INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 6 marca 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył działkę, która została sprzedana przez małżonków w dniu 29 kwietnia 2009 r., t.j. przed upływem pięciu lat od daty nabycia. Po złożeniu w urzędzie skarbowym odpowiednich dokumentów (PIT-23) Wnioskodawca wraz z małżonką będzie zobowiązany - w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży – zapłacić stosowny podatek z tytułu sprzedaży tej nieruchomości. Część kwoty uzyskanej ze sprzedaży ww. działki małżonkowie wykorzystali na zakup kolejnej działki z zamiarem przeznaczenia jej pod budowę budynku mieszkalnego. Zakupiona działka o numerze 503/3 ma powierzchnię 0,2058 ha, co zostało potwierdzone w akcie notarialnym z dnia 9 lipca 2010 r. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, iż zakupiona nieruchomość znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji budownictwo letniskowe oraz formie uzupełniającej budownictwo mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującym prawem podatkowym zapis oparty na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, iż nieruchomości znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji budownictwo letniskowe oraz formie uzupełniającej budownictwo mieszkaniowe, może kwalifikować nabycie gruntu jako przeznaczonego pod budowę budynku mieszkalnego...

Zdaniem Wnioskodawcy ponieważ, na terenie całej gminy plan zagospodarowania przestrzennego stracił ważność dnia 31 grudnia 2003 r., w związku z tym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest jedynym aktem planowania przestrzennego gminy. To właśnie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego – w takim przypadku – uznawane jest za akt kierownictwa wewnętrznego, a więc aktem wewnętrznym obowiązującym w systemie organów gminy. Dlatego też działka nr 506/3 jest w myśl obowiązujących przepisów działką przeznaczoną pod budownictwo mieszkaniowe, ponieważ zapis o funkcji uzupełniającej należy rozumieć jako rodzaj przeznaczenia inny niż podstawowy, który uzupełnia lub wzbogaca podstawowe funkcje terenu. Wnioskodawca uważa, że niejasności wynikają z niedostosowania prawa administracyjnego do zapisów w ustawach podatkowych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że uzyskał informację z urzędu gminy z której wynika, że poprawne wypełnienie wniosków o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz spełnienie pozostałych warunków związanych z dokumentacją budowlaną, pozwala – po ich zatwierdzeniu – na rozpoczęcie budowy na zakupionej działce. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że zakupił działkę pod budowę budynku mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej i prawa wieczystego użytkowania gruntów przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie działki zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. – podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z ust. 2a ww. artykułu zasada ta nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Art. 28 ust. 3 stanowi, iż jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) - podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi:

1. od terminu płatności określonego w ust. 2 do dnia, w którym upłynęły dwa lata, licząc od dnia sprzedaży - w wysokości połowy odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych,
2. począwszy od następnego dnia po upływie dwóch lat, licząc od dnia sprzedaży, aż do dnia zapłaty - w pełnej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) –c ), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a:

1. w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:



1. na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
4. na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części, własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej


5. w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i ww. praw majątkowych – na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ustawy (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) stanowi przesłankę do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Jak przedstawiono we wniosku, dnia 6 marca 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył działkę, która została sprzedana przez małżonków w dniu 29 kwietnia 2009 r., t.j. przed upływem pięciu lat od daty nabycia. Po złożeniu w urzędzie skarbowym odpowiednich dokumentów (PIT-23) Wnioskodawca wraz z małżonką jest zobowiązany - w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży – zapłacić stosowny podatek z tytułu sprzedaży tej nieruchomości. Część kwoty uzyskanej ze sprzedaży ww. działki małżonkowie wykorzystali na zakup kolejnej działki z zamiarem przeznaczenia jej pod budowę budynku mieszkalnego. Zakupiona działka o numerze 503/3 ma powierzchnię 0,2058 ha, co zostało potwierdzone w akcie notarialnym z dnia 9 lipca 2010 r. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, że zakupiona nieruchomość znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji – budownictwo letniskowe oraz formie uzupełniającej budownictwo mieszkaniowe.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) wprost przyznaje prawo do ulgi w przypadku wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c ), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego oraz gruntu związanego z tym budynkiem, natomiast w zakresie nabycia gruntów przepis uzależnia przyznanie prawa do zwolnienia od przeznaczenia gruntu pod budowę budynku mieszkalnego.

Wobec powyższego uzasadnionym jest stwierdzenie, że z punktu widzenia przedmiotowego zwolnienia istotne znaczenie ma charakter i przeznaczenie nabytego przez podatnika gruntu. O charakterze nabytego gruntu nie może jednak rozstrzygać jedynie zamiar podatnika ale charakter gruntu musi być określony w kontekście rzeczywistej i realnej możliwości jego zabudowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyjaśnienia, co stanowi podstawę do określenia przeznaczenia gruntu. W związku z tym konieczne jest odniesienie się, w tym zakresie, do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 12 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o „działce budowlanej” - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Ponadto przepis art. 6 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy stanowi, że każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego nabył tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich.

Podstawą do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz przygotowania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Studium jest zobowiązaniem władzy lokalnej do działań zgodnie z wyznaczonymi kierunkami. Stanowi zespół zapisów ustalonych i uzgodnionych jako nienaruszalne uwarunkowania i kierunki zagospodarowania przyjęte jako podstawa do opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów administracji przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zatem mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane uprzednio przepisy należy stwierdzić, że samo studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego mówiące o nieruchomości znajdującej się w obszarze o wiodącej funkcji budownictwo letniskowe oraz formie uzupełniającej budownictwo mieszkaniowe, nie stanowi przesłanki wystarczającej do zakwalifikowania gruntu jako przeznaczonego pod budowę budynku mieszkalnego. Jeśli Wnioskodawca będzie dysponował pozytywną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z przeznaczeniem pod budowę budynku mieszkalnego wydaną przez właściwy organ nie później niż w okresie dwóch lat od daty sprzedaży poprzedniej działki, to spełni wymogi określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości dokonanej w 2009 r. w części wydatkowanej na zakup przedmiotowej działki będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.