INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W., przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy fiskalnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy fiskalnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi transportowe wyciągiem narciarskim w celach rekreacyjnych. w tym celu dokonuje sprzedaży karnetów narciarskich. Jest to działalność sezonowa. Faktyczna sprzedaż odbywa się tylko zimą i tylko w przypadku występowania korzystnych warunków narciarskich. Brak jest jakiejkolwiek sprzedaży poza sezonem.

Działalność jest opodatkowana w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Rozliczenie podatku VAT odbywa się za okresy kwartalne metodą kasową.

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w dniu 1 maja 2008 r. z powodu braku warunków narciarskich nie zanotował w całym tym roku sprzedaży. Pierwszy obrót osiągnął dopiero w kolejnym roku, tj. 10 stycznia 2009 r. Obrót całkowity netto w pierwszym sezonie sprzedaży do dnia 15 lutego 2009 r. wyniósł 17.876,64 zł netto. w związku z pojawieniem się w kolejnym sezonie w dniu 16 grudnia 2009 r. warunków śniegowych, Zainteresowany przewidywał, że około 23 grudnia 2009 r. rozpocznie sezon narciarski i zanotuje kolejną sprzedaż. Istniało zatem ryzyko, iż w okresie świątecznym, tj. okresie o największym nasileniu turystycznym przekroczy limit 20.000 zł netto sprzedaży w 2009 r., dlatego odpowiednio wcześniej dokonał niezbędnego zakupu kasy rejestrującej. w dniu 17 grudnia 2009 r. przekazał do Urzędu Skarbowego informację następującej treści: „Zawiadamiam, iż z dniem 18 grudnia 2009 r. wprowadzę i zafiskalizuję kasę fiskalną. Kasę rezerwową wprowadzę w poźniejszym terminie”. Przez tę informację Wnioskodawca rozumiał wprowadzenie gotowości do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej od przypadku przekroczenia limitu sprzedaży, a to przekroczenie nastąpiło faktycznie dopiero w dniu 20 marca 2010 r. Nie rozpoczął on rejestrowania sprzedaży dobrowolnie, tj. przed przekroczeniem obowiązującego go limitu, gdyż ze względu na warunki pracy (wolne powietrze, brak zaplecza) stosowanie kasy w jego przypadku jest dość uciążliwe. Pomimo tego w dniu 19 grudnia 2009 r. Zainteresowany dokonał zakupu kasy rejestrującej o wartości 1.000 zł netto, na co posiada dowód nabycia. w tym samym dniu dokonał fiskalizacji. w dniu 22 grudnia 2009 r. powiadomił na właściwym druku Urząd Skarbowy o fakcie fiskalizacji kasy i miejscu jej instalacji. Niestety 22 grudnia 2009 r. nastąpiło załamanie pogody i pogorszenie warunków narciarskich do niedostatecznych. Do końca 2009 r. Wnioskodawca nie zanotował już sprzedaży. Nadszedł rok 2010 r. Tego roku pierwszą sprzedaż Zainteresowany zrealizował dopiero w dniu 23 stycznia 2010 r. Przekroczenie limitu obrotu netto 40.000 zł upoważniającego go do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nastąpiło w dniu 20 marca 2010 r. Od tego dnia (a zatem nie później niż w obowiązującym go terminie) rozpoczął taką ewidencję.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego stosowną deklarację VAT-7K za i kwartał 2010 r. w deklaracji tej Urząd zakwestionował kwotę 350 zł wydatkowaną na zakup kasy rejestrującej przysługującą do zwrotu w danym okresie rozliczeniowym i wezwał go do złożenia korekty. Według Urzędu Zainteresowanemu nie przysługuje zwrot ww. kwoty, gdyż nie rozpoczął ewidencjonowania sprzedaży niezwłocznie po fiskalizacji kasy rejestrującej, ale poczekał z tym do momentu utraty prawa do zwolnienia z tego obowiązku, tj. do momentu przekroczenia obowiązującego go w roku 2010 r. limitu sprzedaży 40.000 zł netto, tj. do dnia 20 marca 2010 r.

Wnioskodawca poinformował, że zakupiona przez niego kasa spełnia wymogi określone odpowiednimi przepisami.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe czy kontrola podatkowa. Pomiędzy 23 stycznia 2010 r. a 20 marca świadczył usługi transportu wyciągiem narciarskim na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie ww. stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje w i kwartale 2010 r. zwrot kwoty 350 zł wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej...
2. Czy Urząd Skarbowy słusznie zakwestionował ten zwrot...

Zdaniem Wnioskodawcy, według jego wiedzy podatkowej podatnik, który chce skorzystać z przywileju odliczenia ulgi na zakup kasy rejestrującej, ma możliwość tego odliczenia wyłącznie po spełnieniu wszystkich niżej wymienionych warunków:

1. Posiadanie przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.
2. Złożenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania i przed powstaniem obowiązku ewidencjonowania, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania.
3. Rozpoczęcie ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie później niż w obowiązujących terminach.
4. Dokonanie fiskalizacji kasy rejestrującej i powiadomienie o tym fakcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji.

Zainteresowany spełnił wszystkie wymienione warunki, zatem przysługuje mu zwrot spornej kwoty. Punkty 1, 2 i 4 są bez wątpienia spełnione. Natomiast co do punktu 3, to:

Do 20 marca 2010 r. Wnioskodawca korzystał z podmiotowego zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej. w 2009 r. na podstawie § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji i przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. u. z 2008 r., Nr 228, poz. 1510). Natomiast w 2010 r. zwolnienie takie przysługiwało mu na podstawie § 3 ust. 4 rozporządzenia z 23 grudnia 2009 r. (Dz. u. z 2009 r., Nr 224, poz. 1797).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do przepisu art. 111 ust. 4 ustawy, podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu), kwoty z tytułu nabycia kasy rejestrującej określone zostały w drodze rozporządzenia.

W obecnym stanie prawnym obowiązuje w tym zakresie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz. u. Nr 228, poz. 1509) w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, odliczenie, o którym mowa w art. 111 ust. 4 ustawy, może być dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym. Podstawą do odliczenia jest posiadanie przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 powołanego rozporządzenia, dokonanie odliczenia następuje pod warunkiem złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemnego zgłoszenia, o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do ewidencjonowania. w przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania jedną kasę rejestrującą, zgłoszenie może być dokonane na formularzu zgłoszenia o miejscu instalacji kasy rejestrującej zgodnie z przepisami dotyczącymi kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, o ile zgłoszenie to zostało złożone przed powstaniem obowiązku ewidencjonowania.

Odliczenia mogą dokonać podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązujących ich terminach, przy użyciu kas rejestrujących spełniających wymagania określone w przepisach dotyczących kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (§ 3 ust. 2).

Na mocy obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. u. Nr 212, poz. 1338), określone zostały między innymi obowiązki podatników w zakresie stosowania kas rejestrujących.

Z zapisu § 7 ust. 1 pkt 10 powołanego rozporządzenia wynika, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, obowiązani są między innymi do zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy, zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.

Z powołanych przepisów wynika, że aby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia kwoty wydatkowanej z tytułu zakupu kasy rejestrującej musi spełnić wszystkie określone przepisami warunki, polegające na:

• posiadaniu przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą,
• złożeniu naczelnikowi urzędu skarbowego przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do ewidencjonowania; w przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania jedną kasę rejestrującą, zgłoszenie może być dokonane ma formularzu zawiadomienia o miejscu instalacji kasy rejestrującej zgodnie z przepisami dotyczącymi kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, o ile zawiadomienie to zostało złożone przed powstaniem obowiązku ewidencjonowania,
• rozpoczęciu ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie później niż w obowiązujących terminach przy użyciu kas rejestrujących spełniających wymagania określone w rozporządzeniu w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników,
• dokonaniu fiskalizacji kasy rejestrującej i powiadomieniu o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji, (zgłoszenie musi być dokonane na druku, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków i stosowania).

Uchybienie jednemu z wymienionych obowiązków skutkuje utratą prawa do odliczenia ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w dniu 1 maja 2008 r. z powodu braku warunków narciarskich nie zanotował w całym tym roku sprzedaży. Pierwszy obrót osiągnął dopiero w kolejnym roku, tj. 10 stycznia 2009 r. Obrót całkowity netto w pierwszym sezonie sprzedaży do dnia 15 lutego 2009 r. wyniósł 17.876,64 zł netto. w dniu 19 grudnia 2009 r. Zainteresowany dokonał zakupu kasy rejestrującej o wartości 1.000 zł netto (posiada dowód nabycia). w tym samym dniu dokonał fiskalizacji. w dniu 22 grudnia 2009 r. powiadomił na właściwym druku Urząd Skarbowy o fakcie fiskalizacji kasy i miejscu jej instalacji. Do końca 2009 r. Wnioskodawca nie zanotował już sprzedaży. Pierwszą sprzedaż w 2010 r. Zainteresowany zrealizował dopiero w dniu 23 stycznia 2010 r. Przekroczenie limitu obrotu netto 40.000 zł upoważniającego go do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nastąpiło w dniu 20 marca 2010 r. Od tego dnia rozpoczął taką ewidencję.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego stosowną deklarację VAT-7K za i kwartał 2010 r. Ponadto, Zainteresowany poinformował, że zakupiona przez niego kasa spełnia wymogi określone odpowiednimi przepisami.

W przedmiotowej sprawie należy mieć również na uwadze regulacje zawarte w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. u. Nr 224, poz. 1797), z którego wynika, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania (...).

Natomiast do dnia 31 grudnia 2009 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. u. Nr 228, poz. 1510). Przepis § 3 ust. 5 tego rozporządzenia zwalniał z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. podatników rozpoczynających sprzedaż w 2009 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie to obowiązywało do dnia przekroczenia tej kwoty.

Skorzystanie z powyższego zwolnienia nie jest obowiązkiem podatnika, lecz jego uprawnieniem, a zatem podatnik może zrezygnować ze zwolnienia i rozpocząć ewidencjonowanie obrotu za pomocą kasy rejestrującej w terminie wcześniejszym aniżeli wynikający z przepisów powołanego wyżej rozporządzenia.

Zgodnie z cytowanym art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczenia mogą dokonać, podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązujących terminach. Wynika z tego, że przepisy dotyczące prawa podatnika do odliczenia ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej mają zastosowanie zarówno do tych podatników, u których występuje obowiązek ewidencjonowania obrotów i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jak również do tych podatników, którzy mimo braku takiego obowiązku dobrowolnie rozpoczynają ewidencjonowanie przy użyciu kasy fiskalnej. Skoro jednym z warunków zastosowania odliczenia z art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług jest rozpoczęcie ewidencjonowania „nie później niż w obowiązujących terminach”, to jednocześnie warunek ten zostaje spełniony w razie rozpoczęcia przez podatnika ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej dobrowolnie, przed upływem terminu wynikającego z obowiązujących przepisów prawnych.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca dopuścił możliwość skorzystania z prawa dokonania odliczenia kwot wydatkowych na zakup kas rejestrujących przez podatników nieposiadających obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu tych kas, uzależniając je jednak od spełnienia ogólnych warunków określonych przepisami rozporządzenia w sprawie odliczenia i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących. Przyjęto bowiem zasadę, iż skoro podmiot nieposiadający obowiązku ewidencjonowania obrotów przy użyciu kasy fiskalnej dobrowolnie rozpoczyna to ewidencjonowanie, wstępuje zarówno w prawa, jak i obowiązki podatnika, u którego taki obowiązek występuje.

Zatem, aby podatnik mógł skorzystać z przewidzianej przez ustawodawcę ulgi na zakup kasy rejestrującej zobowiązany jest spełnić wszystkie wymienione warunki określone w cytowanych wcześniej przepisach.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż jednym z wymogów koniecznych do dokonania odliczenia ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej jest rozpoczęcie ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie później niż w obowiązujących terminach. Jeżeli zatem Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy w dniu 17 grudnia 2009 r., iż z dniem 18 grudnia 2009 r. wprowadzi kasę rejestrującą i ją ufiskalizował, co uczynił w dniu 19 grudnia 2009 r., to na podstawie cytowanego § 7 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia, obowiązany był do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu na kasie rejestrującej w momencie dokonania pierwszej sprzedaży po tej dacie, tj. 23 stycznia 2010 r. Czynności tą Wnioskodawca dokonał dopiero w dniu 20 marca 2010 r., a więc z uchybieniem określonego wyżej terminu. Ponieważ nie został zachowany warunek dotyczący rozpoczęcia ewidencjonowania w obowiązującym terminie Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej. Naruszony bowiem został przepis § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie odliczenia i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot kwoty 350 zł wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków wskazany w § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie odliczenia i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, a mianowicie Zainteresowany nie rozpoczął ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej w obowiązującym terminie.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ze wskazanej wyżej regulacji wynika, że z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.

Zatem nie może być przedmiotem interpretacji postępowanie innych organów – w tym Urzędu Skarbowego.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Trzeba zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. w związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.