2013.05.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-143/13-4/RG
z 20 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2013r. (data wpływu 14 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 14 maja 2013r. w zakresie doprecyzowania opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

MPWiK Sp. z o. o. (dalej Spółka) jest Spółką, w której właścicielem 100% udziałów jest Gmina. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest głównie odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz pobór, uzdatnianie i rozprowadzanie wody. Swoją działalność Spółka prowadzi między innymi na nieruchomościach gruntowych, których właścicielem jest/była Gmina Miasto (dalej Gmina). Grunty będące własnością Gminy Spółka użytkuje/użytkowała na podstawie odpłatnych umów użytkowania (ograniczone prawo rzeczowe). Umowy te dotyczyły wyłącznie użytkowania gruntów i tym samym nie dotyczyły użytkowania naniesień dokonanych na tych gruntach.

Część z ww. nieruchomości Spółka zakupiła w 2012 roku od Gminy w trybie bezprzetargowym. Na gruntach będących przedmiotem nabycia posadowione są budynki i budowle, które poprzednik prawny Spółki (tj. przedsiębiorstwo państwowe, a następnie przedsiębiorstwo komunalne pn. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji) przejął na swój majątek na mocy przepisów ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1996 r. nr 118 poz. 561 ze zm.).

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 2 ust. 2 tej ustawy budynki, budowle oraz lokale, znajdujące się na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy, będących w dniu wejścia w życie ustawy w zarządzie osób prawnych, stały się z tym dniem z mocy prawa własnością tych osób. Na dzień wejścia w życie przepisów ww. ustawy Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji miało w zarządzie wspomniane wyżej mienie i stało się ich właścicielem.

Następnie w roku 1998 przedsiębiorstwo komunalne - Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji przekształcone zostało w spółkę prawa handlowego. Spółka wstąpiła we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo komunalne. Bilans zamknięcia przedsiębiorstwa komunalnego stał się bilansem otwarcia Spółki a kapitał zakładowy i zapasowy Spółki powstał z funduszy własnych przedsiębiorstwa komunalnego. Składniki mienia, będące na stanie majątku przedsiębiorstwa komunalnego, w tym w postaci budynków i budowli, od chwili przekształcenia stanowią mienie Spółki. Zaznaczyć należy, że zostały one wzniesione na gruncie będącym w odpłatnym użytkowaniu.

Wszystkie późniejsze (po komercjalizacji) inwestycje (budynki i budowle wybudowane przez Spółkę oraz poniesione nakłady ulepszające) były zrealizowane we własnym imieniu i ze środków własnych Spółki (w tym jego poprzedników prawnych). Niektóre z obiektów budowlanych znajdujących się na przedmiotowych gruntach stanowią urządzenia służące do doprowadzenie i odprowadzenie płynów lub inne urządzenia podobne w rozumieniu art. 49 ust. 1 Kodeksu cywilnego. Poza nimi na gruntach będących przedmiotem transakcji znajdują się również inne budynki i budowle nie związane bezpośrednio z podstawową działalnością Spółki i nie stanowiące urządzeń do doprowadzenia i odprowadzenia płynów w rozumieniu cywilistycznym.

Przy sprzedaży Gmina i Spółka nie dokonały żadnych rozliczeń związanych z wygaśnięciem umów użytkowania, przyjmując jednocześnie dla potrzeb ustalania wartość dostawy wyłącznie wartość gruntu. Gmina dokonując zbycia gruntów nie dokonała dostawy tj. nie przeniosła prawa do rozporządzania naniesieniami (budowlami i budynkami zlokalizowanymi na gruntach będących własnością Gminy) jak właściciel na rzecz Spółki, prawo to bowiem było po stronie Spółki.

Dokumentując dokonanie transakcji zbycia Gmina wystawiła fakturę VAT przyjmując za podstawę opodatkowania wyłącznie wartość gruntów na podstawie wyceny biegłego rzeczoznawcy i zastosowała stawkę podstawową VAT w wysokości 23%.

W załączeniu kserokopia umowy użytkowania oraz aktu notarialnego i faktury VAT dotyczącej nabycia jednej z nieruchomości gruntowych będących przedmiotem transakcji.

Gmina nie ponosiła nakładów na naniesienia znajdujące się na nieruchomościach gruntowych i będących przedmiotem transakcji w okresie obowiązywania przepisów obydwu ustaw o podatku od towarów i usług.

Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółka z o.o. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Nabycie gruntu będącego przedmiotem wniosku miało miejsce w dniu 31 grudnia 2012r. na podstawie Aktu Notarialnego i faktury VAT z dnia 31 grudnia 2012r.

Grunt, o którym mowa we wniosku o interpretację związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zbycie gruntów przez Gminę?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę autonomiczne na gruncie ustawy o VAT rozumienie pojęcia dostawy towarów w przypadku dostawy gruntu, na którym znajdują się wyłącznie obiekty budowlane w odniesieniu, do których prawem do rozporządzania jak właściciel dysponuje przyszły nabywca gruntu, przedmiotem dostawy jest jedynie grunt i to grunt budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, więc dostawa taka podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie gruntu. Transakcja sprzedaży przedmiotowych gruntów zabudowanych oznacza jedynie zmianę tytułu prawnego do nich - z prawa użytkowania na prawo własności - ponieważ Spółka jest właścicielem znajdujących się na tych gruntach naniesień.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1996 r. nr 188, poz. 561) budynki i inne urządzenia oraz lokale znajdujące się na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność Gminy, będących w dniu wejścia w życie ustawy tj. 05.12.1990 roku w zarządzie osób prawnych, stały się z tym dniem z mocy prawa własnością tych osób.

Następnie w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego w Spółkę nastąpiło faktycznie przeniesienie tego majątku (naniesień znajdujących się na gruntach będących przedmiotem transakcji zbycia) z przedsiębiorstwa komunalnego na Spółkę prawa handlowego i w konsekwencji Spółka dysponuje już prawem do rozporządzania tymi naniesieniami jak również ich ulepszeniami i obiektami wybudowanymi przez siebie tak jak właściciel.

Przyjmując powyższe za podstawę oraz uwzględniając brzmienie art. 5 ust. 2 ustawy VAT, w świetle którego przesłanką opodatkowania VAT nie jest zachowanie dla danej czynności warunków oraz form określonych przepisami prawa, jak również mając na uwadze, że:

przed dostawą gruntu nie miał miejsca zwrot przedmiotu użytkowania (gruntu), ani też rozliczenie nakładów poczynionych przez Spółkę,

w związku z transakcją zbycia nastąpiła jedynie zmiana tytułu prawnego do gruntu,

wynagrodzenie za dostawę (cena ustalona w pieniądzu) odnosiło się jedynie do wartości gruntu,

Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotem dostaw dokonanych przez Gminę jest wyłącznie grunt. Biorąc pod uwagę, że przedmiotem transakcji jest grunt budowlany (przeznaczony pod zabudowę) oznacza to, że transakcja sprzedaży podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%.

Nabywane nieruchomości gruntowe będą służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Dlatego też Spółce przysługuje prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie gruntów.

W porównaniu z przepisami Kodeksu cywilnego przepisy ustawy VAT regulują odmiennie kwestię własności gruntów oddanych w odpłatne użytkowanie i własności wzniesionych na tych gruntach budynków.

Zgodnie z uregulowaniami prawa cywilnego Gmina jako właściciel gruntów oddanych w odpłatne użytkowanie jest również właścicielem wzniesionych na nich budowli dlatego przedmiotem sprzedaży jest cała nieruchomość (grunt z budynkami, budowlami i nakładami na ich ulepszenie). Sposób rozliczenia przez strony umowy użytkowania w związku z nakładami poczynionymi przez użytkownika na rzecz oddaną w użytkowanie pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 22, ar. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Stosownie od uregulowań zawartych w ust. 4 ww. artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów oraz wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych (…) z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Gmina zbyła w trybie bezprzetargowym na rzecz Spółki (dotychczasowego użytkownika) nieruchomość gruntową wraz ze znajdującymi się na tym gruncie budynkami i budowlami, przy czym budynki te, budowle i nakłady na ich ulepszenie stanowią własność Spółki.

Mając to na uwadze oraz biorąc pod uwagę regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy odrębne, Spółka twierdzi, że zbycie nieruchomości, w części dotyczącej posiadanych przez Spółkę nakładów w postaci, budynków, budowli i nakładów na ich ulepszenia nie będzie spełniać definicji dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ Gmina nie przeniesie na nabywcę prawa do rozporządzania naniesieniami (tymi budynkami, budowlami i nakładami poniesionymi na ulepszenie tychże) jak właściciel. Prawo to bowiem jest już po stronie Spółki. Przyjęcie w przedmiotowej sprawie rozwiązania opartego na art. 48 k.c. prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy określonego w przywoływanym wyżej art. 7 ust. 1 ustawy VAT. Biorąc pod uwagę fakt, że podstawa opodatkowania obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, uznać należy, że w przedmiotowej transakcji podstawą tą będzie wyłącznie grunt, z pominięciem wydatków poniesionych przez Spółkę z własnych środków na budynki, budowle i ich ulepszenia. W omawianej transakcji wystąpiła wyłącznie dostawa terenu budowlanego, a nie dostawa terenu budowlanego wraz z budynkami i budowlami.

Spółka uważa, że w przypadku transakcji zbycia przedmiotowych gruntów nie znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy VAT a co za tym idzie nie znajdzie też zastosowania art. 88 ust. 3 a pkt 2 ustawy VAT w stosunku do faktur dokumentujących sprzedaż nieruchomości dla Spółki.

Do dnia wystąpienia z niniejszym wnioskiem Spółka nie dokonała obniżenia VAT należnego o podatek VAT naliczony wnikający z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowej nieruchomości.

Jednocześnie informujemy, że stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy (tzn., że sprzedaż przedmiotowych gruntów podlega opodatkowaniu stawką podstawową) znaleźć można m. in. w interpretacji indywidualnej ITPP2/443-761/12EB wydanej 26 września 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacji indywidualnej IBPP2/443-315/12/AM wydanej 04 lipca 2012 przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, oraz w wyrokach sądów administracyjnych: WSA w Warszawie z 7 września 2010 sygn. II SA/Wa w Olsztynie z 16 grudnia 2009 sygn. I SA/OI681/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18;
w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 – w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca;

2a) w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5 – w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a;

2b) w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33b;

w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy – w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności;
w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 – nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu;
w przypadku stosowania w imporcie towarów procedury uproszczonej, polegającej na wpisie do rejestru zgodnie z przepisami celnymi – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w tym rejestrze, z zastrzeżeniem art. 33a;
w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34 – w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sp. z o. o. (dalej Spółka) jest Spółką, w której właścicielem 100% udziałów jest Gmina. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest głównie odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz pobór, uzdatnianie i rozprowadzanie wody. Swoją działalność Spółka prowadzi między innymi na nieruchomościach gruntowych, których właścicielem jest/była Gmina Miasto (dalej Gmina). Grunty będące własnością Gminy Spółka użytkuje/użytkowała na podstawie odpłatnych umów użytkowania (ograniczone prawo rzeczowe).

Nabycie gruntu będącego przedmiotem wniosku miało miejsce w dniu 31 grudnia 2012r. na podstawie Aktu Notarialnego i faktury VAT z dnia 31 grudnia 2012r.

Grunt, o którym mowa we wniosku o interpretację związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
przysługuje nadal po zakończeniu:
1. kontroli podatkowej,
2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Dokonując analizy powołanych przepisów, należy zauważyć, że ustawodawca przewidział możliwość dokonania korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, celem skorzystania z tego prawa, jednakże obniżenia tego podatnik musi dokonać nie później niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne.

Należy podkreślić, że na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów lub usług związanych z czynnościami opodatkowanymi powstało w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumenującą zakup towarów i usług służących czynnościom opodatkowanym, a realizacja tego prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej za ten właśnie okres rozliczeniowy.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółka z o.o. nabyła grunt będący przedmiotem wniosku w dniu 31 grudnia 2012r. na podstawie Aktu Notarialnego i faktury VAT z dnia 31 grudnia 2012r., natomiast nie skorzystało z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przewidzianym do tego terminie. Przedmiotowy grunt związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych gruntów.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 86 ust. 13 ustawy, podatnik ma prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie gruntów przez MPWiK Sp. z o. o. przez złożenie korekty deklaracji podatkowej w terminie przewidzianym w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie gruntów, ponieważ nabywane nieruchomości gruntowe będą służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Stosownie zaś do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Odnosząc się do wyroku wskazanego przez Wnioskodawcę, który stanowi element argumentacji Wnioskodawcy, należy wskazać, iż jest to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiąże ono strony postępowania w tej konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin