INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności, za które wypłacany jest bonus marketingowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności, za które wypłacany jest bonus marketingowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową polegającą na sprzedaży towarów budowlanych i wykończeniowych (płyty gipsowe, panele podłogowe, drzwi, podłogi). Jej dostawcami są podmioty krajowe oraz podmioty z innych krajów Wspólnoty, będące podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada umowy z ww. dostawcami, na podstawie których w związku ze zrealizowaniem przez niego w danym okresie określonego pułapu obrotu z tytułu zakupionego u dostawców towaru, otrzymuje tzw. bonusy od obrotu.

Bonusy przyznawane są na dwa sposoby: jako określony procent od obrotu za zrealizowanie określonego pułapu obrotu, przy czym konkretna kwota bonusu jest zmienna i zależy od ilości zakupionych towarów (bonusy obrotowe) lub jako określony procent od obrotu, przy czym bonus przeznaczony jest ogólnie na cele marketingowe Spółki (bonusy marketingowe).

Za przyznawane bonusy Zainteresowany obciąża dostawców w następujący sposób. Bonusy obrotowe nie są uznawane za odrębne dostawy i dokumentowane są notą księgową. Otrzymanie bonusów obrotowych nie jest jego zdaniem wynagrodzeniem za świadczenie usług. Zakupy dokonywane są dobrowolnie i w związku z transakcją zakupu, nie jest on zobowiązany do wykonania transakcji o określonej – premiowanej wielkości. Na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji zakupów od danego dostawcy. Czynności stanowiące nabycie towarów nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Takie stanowisko reprezentuje również NSA. Jako czynności nieobjęte opodatkowaniem bonusy powinny być dokumentowane notami księgowymi.

Natomiast bonusy marketingowe uznawane są za świadczenie usług na rzecz dostawcy i dokumentowane są fakturą VAT. Bonusy marketingowe stanowią odrębne od dostawy towarów usługi podlegające opodatkowaniu. w takim przypadku zachodzi sytuacja dodatkowego świadczenia na rzecz konkretnego dostawcy w postaci usługi marketingowej. Jest to odrębne świadczenie usługi za wynagrodzeniem i powinno być dokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do wystawiania faktury VAT w przypadku uzyskania bonusu marketingowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej i prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy.

W opinii Spółki, w przypadku bonusów obrotowych taka realizacja nie występuje. Nie świadczy ona żadnych usług na rzecz dostawcy, a niezrealizowanie określonego poziomu sprzedaży nie skutkuje roszczeniem wobec dostawcy – premia pieniężna nie jest również towarem. w takim przypadku wystawia ona więc notę obciążeniową na dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powołany wyżej przepis art. 8 ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów budowlanych i wykończeniowych. Jego dostawcami są podmioty krajowe oraz podmioty z terytorium innych krajów Wspólnoty, będące podatnikami. Wnioskodawca zawarł z dostawcami towarów handlowych umowy, na podstawie których, w związku ze świadczeniem na ich rzecz usług marketingowych, otrzymuje bonusy marketingowe. Jak wskazała Spółka, bonusy te określone są jako procent od obrotu.

Z powyższego wynika, iż otrzymywany przez Zainteresowanego bonus jest de facto wynagrodzeniem za świadczenie usługi marketingowej dla jego kontrahenta. Jako wzajemne, odpłatne świadczenie, spełnia zatem definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Reasumując, Spółka w przypadku uzyskania bonusu marketingowego, stanowiącego wynagrodzenie za świadczoną przez nią usługę marketingową na rzecz kontrahenta, zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym wykonywane przez niego czynności stanowią odrębne świadczenie usługi za wynagrodzeniem, które powinno być dokumentowane fakturą VAT, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania czynności, za które wypłacany jest bonus marketingowy. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii udokumentowania czynności, za które wypłacany jest bonus obrotowy, wydana została interpretacja z dnia 25 listopada 2010 r. nr ILPP2/443-1431/10-2/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.