INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2010 r. (data wpływu 29.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującym się na tym gruncie ogrodzeniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującym się na nim ogrodzeniem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce (dalej jako Wnioskodawca), planowane jest umorzenie udziałów wspólnika za jego zgodą poprzez nabycie przez spółkę udziałów wspólnika w celu ich umorzenia. Umorzenie będzie przeprowadzone w trybie art. 199 § 1 i 2 kodeksu spółek handlowych. Po nabyciu przez spółkę udziałów w celu ich umorzenia dokonane zostanie obniżenie kapitału zakładowego. Wynagrodzenie za umarzane udziały zostanie określone w formie niepieniężnej-na wspólnika zostanie przeniesione prawo użytkowania wieczystego trzech działek gruntowych, przy czym na jednej z tych działek posadowione jest ogrodzenie trwale z gruntem związane. Wskazane ogrodzenie zostało wybudowane w 1986 r., a działka na której zostało wniesione została następnie przekazana aportem do spółki w 1996 r. Ogrodzenie nie było modernizowane i jest ujęte w księgach spółki jako środek trwały (budowla), a działka na której jest posadowione nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz wspólnika, którego udziały są umarzane, tytułem wynagrodzenia, prawa użytkowania wieczystego działki gruntowej wraz z prawem własności ogrodzenia trwale z działką związanego ogrodzenia jest zwolnione od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności ogrodzenia trwałe z tym gruntem związanym podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części tych budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Na działce z którą związane jest prawo użytkowania wieczystego znajduje się ogrodzenie trwale z gruntem związane. W ocenie Spółki wskazane ogrodzenie stanowi budowlę, której dostawa jest zwolniona od podatku od towarów i usług, co pociąga za sobą także zwolnienie od tego podatku dostawę prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym ta budowla jest posadowiona. Prawo budowlane przez budowlę rozumie każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury.

Pod pojęciem urządzenia budowlanego należy natomiast rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Jeśli zatem na ogrodzonej działce nie znajdują się inne obiekty budowlane, wówczas ogrodzenie jest budowlą, a nie urządzeniem budowlanym.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądowym:

• wyrok WSA w Krakowie z 13 lutego 2008 II SA/Kr 1113/07 zawierający tezę:" Mimo treści art. 3 ust. 9 ustawy z 7 lipca 1994 prawo budowlane nie zawsze ogrodzenie może być traktowane jako urządzenie budowlane związane z innymi obiektami. Możliwe jest także przyjęcie, że ogrodzenie stanowi samodzielny obiekt budowlany, nie będący urządzeniem budowlanym związanym z jakimkolwiek innym obiektem budowlanym.
• wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 stycznia 2009 II SA/Rz 617/08 zawierający tezę:" Trzeba w tym miejscu dodać, że każde ogrodzenie jest obiektem budowlanym (budowlą), ale ze względu na funkcje niektóre z nich są równocześnie urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 prawa budowlanego"
• wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2007 II SA/Kr 101/07 zawierający tezę: "Ogrodzenie jest urządzeniem budowlanym tylko wtedy, gdy nieruchomość jest zabudowana i pozostaje funkcjonalny związek między ogrodzeniem, a obiektem budowlanym.
  
  

Zatem stawka podatku dla zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów powinna być ustalona w oparciu o stawkę dla budowli. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie polega na oddaniu do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Spółka nabyła działkę, na której w chwili nabycia ogrodzenie było już posadowione. Nabycie nastąpiło na podstawie czynności prawnej opodatkowanej (aport do Spółki w 1996- czynność podlegająca opodatkowaniu ale od podatku zwolniona). Oznacza to, że zasiedlenie budowli (ogrodzenia) nastąpiło w 1996 r. Planowana dostawa nastąpi zatem po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

Podobne stanowisko prezentują niektóre organy podatkowe:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 maja 2010 r. sygn. lTPP2/443-78/10/KT oraz z dnia 24 grudnia 2009 r. sygn. lTPP1/443-934/09/MS.

W ocenie Wnioskodawcy nawet jeżeli przyjąć, iż budowli nie zasiedlono, to zważywszy, że Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, a jednocześnie nie dokonywano nakładów przekraczających 30% jej wartości początkowej (korzystając z prawa do odliczenia podatku naliczonego)- dostawa również byłaby zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Co do zasady stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynosi 22%. Zgodnie jednak z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ponadto na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy o VAT, zwolniona od podatku jest także dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie- rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
  
  

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek albo budowla zostanie sprzedana (wniesiona aportem), oddana w najem lub dzierżawę, bowiem są to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o VAT za teren zabudowany należy uznać taki teren, na którym znajdują się budynki, budowle.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. z 2010 r. Dz. U. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, drogi, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu prawa budowlanego, nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. ogrodzenie, występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy, nabytego w 1996 r. w drodze aportu niepieniężnego, prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującym się na nim ogrodzeniem, które nie było ulepszane w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawca wskazał także, że przedmiotowe ogrodzenie jest budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Zatem mamy do czynienia ze zbyciem prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budowlą w postaci ogrodzenia.

Na podstawie opisu zdarzenia przyszłego oraz przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zbycie ogrodzenia nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem w wyniku wniesienia ww. ogrodzenia jako aport niepieniężny do Spółki w 1996 r., doszło do pierwszego zasiedlenia, od którego upłynęło dwa lata. Tym samym przedmiotowa dostawa budowli będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z kolei kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami rozstrzygają przepisy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.) w myśl, których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt lub prawo wieczystego użytkowania gruntu będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia jednak wymaga, że podstawą zwolnienia zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami będzie przepis § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem wskazane przez Wnioskodawcę przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 224, poz. 1799) utraciły moc z dniem 31 grudnia 2010 r.

Należy również podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, w którym wskazano iż przedmiotowe ogrodzenie jest budowlą.

Należy także dodać, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.