Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 listopada 2012 r., 7 lutego 2013 r. i 5 marca 2013 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r., 12 lutego 2013 r. i 7 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu przychodów uzyskiwanych w 2013 r. przez pracownika ze stosunku pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Następnie w dniu 19 listopada 2012 r. do tut. Organu wpłynęło pismo z dnia 15 listopada 2012 r. wraz z potwierdzeniem dokonania stosownej opłaty.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 stycznia 2013 r., Nr IPTPB1/415-697/12-3/KSU, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 29 stycznia 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 1 lutego 2013 r., następnie w dniu 12 lutego 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 8 lutego 2013 r.).

Pismem z dnia 26 lutego 2013 r., Nr IPTPB1/415-697/12-5/KSU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy Ordynacja podatkowa – ponownie wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 26 lutego 2013 r., (skutecznie doręczono dnia 1 marca 2013 r.), zaś w dniu 7 marca 2013 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej – 5 marca 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Obywatel Finlandii objął stanowisko Dyrektora Naczelnego na podstawie trójstronnego kontraktu menadżerskiego, mającego znamiona umowy o pracę zawartej pomiędzy: Nim, X w Finlandii i Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce (Wnioskodawca). Terminem rozpoczęcia pracy był 8 sierpnia 2011 r. Zgodnie z obowiązującym prawem ten rodzaj umowy został zakwalifikowany jako umowa o pracę i objęty obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg skali podatkowej.

W dniu 3 stycznia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Departamentu Ubezpieczeń i Składek, który przychylił się do wniosku obywatela Finlandii o utrzymanie stosowania fińskiego ustawodawstwa ubezpieczeniowego podczas delegowania cudzoziemca do Polski w okresie trwania jego umowy, tj. od 8 sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. (na podstawie art. 16 Rozporządzenia PE i Rady (WE) Nr 883/2004). Zgodnie z zaleceniami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dnia 2 lutego 2012 r., obywatel Finlandii został wyrejestrowany z ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych począwszy od dnia zatrudnienia w Polsce, tj. 8 sierpnia 2011 r. Wynagrodzenie osiągnięte w Polsce jest oskładkowane na zasadach ustawodawstwa fińskiego, tj. od wynagrodzenia naliczane i odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne przez X w Finlandii.

W okresie do dnia wydania decyzji przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych podatek dochodowy od osiągniętego w Polsce przychodu wynikającego z wyżej wymienionej umowy był pobierany od przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne wg skali podatkowej 18% i 32%. Pracownikowi wystawiono PIT-11 za 2011 r.

Wnioskodawca – Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce - przeprowadził działania mające na celu zwrot nadpłaconych składek społecznych. Na podstawie rozliczenia kont ZUS zostały zwrócone na konto Spółki nadpłacone składki społeczne i zdrowotne. Składki te zwróci Wnioskodawca. Na chwilę obecną żadne składki nie zostały jeszcze zwrócone obywatelowi Finlandii.

Obywatel Finlandii przebywa w Polsce od 15 lipca 2011 r. i posiada meldunek na czas określony, nie legitymował się certyfikatem rezydencji fińskiej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2013 r. dodano ponadto, że:

1. Trójstronny kontrakt menedżerski stanowi pracowniczy kontrakt menedżerski (umowa o pracę).
2. Obywatel Finlandii w latach 2011-2012 posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
3. Obywatel Finlandii w roku 2011 przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w roku podatkowym (od 15 lipca 2011 r.), a w roku 2012 powyżej 183 dni w roku podatkowym.
4. Wynagrodzenie wypłacane jest przez polskiego pracodawcę, tj. Wnioskodawcę.
5. Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy składki odprowadzane przez X w Finlandii są zgodne z fińskim prawem ubezpieczeniowym. Podstawą do zaprzestania pobierania składek w Polsce jest przychylna decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Polsce na wniosek fińskiej instytucji ubezpieczeniowej w sprawie stosowania fińskich przepisów prawa o zabezpieczeniu społecznym.
6. Od 2012 r. Wnioskodawca nie opłacał składek od wynagrodzenia wypłacanego obywatelowi Finlandii na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (pracownik nie podlega polskiemu ustawodawstwu ubezpieczeniowemu).
7. Pytanie nr 3 dotyczące stanu faktycznego obejmuje swym zakresem okres od 2012 r. do czasu trwania trójstronnego kontraktu menedżerskiego, który jest zawarty do 31 grudnia 2013 r.
8. Pytanie nr 4 dotyczące stanu faktycznego obejmuje okres trwania trójstronnego kontraktu menedżerskiego, tj. od 8 sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r.
9. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, Wnioskodawca zakłada, że obywatel Finlandii będzie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) i będzie przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca - Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce - przeprowadził działania mające na celu zwrot nadpłaconych składek społecznych i zdrowotnych. Na podstawie rozliczenia kont Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwrócił na konto płatnika, tj. Wnioskodawcy nadpłacone składki. Składki te nie zostały do chwili obecnej zwrócone obywatelowi Finlandii, gdyż Wnioskodawca czeka na wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej.
10. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 5 Wnioskodawca podnosi, że na dzień dzisiejszy nie jest w stanie określić, czy obywatel Finlandii w przyszłości przedstawi certyfikat rezydencji podatkowej fińskiej. Pytanie nr 5 jest pytaniem hipotetycznym. Wnioskodawca nie jest w stanie założyć, czy obywatel Finlandii w trakcie trwania trójstronnego kontraktu menedżerskiego nie zmieni centrum interesów życiowych na kraj pochodzenia.
    
    

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 marca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością dnia 2 stycznia 2013 r. wstąpiła we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością y, w związku ze zmianą nazwy Spółki y na Spółkę Y.

Dodał także, iż Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest zainteresowanym w rozumieniu art. l4b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca winien skorygować opodatkowanie przychodów obywatela Finlandii w 2011 r. z uwzględnieniem decyzji ZUS... (zaistniały stan faktyczny)
2. Czy Wnioskodawca winien opodatkować zwrócone obywatelowi Finlandii składki ZUS za 2011 r.... (zdarzenie przyszłe)
3. Czy Wnioskodawca winien opodatkować przychody obywatela Finlandii, począwszy od 2012 r. wg polskiej skali podatkowej z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów i ulgi podatkowej, bez pomniejszenia o odprowadzone składki ZUS, z uwzględnieniem faktu, iż cudzoziemiec posiada inne niż polskie ustawodawstwo ubezpieczeniowe, zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, ma meldunek na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zatrudniony na podstawie umowy trójstronnej z udziałem Wnioskodawcy... (zaistniały stan faktyczny)
4. Czy Wnioskodawca winien opodatkować składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne naliczane przez X w Finlandii wg polskiej skali podatkowej... (zaistniały stan faktyczny)
5. Czy Wnioskodawca winien w przypadku przedstawienia przez obywatela Finlandii certyfikatu rezydencji podatkowej fińskiej, przy uwzględnieniu tego rodzaju umowy opodatkowywać przychód podatkiem ryczałtowym... (zdarzenie przyszłe).
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2013 r. Wnioskodawca przeformułował pytanie nr 4 i zadał następujące zapytanie:

Czy podatnik winien sam opodatkować składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne naliczane przez X w Finlandii...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 w części dotyczącej obowiązków płatnika z tytułu przychodów uzyskiwanych w 2013 r. przez pracownika ze stosunku pracy.

Natomiast wniosek w zakresie pozostałych pytań oraz pytania nr 3 w części dotyczącej obowiązków płatnika z tytułu przychodów uzyskiwanych w 2012 r. przez pracownika ze stosunku pracy zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, od stycznia 2012 r. przychód obywatela Finlandii objęty został podatkiem dochodowym wg skali podatkowej, bez pomniejszenia o składki na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów oraz ulgi podatkowej na podstawie art. 26 i art 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 361).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przyjmując za Wnioskodawcą, iż pracownik – obywatel Finlandii – w 2013 r. będzie posiadał na terenie Polski miejsca stałego zamieszkania, jak również będzie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni i w kraju tym będzie posiadał centrum interesów życiowych, w okresie tym będzie podlegał zatem w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. - za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Natomiast stosownie do art. 32 ust. 3 ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
   
   

Oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie (art. 32 ust. 3a ustawy).

Zakład pracy nie zmniejsza zaliczki w sposób określony w ust. 3, jeżeli podatnik powiadomił go o zmianach stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia (art. 32 ust. 4 ww. ustawy).

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy).

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu, przy czym odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 26 ust. 1 pkt 2a) ustawy stanowi, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c ustawy.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 13c ustawy).

Na podstawie art 27b ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę:

1. składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):
   1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
   2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
   • obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;
2. składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.
   
   

Z analizy wskazanych powyżej przepisów wynika, że dla celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy, uwzględnia się potrącone przez płatnika składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a ustawy, natomiast obliczoną zaliczkę płatnik zmniejsza o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez niego ze środków podatnika.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca, jako płatnik, nie potrąca ze środków pracownika składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, brak jest podstaw do uwzględniania przez płatnika przy obliczaniu dochodu pracownika składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych przez X w Finlandii do systemu ubezpieczeń w Finlandii, jak również brak podstaw do pomniejszania zaliczki na podatek dochodowy o zapłacone przez ten podmiot składki na ubezpieczenie zdrowotne do ww. systemu ubezpieczeń.

W związku z tym Wnioskodawca, przychód ze stosunku pracy uzyskany przez pracownika (obywatela Finlandii) w 2013 r., winien pomniejszać tylko o koszty uzyskania przychodu, tj. bez pomniejszania dochodu o składki na ubezpieczenie społeczne. Podobnie zaliczka na podatek nie może być pomniejszona o składki na ubezpieczenie zdrowotne. Tak obliczoną zaliczkę, należy zmniejszyć o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, o którym mowa w art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót