INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości. Dnia 23 listopada 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 lutego 2008 r. w wyniku podziału majątku rozwiązanej Firmy Spółka Jawna, której Wnioskodawca był wspólnikiem, Zainteresowany przejął ośrodek wypoczynkowy (dz. 28/8) i staw (dz. 28/57), dalej Ośrodek.

W dniu 1 marca 2008 r. wprowadził te nieruchomości do majątku prowadzonej działalności gospodarczej.

Ośrodek (dz. 28/8) składa się ze stołówki, domków kempingowych związanych z gruntem oraz prawa własności gruntu. W chwili obecnej Zainteresowany chce te nieruchomości sprzedać. Spółka, której był wspólnikiem zakupiła ten ośrodek ze stawką zwolnioną. Jak wskazał Wnioskodawca jest to obiekt wybudowany w latach 80 – tych.

Spółka dokonała odliczenia podatku VAT od wykupu prawa własności gruntu. W momencie rozwiązania działalności VAT ten został wykazany na remanencie likwidacyjnym Spółki i zwrócony do Urzędu Skarbowego. Podczas użytkowania w prowadzonej działalności Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie w stosunku do których miał prawo do odliczenia podatku VAT, i nie były one wyższe niż 30% wartości początkowej.

W stosunku do stawu (dz. 28/57) Zainteresowany zakupił do rozwiązywanej Firmy nakłady inwestycyjne w wartości nie przekraczającej 30% wartości początkowej, od których przysługiwało odliczenie VAT. W trakcie prowadzenia działalności Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków inwestycyjnych na tą nieruchomość. W chwili obecnej Zainteresowany chciałby sprzedać te nieruchomości.

Dnia 23 listopada 2010 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż przejęcie nieruchomości od Firmy Spółka Jawna nastąpiło na podstawie „Uchwały wspólników Firmy Spółka Jawna o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzenia likwidacji na podstawie art. 58 pkt 2 i art. 67 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych i podziału majątku spółki in natura pomiędzy wspólników” z dnia 28 lutego 2008 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Jak wyjaśnił Zainteresowany wskazane we wniosku domki kampingowe są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Ponadto, zbycie ośrodka wypoczynkowego nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Nieruchomość była oddana do użytkowania w latach 80-tych i do momentu nabycia przez Wnioskodawcę kilkukrotnie zmieniała właścicieli. Ośrodek został zakupiony przez Spółkę bez podatku VAT. Ani Spółka jawna, ani Wnioskodawca nie ponosili na Ośrodek wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej.

Domki kempingowe postawione na działce 28/8 stanowią nieruchomości. Domki są trwale z gruntem związane i sklasyfikowane według PKOB pod symbolem 1212 jako „Budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe” grupa ta obejmuje schroniska górskie, domki kempingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego. Stołówka jest sklasyfikowana według PKOB 1211 jako „Budynki hoteli”. Grupa ta obejmuje hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez; samodzielne restauracje i bary.

W stosunku do żadnej nieruchomości wchodzącej w skład ośrodka wypoczynkowego Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie, w odniesieniu do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto, między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Obiekty były oddane do użytku w latach 80-tych. Wnioskodawca wykorzystuje je w działalności prowadzonej na własny rachunek od dnia 1 marca 2008 r. Przy nabyciu przedmiotowego Ośrodka nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

• PKD 50.30.B – Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych,

• PKD 70.20.Z – Wynajem nieruchomości na własny rachunek,

• PKD 55.23.Z – Miejsca krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane.
  
  

Opisany we wniosku Ośrodek, Zainteresowany udostępniał odpłatnie osobom trzecim na podstawie umów najmu i dzierżawy.

Wnioskodawca wyjaśnił także, iż działka 28/57, na której znajduje się staw nie jest zabudowana budynkiem lub budowlą stale związaną z gruntem. Staw nie był udostępniany odpłatnie osobom trzecim na podstawie umów najmu i dzierżawy. Pełnił funkcję rekreacyjną i poprawiającą ogólny wizerunek Ośrodka.

Zainteresowany wyjaśnił, że nakłady związane ze stawem zostały poniesione podczas działalności gospodarczej spółki jawnej i odsprzedane Zainteresowanemu na podstawie faktur VAT w dniu zakończenia działalności przez spółkę. Od otrzymanej faktury Wnioskodawca odliczył VAT od nakładów ale były one mniejsze niż 30% wartości początkowej dz. 28/57. Nakłady dotyczyły opłat geodezyjnych, zakupu materiałów do umocnienia stawu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsprzedaż wymienionych nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomości w momencie sprzedaży korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W stosunku do tych nieruchomości w momencie ich nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Są użytkowane przez Wnioskodawcę powyżej 2 lat. W trakcie ich używania nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy także umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a ustawy – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o „przeznaczeniu” danego gruntu, a jedynie obejmują dane – w przypadku gruntów – dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Zainteresowany przejął ośrodek wypoczynkowy (dz. 28/8) i staw (dz. 28/57). Ośrodek (dz. 28/8) obejmuje stołówkę oraz domki kampingowe związane z gruntem oraz prawa własności gruntu. Domki te są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane oraz nieruchomościami. Ponadto, domki są trwale z gruntem związane i sklasyfikowane pod symbolem PKOB 1212 jako „budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe” w skład którego wchodzą także schroniska młodzieżowe, schroniska górskie, domki kampingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego. Natomiast stołówka jest sklasyfikowana pod symbolem PKOB 1211 jako „budynki hoteli”. Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do każdej z nieruchomości wchodzącej w skład Ośrodka – stołówki oraz domków kampingowych – nie ponosił wydatków na ulepszenie w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej. Ponadto, przy nabyciu Ośrodka nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wyjaśnił również Wnioskodawca zbycie ośrodka wypoczynkowego, nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca wykorzystuje stołówkę i domki kampingowe w działalności prowadzonej na własny rachunek od 1 marca 2008 r. Ośrodek kilkakrotnie zmienił właścicieli oraz był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów najmu i dzierżawy.

Natomiast działka 28/57, na której znajduje się staw, jest nieruchomością niezabudowaną budynkiem lub budowlami. Staw pełni tam funkcję rekreacyjną i w związku z tym nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca od nakładów poniesionych na działkę odliczył podatek VAT, jednakże nakłady te nie przekraczały 30% wartości początkowej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w związku z tym, że dostawa budynków, tj. stołówki i domków kampingowych posadowionych na działce nr 28/8 nie następuje – jak oświadczył Wnioskodawca – w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata, będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym w świetle art. 29 ust. 5 ustawy dostawa gruntu na którym posadowione są stołówka i domki kampingowe również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast dostawa działki gruntu 28/57, na której posadowiony jest staw, w przypadku gdy akty prawa miejscowego (tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy) nie przeznaczyły opisanej działki pod zabudowę, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności sprawy prawa do odliczenia podatku naliczonego od nakładów związanych ze stawem.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.