INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 02 listopada 2010r.), uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2010r. oraz 24 stycznia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego pobieranego przez Spółkę z tytułu wypłacanych przez nią opłat licencyjnych (pytanie oznaczonego we wniosku jako nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego pobieranego przez Spółkę z tytułu wypłacanych przez nią opłat licencyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 stycznia 2011r. Znak IBPBI/2/423-1523/10/BG, IBPBI/2/423-1524/10/BG, IBPBI/2/423-1525/10/BG, IBPBI/2/423-1526/10/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 24 stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem produkcyjnym zajmującym się wytwarzaniem mat podłogowych. Właścicielem Spółki jest „Spółka K” z siedzibą w Austrii, która posiada 100% udziałów. Na podstawie zawartej umowy o współpracy „Spółka K” obciąża Wnioskodawcę opłatami licencyjnymi (royalties) w wysokości uzależnionej od wielkości produkcji.

W momencie zapłaty faktury tj. w dniu 19.08.2010r. Spółka dokonała potrącenia podatku dochodowego w wysokości 10% wartości (podstawa prawna art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej „ustawa o pdop”, art. 21 ust. 2 ustawy o pdop, art. 6 ust. 1 ustawy z 18.11.2004r. o zmianie ustawy o pdop, (Dz. U. z 2004r. Nr 254 poz. 2533) i przekazała na konto Urzędu Skarbowego (ClT-10).

W uzupełnieniu stanu faktycznego ujętym w piśmie z dnia 17 grudnia 2010r., Spółka wskazała, iż opłaty licencyjne pobierane przez „Spółkę K” są transferowane bez żadnych potrąceń do podmiotu będącego rezydentem USA. „Spółka K” nie jest zatem finalnym ekonomicznym odbiorcą opłat licencyjnych, a jedynie podmiotem przekazującym je do finalnego ekonomicznego odbiorcy w USA. „Spółka K” ma siedzibę do celów podatkowych w Austrii, co może być potwierdzone certyfikatem rezydencji.

Począwszy od września 2008 r. „Spółka K” posiada 100% udziałów u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka dokonała potrącenia podatku w odpowiedniej wysokości tj. 10% wartości czy powinna w wysokości 5%... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

W uzupełnieniu z dnia 17 grudnia 2010r. Spółka przedstawiła aktualne własne stanowisko, w którym wskazała, że powina przekazywać do Urzędu Skarbowego podatek pobrany według stawki 5% na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z 18.11.2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004r. Nr 254, poz. 2533, dalej: ustawa z 18.11.2004 r.), w związku z art. 21 ust. 3 ustawy o pdop.

W związku z udziałem w przedmiotowej transakcji rezydenta Austrii (bezpośredni odbiorca opłaty licencyjnej) oraz rezydenta USA (finalny ekonomiczny odbiorca opłaty licencyjnej) Spółka rozważała zastosowanie do stanu faktycznego zapisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Austrią lub między Polską a USA. Jednakże Spółka uznała, że jest uprawniona do bezpośredniego zastosowania art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z 18.11.2004 r. w związku z art. 21 ust. 3 ustawy o pdop, które to przepisy nie wprowadzają rozróżnienia między bezpośrednim odbiorcą opłat licencyjnych a ich finalnym ekonomicznym odbiorcą. Rozróżnienie takie występuje w polskim prawie podatkowym, np. w art. 42c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Ustawa o pdop nie zawiera jednak takiego rozróżnienia.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z 18.11.2004 r., podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o pdop, ustala się w wysokości 5% przychodów - w okresie od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Stawkę tę stosuje się, jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop.

We wspomnianym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop mowa jest o przychodach z odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Opłaty licencyjne, którymi obciążana jest Spółka przez „Spółkę K” mieszczą się w tym katalogu.

Wspomniane w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z 18.11.2004 r. podmioty, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o pdop to spółki podlegające w innym Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. „Spółka K” jest takim podmiotem, ponieważ jej siedzibą do celów podatkowych jest Austria, co może być poświadczone odpowiednim certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie spełnione są pozostałe warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop. Wypłacającym należność jest Wnioskodawca, czyli spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 21 ust. 3 pkt 1a ustawy o pdop).

Uzyskującym przychody jest „Spółka K” - spółka opodatkowana od całości swoich dochodów w Austrii należącej do Unii Europejskiej (art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o pdop).

„Spółka K” posiada bezpośrednio ponad 25% udziałów w kapitale Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres ponad dwóch lat (art. 21 ust. 3 pkt 3 oraz art. 21 ust. 4 ustawy o pdop). Odbiorcą należności jest „Spółka K”, co spełnia warunek z art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o pdop.

W związku z powyższym stawką podatku właściwą do należności licencyjnych opłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz „Spółki K” jest stawka 5% wartości przychodu wynikająca z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z 18.11.2004 r.

Według art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, m.in. osoby prawne dokonujące wypłat z tytułu należności licencyjnych są zobowiązane jako płatnicy pobierać podatek dochodowy od tych wypłat. Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o pdop płatnicy, o których mowa w art. 26 ust. 1 tej ustawy przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o pdop. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 tej ustawy.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o pdop, zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
   1. spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
   2. położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2. uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
3. spółka:
   1. o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub
   2. o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1, lub
   3. podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - zarówno w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2 - nie mniej niż 25% udziałów (akcji),
4. odbiorcą należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
   1. spółka o której mowa w pkt 2, albo
   2. zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
   
   
   

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy o pdop, przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Ponadto w art. 21 ust. 5 ustawy o pdop wskazano, że przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.

W myśl art. 21 ust. 7 ustawy o pdop, jeżeli w wyniku szczególnych powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1, między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 8 tejże ustawy, przepisy ust. 3 - 7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy.

Jednakże obowiązywanie zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop zostało ograniczone art. 7 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. u. Nr 254, poz. 2533 ze zm.), zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop, ma zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 lipca 2013 r.

Stosownie do brzmienia art. 6 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

1. 10% przychodów – od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.,
2. 5% przychodów – od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r.

- jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop.

Wprowadzajac do ustawy zapisy ujęte w art. 21 ust. 3 ustawy o pdop ustawodawca implementował do polskiego prawa podatkowego postanowienia Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami z różnych Państw Członkowskich (Dz. U. UE. L. 03.157. 49 ze zm., dalej Dyrektywa Rady 2003/49/WE).

Dyrektywa Rady 2003/49/WE zawiera przepisy istotne z punktu widzenia zasad rozliczania „podatku u źródła” dotyczące m.in. właściciela należności licencyjnych. Dyrektywa wprowadziła podstawową zasadę, że należności licencyjne powstające w jednym państwie członkowskim, wypłacane na rzecz spółki mającej siedzibę w drugim państwie członkowskim, są zwolnione od opodatkowania w państwie, z którego są wypłacane (państwie źródła) i podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji faktycznego odbiorcy przychodu, tj. właściciela należności.

Zgodnie z art. 1 Dyrektywy Rady 2003/49/WE (…) należności licencyjne powstające w Państwie Członkowskim są zwolnione z wszelkich podatków nałożonych na te płatności w tym Państwie przez potrącenie u źródła lub przez naliczenie, pod warunkiem że właściciel (…) należności licencyjnych jest spółką innego Państwa Członkowskiego lub stałym zakładem spółki Państwa Członkowskiego znajdującym się w innym Państwie Członkowskim.

Rozwiązanie takie stanowi zatem również przeniesienie na grunt polskiej ustawy podatkowej warunku „własności” należności licencyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem produkcyjnym zajmującym się wytwarzaniem mat podłogowych. Właścicielem Spółki jest „Spółka K” z siedzibą w Austrii, która posiada 100% udziałów. Na podstawie zawartej umowy o współpracy „Spółka K” obciąża Wnioskodawcę opłatami licencyjnymi w wysokości uzależnionej od wielkości produkcji. Opłaty licencyjne pobierane przez „Spółkę K” są transferowane bez żadnych potrąceń do podmiotu będącego rezydentem USA. „Spółka K” nie jest finalnym ekonomicznym odbiorcą opłat licencyjnych, a jedynie podmiotem przekazującym je do finalnego ekonomicznego odbiorcy w USA. „Spółka K” ma siedzibę do celów podatkowych w Austrii, co jak wskazuje Spółka może być potwierdzone certyfikatem rezydencji. Zatem biorąc pod uwagę, to iż „Spółka K” nie jest finalnym ekonomicznym odbiorcą opłat licencyjnych, a jedynie podmiotem przekazującym je do finalnego ekonomicznego odbiorcy to w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 3 ustawy o pdop w związku z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej. W związku z powyższym nie będzie możliwe zastosowanie obniżonej stawki zryczałtowanego podatku w wysokości 5% bowiem „Spółka K”, której należności licencyjne są wypłacane nie jest jednocześnie ich właścicielem.

Stosownie do art. 22a ww. ustawy, przepisy art. 20 - 22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974r. (Dz. U. 1976 r. Nr 31, poz. 178, dalej „umowa polsko - amerykańska”).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy polsko-amerykańskiej, należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. W myśl art. 13 ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Art. 13 ust. 3 umowy polsko-amerykańskiej określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza:

1. wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz
2. zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.
   
   

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 3 Komentarza OECD do art. 12 wskazano, iż „Ustęp 1 zawiera zasadę wyłącznego opodatkowania opłat licencyjnych w państwie, w którym faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jedynym wyjątkiem od tej zasady są przypadki, o których mowa w ust. 3.”

Natomiast pkt 4.2. Komentarza OECD do art. 12 stanowi, iż ”Z zastrzeżeniem innych warunków nałożonych w tym artykule, ograniczenie podatku pobieranego w państwie źródła jest możliwe, gdy pośrednik, taki jak przedstawiciel lub powiernik, występuje między beneficjentem a płatnikiem, w przypadkach gdy osoba uprawniona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie (…)”.

W pkt 5 Komentarza OECD do art. 12 wskazano, iż „Artykuł zajmuje się tylko opłatami licencyjnymi powstałymi w jednym Umawiającym się Państwie i stanowiącymi własność osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie. Tak więc jego postanowienia nie mają zastosowania do opłat licencyjnych powstałych w państwie trzecim ani do opłat pochodzących z Umawiającego się Państwa, przypisywanych zakładowi, jaki przedsiębiorstwo tego państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie (…)”

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy zauważyć, iż „Spółka K” z siedzibą w Austrii nie jest finalnym właścicielem opłat licencyjnych, a jedynie podmiotem przekazującym je do finalnego odbiorcy. Tak więc w sytuacji, gdy wypłata przez Wnioskodawcę opłat licencyjnych jest dokonywana na rzecz pośrednika, który następnie przekazuje tę należność do podmiotu będącego rezydentem USA, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa polsko - amerykańska. Na podstawie art. 13 ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej stawka podatku może zostać ograniczona do wysokości 10% należności brutto, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji od podmiotu amerykańskiego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.