INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2010 r. (data wpływu 16 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów (próbek) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ich zakupem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów (próbek) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ich zakupem. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 16 grudnia 2010 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży wyrobów budowlanych, w szczególności elementów pokryć dachowych. W związku z tym, niejednokrotnie wydawane są klientom/kontrahentom oraz potencjalnym przyszłym odbiorcom - nieodpłatnie i w niewielkich ilościach - próbki nabywanych towarów (np. dachówki - max. kilkanaście sztuk w danym kolorze i modelu, bloczki betonowe - max. kilka sztuk, folia dachowa - ok. 1 m² itp.).

Celem przekazania przedmiotowych towarów jest zapoznanie kontrahentów z produktami Spółki i jest traktowane jako element materiałów promocyjno-reklamowych. Towary te wydawane są poszczególnym kontrahentom w niewielkich jednostkowych ilościach (będących w swej istocie próbkami towarów). Są one wydawane z magazynu na podstawie dokumentu rozchodowego RW i ujmowane w kosztach uzyskania przychodów (jako koszty reklamy). Przekazania te nie są opodatkowane podatkiem należnym od towarów i usług, natomiast podatek naliczony z tytułu zakupu tychże towarów jest ujmowany/odliczany w deklaracji VAT.

W złożonym w dniu 16 grudnia 2010 r. uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany oświadczył, iż:

1. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od towarów przekazanych klientom/kontrahentom oraz potencjalnym przyszłym odbiorcom,
2. przekazywane klientom/kontrahentom oraz potencjalnym przyszłym odbiorcom towary (np. dachówki, bloczki betonowe, folia dachowa) nie stanowią prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),
3. przekazywane klientom/kontrahentom oraz potencjalnym przyszłym odbiorcom towary (np. dachówki, bloczki betonowe, folia dachowa) stanowią próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ww. ustawy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowe przekazania towarów (próbek) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy podatek VAT naliczony z tytułu zakupu ww. towarów (przekazywanych następnie kontrahentom) podlega odliczeniu w deklaracji VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Przekazania towarów (próbek) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przedmiotowe nieodpłatne przekazanie tychże towarów w ramach działań reklamowych nie mieści się w pojęciu odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i nie rodzi konieczności opodatkowania podatkiem VAT z uwagi na fakt, że przedmiotowe przekazanie odbywa się w związku z realizacją celu związanego z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Ad. 2.

Podatek VAT naliczony z tytułu zakupu ww. towarów (przekazywanych następnie kontrahentom) podlega odliczeniu w deklaracji VAT na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów rozumie się również – stosownie do z art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy, definiuje prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Natomiast pojęcie „próbka” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że nieodpłatne przekazanie w celach promocyjno -reklamowych próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, zastrzegając jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Zatem określenie „niewielka ilość towaru” może budzić wątpliwości. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 ustawy wynika, iż próbką jest towar gotowy, spełniający cechy wskazane w przepisie i przekazany w celu przetestowania (sprawdzenia właściwości danego towaru). Za próbkę można uznać najmniejszą ilość towaru, która zachowuje skład i wszelkie właściwości towaru.

Należy jednak zauważyć, że o uznaniu za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu – jednemu – odbiorcy w danym okresie.

Zatem nieodpłatne przekazanie potencjalnemu klientowi niewielkiej ilości towaru w celu uzyskania zamówienia, zakupu tego towaru – umożliwiające mu poznanie jakości i walorów wyrobów oferowanych przez podatnika, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy i nie podlega opodatkowaniu stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą wyrobów budowlanych, w szczególności elementów pokryć dachowych. W celu zapoznania się klientów/kontrahentów oraz potencjalnych klientów z produktami Spółki oraz w celach promocyjno-reklamowych, Zainteresowany wydaje nieodpłatnie i w niewielkich ilościach próbki nabywanych towarów (np. dachówki - max. kilkanaście sztuk w danym kolorze i modelu, bloczki betonowe - max. kilka sztuk, folia dachowa- ok. 1 m² itp.). Wnioskodawca wskazał, iż towary te wydawane są poszczególnym kontrahentom w niewielkich jednostkowych ilościach i stanowią próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy.

W świetle powyższego oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie klientom/kontrahentom oraz potencjalnym klientom przez Spółkę towarów, stanowiących – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – próbki nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7.

Należy również wskazać, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (…).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Dla określenia czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów przekazanych klientom/kontrahentom oraz potencjalnym przyszłym odbiorcom istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością Podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez Podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy nabywane towary (wykorzystywane w działaniach promocyjno-reklamowych) służą zwiększeniu sprzedaży opodatkowanej (istnieje związek ze sprzedażą opodatkowaną), to nabywcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu przekazywanych towarów – próbek, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy.

Ponadto, informuje się, że na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), z dniem 1 stycznia 2011 r. art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a zmienił brzmienie na: „Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

W niniejszej interpretacji został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów (próbek) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ich zakupem. Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób pranych zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.