INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04 października 2010r. (data wpływu do tut. Biura 08 października 2010r.), uzupełnionym w dnach 22 i 29 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia wskazanych we wniosku składników majątku na potrzeby prowadzonej w ramach spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy użyczenia wskazanych we wniosku składników majątku na potrzeby prowadzonej w ramach spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 grudnia 2010r. Znak: IBPBI/1/415-1030/10/ZK, IBPBI/1/415-1033/10/ZK, IBPBI/1/415-1034/10/ZK, IBPP1/443-968/10/EA wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 22 i 29 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna osób fizycznych zajmuje się mechaniką samochodową oraz handlem częściami samochodowymi. Spółka jest podatnikiem VAT. Wspólnikami w spółce cywilnej są członkowie rodziny należący do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jeden ze wspólników użyczył spółce cywilnej (wspólnikom s.c.) budynek gospodarczy wraz z częścią podwórza (parking) będące jego własnością. W umowie użyczenia wspólnicy spółki cywilnej zobowiązali się do ponoszenia bieżących kosztów użytkowania budynku wraz z parkingiem, np. koszty energii elektrycznej, ogrzewania, bieżące remonty. Wspólnicy zobowiązali się również do poniesienia kosztów adaptacji budynku dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Budynek, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, w chwili obecnej nie ma formalnie przeznaczenia budynku pod działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

W budynku pracują zarówno wspólnicy, jak i zatrudnieni pracownicy. W wyniku przeprowadzonej w 2010 roku przez Urząd Nadzoru Budowlanego kontroli w spółce cywilnej, wspólnicy zostali zobowiązani do dokonania zmiany przeznaczenia budynku, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza i dostosowania go do warunków BHP i Ppoż. W uzgodnieniu z pozostałymi wspólnikami, wspólnik będacy właścicielem budynku użyczonego spółce cywilnej, wystapił z wnioskiem o zmianę sposobu użytkowania budynku, celem zaadaptowania go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Warunki zawartej umowy użyczenia zobowiązują w tej sytuacji do pokrycia kosztów adaptacji budynku dla potrzeb działalności przez wszystkich wspólników spółki cywilnej. W związku z tym wspólnicy spółki cywilnej z bieżących przychodów finansują niezbędne koszty procesu adaptacji budynku. Poniesione koszty traktują jako inwestycję w obcym środku trwałym, tj. otrzymane faktury zakupu ewidencjonują w rejestrze zakupu VAT odliczając VAT naliczony, by po zakończeniu inwestycji (po otrzymaniu decyzji odbioru budynku) ustalić wysokość poniesionych kosztów i amortyzować je jako inwestycję w obcym środku trwałym, stawką amortyzacyjną w wysokości 10%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• spółka składa sie z trzech wspólników,
• rodzaj prac adaptacyjnych to dostosowanie budynku do wymogów BHP i Ppoż., rozbudowa budynku poprzez dobudowę piętra budynku, w którym będzie zlokalizowany sklep prowadzony przez spółkę oraz zaplecze socjalne dla pracowników, dobudowanie dodatkowego miejsca warsztatowego, utwardzenie parkingu.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zawarta umowa użyczenia budynku wraz z placem (parkingiem), gdzie użyczającym jest wspólnik spółki cywilnej, a biorącymi w używanie wspólnicy spółki cywilnej i wszystkie strony tej umowy należą do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, powoduje powstanie przychodu po stronie użyczajacego lub biorących w używanie...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie przez jednego ze wspólników w nieodpłatne użytkowanie przedmiotowego budynku wraz z placem wspólnikom spółki cywilnej, w której to wspólnikami są wyłącznie osoby zaliczane do I grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów ustawy od spadków i darowizn, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, ani po stronie użyczajacego, ani po stronie biorących w używanie. Art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, równocześnie wprowadzając w tym przypadku zwolnienie od podatku dochodowego dla osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy od spadków i darowizn (art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy). W związku z tym, że użyczony budynek jest w całości wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej oraz że podatnikami podatku dochodowego nie jest spółka cywilna, tylko wspólnicy spółki cywilnej, w takiej sytuacji powstawałby u wspólników spółki cywilnej przychód z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy. Jednakże wszyscy wpólnicy spółki cywilnej (w tym również wspólnik, który oddał w użyczenie budynek wraz z placem), w tym przypadku są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn i dlatego korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna nie stanowi samodzielnego podmiotu prawa; podmiotami prawa pozostają wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia - nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do wspólnego majątku wspólników, stanowiącego ich współwłasność łączną. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 02 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155 poz. 1095 ze zm.), za przedsiębiorcę uznaje się nie spółkę cywilną, lecz jej wspólników w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Spółka cywilna nie ma wprawdzie osobowości prawnej, ale może „nabywać prawa”, które na zasadzie współwłasności łącznej należą wówczas do wszystkich wspólników.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość świadczeń otrzymanych w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Przy czym, zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, tj. działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów,
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych,
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Z treści powyżej przytoczonych przepisów prawa wynika, iż co do zasady, z tytułu bezpłatnego oddania do używania na podstawie umowy użyczenia rzeczy w celu ich wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, powstaje u biorącego w używanie przychód z tej działalności. Jednocześnie ustawodawca, mając na uwadze stopień pokrewieństwa pomiędzy osobami zawierającymi tego typu umowę, przewiduje możliwość zwolnienia od opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu.

Z przedstawionego we wniosku stanu fatycznego wynika, iż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jeden ze wspólników trzyosobowej spółki cywilnej użyczył spółce cywilnej (wspólnikom s.c.) budynek gospodarczy wraz z częścią podwórza (parking), będący jego własnością. Wspólnikami spółki cywilnej są członkowie rodziny należący do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż z tytułu zawarcia pomiędzy wspólnikiem spółki cywilnej a pozostałymi wspólnikami spółki cywilnej, umowy użyczenia budynku gospodarczego wraz z parkingiem na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w ramach tej spółki, powstanie u pozostałych dwóch wspólników spółki cywilnej przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Przychód (dochód) ten zwolniony jest jednakże od podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na pokrewieństwo, tj. zawarcie umowy użyczenia pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Zaznaczyć należy, iż na gruncie prawa cywilnego prawnie niedopuszczalne jest zawarcie umowy użyczenia wspólnika spółki dającego w używanie (użyczającego) z samym sobą. Jako osoba fizyczna nie może on bowiem występować jako dwie różne strony tej samej umowy (dający i biorący w używanie).

Przepisy cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują natomiast powstania przychodu z tytułu bezpłatnego użyczenia ww. składników majątku, u wspólnika dającego w używanie (użyczającego) na rzecz pozostałych wspólników spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż Wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2, 3 i 4, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.