INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycia towarów i usług w związku z przebudową infrastruktury drogowej nieodpłatnie przekazanej na rzecz Gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycia towarów i usług w związku z przebudową infrastruktury drogowej nieodpłatnie przekazanej na rzecz Gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka należy do amerykańskiej grupy działającej na rynku nieruchomości handlowych, usługowych, biurowych, rekreacyjno - rozrywkowych oraz przemysłowych. W Polsce grupa, wykorzystując podmioty celowe (takie jak Spółka), koncentruje się na budowie i zarządzaniu centrów handlowych. Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem powierzchni handlowej w centrum handlowym (Galerii), której jest inwestorem i właścicielem. Galeria stanowi nowoczesny obiekt handlowy o powierzchni 40.000 m² i 460 miejscach parkingowych, zlokalizowany przy drodze krajowej nr 6. Budowa obiektu rozpoczęła się w lutym 2008 r., natomiast oficjalne otwarcie dla klientów nastąpiło 19 listopada 2009 r.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. w Krajowym Rejestrze Sądowym dokonano wpisu stanowiącego o połączeniu przez przejęcie spółki „A” przez Spółkę (jako przejmującego). W myśl art. 494 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), Spółka, jako podmiot przejmujący, z dniem połączenia skutecznie wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki „A” (występującego w roli podmiotu przejmowanego).

W dniu 24 sierpnia 2007 r. pomiędzy spółką „A” (występującą wówczas w roli inwestora) a Gminą podpisane zostało porozumienie w związku z budową Centrum. Zgodnie z treścią porozumienia, spółka „A” jako inwestor przedsięwzięcia, zobowiązała się do wykonania (a tym samym do sfinansowania) prac budowlanych polegających na przebudowie skrzyżowania (wydłużeniu pasa skrętu w prawo, przeniesieniu istniejącego przejścia dla pieszych przed skrzyżowanie ulic, dostosowaniu istniejącej sygnalizacji świetlnej na tym skrzyżowaniu do nowej organizacji ruchu, modernizacji jezdni i chodników). Jak wskazano w § 4 porozumienia, obowiązek przebudowy drogi publicznej wynikał z art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), zgodnie z którym: „Budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia". Ponadto zgodnie z § 3 porozumienia, „Inwestor zobowiązuje się do wystąpienia o pozwolenie na użytkowanie inwestycji nie wcześniej, niż po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie inwestycji drogowej określonej w § 2". Natomiast w § 5 porozumienia postanowiono: „Inwestor zrzeka się w stosunku do Gminy wszelkich roszczeń wynikających z tytułu przekazania środka trwałego na rzecz Gminy”.

W związku z zarejestrowaniem połączenia przez przejęcie „A” przez Spółkę, w dniu 9 czerwca 2009 r. pomiędzy Gminą a Spółką został podpisany Aneks Nr 1 do porozumienia, w którym strony potwierdziły, iż Spółka od dnia 7 kwietnia 2008 r. jest następcą prawnym „A” na mocy art. 494 k.s.h. regulującego następstwo prawne wynikające z połączenia spółek, a nadto kontynuuje inwestycję budowy Galerii. Spółka jednocześnie podtrzymała swoje zobowiązania określone w porozumieniu w zakresie przebudowy drogi publicznej związanej z realizowaną inwestycją.

Prace budowlane polegające na przebudowie infrastruktury drogowej, szczegółowo opisane w porozumieniu, prowadzone były na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa (Gminy), jak również - w ograniczonym zakresie - na gruntach stanowiących własność Spółki (na tych gruntach powstały chodniki oraz droga wewnętrzna, które są własnością Spółki i nie będą przekazywane Gminie). Na podstawie porozumienia, na czas prowadzenia prac budowlanych, Gmina udzieliła Spółce prawa dysponowania nieruchomością stanowiącą wybrane działki gruntu na cele budowlane związane z przebudową układu komunikacyjnego.

Ostateczny protokół odbioru i przekazania w odniesieniu do powyższych prac składających się na przebudowę układu drogowego na potrzeby Galerii, został podpisany w dniu 12 listopada 2009 r.

Przy przekazaniu przebudowanej infrastruktury drogowej Spółka nie wykazała podatku należnego. Podatek naliczony, wynikający z faktur dokumentujących wykonanie prac budowlanych oraz zakup usług z tym związanych został odliczony przez Spółkę od podatku należnego.

Poza bezpośrednimi kosztami wykonania prac budowlanych, Spółka poniosła również inne wydatki związane z przebudową infrastruktury dojazdowej, takie jak np. koszty opracowania dokumentacji projektowej oraz innych dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia tego procesu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w związku z przebudową infrastruktury drogowej będącej przedmiotem niniejszego wniosku...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w związku z przebudową infrastruktury drogowej będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka wskazała, iż z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik VAT, a towary i usługi, z nabyciem których wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Istotny jest więc związek pomiędzy dokonanymi zakupami a prowadzoną działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wobec tego przyjęła, że związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Wskazała, iż przebudowa układu komunikacyjnego była warunkiem koniecznym do uzyskania pozwolenia na użytkowanie Galerii (co wynika wprost z porozumienia, a pośrednio z art. 16 ustawy o drogach publicznych). W związku z tym, gdyby nie dokonała przebudowy infrastruktury, inwestycja przez nią prowadzona byłaby niekompletna i nie w pełni funkcjonalna, co uniemożliwiłoby podpisanie umów z najemcami i prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wynajmem powierzchni w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. W związku z tym, bez poniesienia nakładów na przebudowę infrastruktury, prowadzenie działalności operacyjnej opodatkowanej 22% stawką podatku (t.j. wynajem powierzchni handlowych) byłoby niemożliwe. W konsekwencji, w ocenie Spółki, wydatki związane z nakładami na przebudowę infrastruktury były bezpośrednio związane z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na to, podatek naliczony w związku z wydatkami inwestycyjnymi poniesionymi na przebudowę infrastruktury powinien obniżać podatek należny, mimo że przedmiotowe „przekazanie” infrastruktury nie podlegało, w ocenie Spółki, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka podkreśliła, iż powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych rozstrzygnięciach, w tym: w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. akt I FSK 1737/08), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2010 r. (znak: IPPP3/443-971/09-4/KB), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 października 2009 r. (znak: ILPP1/443-961/09-5/MT), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 września 2009 r. (znak: IPPP3/443-641/09-2/MPe).

Zdaniem Spółki, wprawdzie wyroki sądów oraz interpretacje indywidualne nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, mają jednak niebagatelny wpływ na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach. Stanowisko to w pełni potwierdza art. 14e Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”. Przepis ten odnosi się do interpretacji ogólnych, niemniej – w ocenie Spółki - w pełni uzasadnione jest zastosowanie zawartej w nim wskazówki także w odniesieniu do interpretacji indywidualnych. Wynika z tego, że wydając interpretacje indywidualne organy podatkowe powinny odnosić się do przedstawionego przez wnioskującego orzecznictwa oraz interpretacji indywidualnych potwierdzających zaprezentowane stanowisko i ewentualnie powołać orzecznictwo uzasadniające stanowisko odmienne. Takie działanie prowadzi do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei zgodne jest z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa. Organy podatkowe powinny przy tym pamiętać, że interpretacje indywidualne są przedmiotem kontroli sądów administracyjnych, a zatem powinny uwzględniać ich orzecznictwo i dorobek.

Spółka wskazała, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składając wniosek o interpretację indywidualną wnioskujący zobowiązany jest do przedstawienia „własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego". Pełna i poprawna ocena prawna wymaga powołania się nie tylko na przepisy prawa, ale także na dorobek doktryny i orzecznictwo, przy czym orzeczenia sądów oraz interpretacje indywidualne rozstrzygają konkretne sprawy i nie mają mocy obowiązującego prawa, mają jednak istotny wpływ na ocenę, w jaki sposób interpretować i rozumieć regulacje prawne, których dotyczą.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki na przebudowę przedmiotowej infrastruktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się jednocześnie, iż kwestia dotycząca opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej na rzecz Gminy, rozstrzygnięta została w interpretacji nr ITPP2/443-1123a/10/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.