zakupowej np. 1000 kg folii, która będzie przyjęta na magazyn w firmie Wnioskodawcy jako 1000 kg folii (1000 kg * 1 zł), po segregacji może okazać się, że w kontenerze będzie: 700 kg folii, 200 kg makulatury i 100 kg zanieczyszczeń. Powstaje problem natury technicznej jak urealnić magazyn ze stanem faktycznym. Zainteresowany podkreśla także, że nie możliwe jest określenie poszczególnych wag przed wystawieniem faktury przez firmy sprzedające do niego odpad, ponieważ segregacja towaru z kontenera będzie odbywała się nieraz po miesiącu lub dwóch od jego fizycznego dostarczenia do firmy i w momencie sortowania na linii sortowniczej będzie znajdował się już towar z kilku firm jednocześnie. Zanieczyszczenia nienadające się do dalszej odsprzedaży np. 100 kg będą przekazywane do utylizacji lub przekazywane do wyspecjalizowanych podmiotów na co Wnioskodawca będzie otrzymywać fakturę obciążeniową na utylizację lub odbiór w celu zagospodarowania 100 kg.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Zakupy towarów będą dotyczyć wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo odliczenia podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sortowanie odpadów z kontenerów i zakupionego w celu dalszej odsprzedaży pozwala na wyodrębnienie poszczególnych gatunków towarów, a także na uzyskanie jego lepszej jakości w celu uniknięcia zwrotów, reklamacji a także obniżek cen. Działanie to obniża także bezpośrednio koszty transportu i zbiórki, a także pozwala na zdobycie większej ilości kontrahentów. Natomiast odpad nie nadający się do dalszej sprzedaży, który poddany jest utylizacji może być kosztem podatkowym z pełnym odliczeniem podatku VAT, ponieważ będzie on „produktem ubocznym” wynikającym z naturalnego procesu działalności firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Mocą art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Należy podkreślić, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura jest dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności (tj. dostawa towarów lub wykonanie usługi) powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego, uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje, gdy wystawiona faktura nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę, która zajmuje się handlem i odzyskiem różnego rodzaju odpadów. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest w trakcie budowy własnej sortowni, posiada kontenery do odbioru zanieczyszczeń, odpadów. Kontenery są wstawiane środkiem transportu Zainteresowanego do firm w celu pozyskania surowca (folii, makulatury i innych odpadów, tworzyw nadających się do sprzedaży, będą to także odpady komunalne). Firmy obciążają Wnioskodawcę fakturą za zanieczyszczenia, które się znajdują w kontenerach np.: odpad makulatura, odpad folia. Są to często odpady poprodukcyjne różnego gatunku, gdzie nie można określić ich rodzaju i wagi przed faktycznym ich przesortowaniem (firmy nie dokonują segregowania na gatunki i rodzaje odpadu – nie ma ekonomicznego uzasadnienia wstawianie jednego kontenera dla jednego rodzaju odpadu). W firmie Wnioskodawcy towar ten będzie przyjmowany na magazyn jako jeden surowiec np.: folia, makulatura zgodnie z otrzymaną fakturą. Podczas procesu segregacji po uruchomieniu sortowni może okazać się, ze zawartość kontenera nie jest zgodna z fakturą zakupową. Dotychczas towar w większej ilości był utylizowany, gdyż z punktu ekonomicznego i technicznego bez sortowni nie było można wysegregować tego towaru (odpadu). Towar tylko lepszej jakości był sprzedawany, a reszta bez procesu segregacji utylizowana. W przyszłości jednak z faktury zakupowej np 1000 kg folii, która będzie przyjęta na magazyn w firmie Wnioskodawcy jako 1000 kg folii (1000 kg * 1 zł), po segregacji może okazać się, że w kontenerze będzie 700 kg folii, 200 kg makulatury i 100 kg zanieczyszczeń. Powstaje problem natury technicznej jak urealnić magazyn ze stanem faktycznym. Zainteresowany podkreśla także, że nie możliwe jest określenie poszczególnych wag przed wystawieniem faktury przez firmy sprzedające do niego odpad ponieważ segregacja towaru z kontenera będzie odbywała się nieraz po miesiącu lub dwóch od jego fizycznego dostarczenia do firmy i w momencie sortowania na linii sortowniczej będzie znajdował się już towar z kilku firm jednocześnie. Zanieczyszczenia nienadające się do dalszej odsprzedaży np. 100 kg będą przekazywane do utylizacji lub przekazywane do wyspecjalizowanych podmiotów na co Wnioskodawca będzie otrzymywać fakturę obciążeniową na utylizację lub odbiór w celu zagospodarowania 100 kg. Zakupy towarów będą dotyczyć wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro nabywane towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, to Zainteresowanemu – zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy – będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż w kwestii zdarzenia przyszłego dotyczącego kosztów uzyskania przychodu oraz dokumentowania zmiany stanu magazynu wydano odrębne rozstrzygnięcia z dnia 28 stycznia 2011 nr ILPB1/415-1240/10-4/AO i nr ILPB1/415-1240/10 -5/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.