INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 13 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

• ponownego uznania wartości rynkowej z dnia nabycia wskazanego we wniosku składnika majątku (samochodu osobowego), za wartość początkową środka trwałego – jest nieprawidłowe,
• zastosowania do amortyzacji ww. środka trwałego nowej indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ponownego uznania wartości rynkowej z dnia nabycia wskazanego we wniosku składnika majątku (samochodu osobowego), za wartość początkową środka trwałego oraz zastosowania do amortyzacji ww. środka trwałego nowej indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W grudniu 2006r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił samochód osobowy używany powyżej 6 miesięcy przez poprzedniego właściciela. Samochód zakupiony został w trakcie małżeństwa i objęty jest wspólnością majątkową. Ww. samochód został przekazany małżonce na potrzeby prowadzonej przez nią na własne nazwisko działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Następnie samochód ten został wycofany z ww. ewidencji środków trwałych żony.

W styczniu 2011r. Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą prowadzoną odrębnie na własne nazwisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przyjmując samochód od żony na stan środków trwałych „na nowo” można ustalić jego wartość początkową wg wartości rynkowej z dnia nabycia...
2. Czy można przy amortyzacji samochodu osobowego zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 40% w stosunku rocznym i amortyzować liniowo, wliczając co miesiąc w koszty odpisy amortyzacyjne od ustalonej wartości początkowej...
   
   

Ad.1. Zdaniem Wnioskodawcy, jest to możliwe, gdyż zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. nr 14 poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składniki majątku wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22d ust. 2, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1.

Ad.2. W opinii Wnioskodawcy, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną zgodnie z art. 22j ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż samochód był używany przez poprzedniego właściciela powyżej 6 miesięcy, co wynika z dowodu rejestracyjnego oraz polisy ubezpieczeniowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Przy czym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Przy czym w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w grudniu 2006r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił samochód osobowy używany przez okres przekraczający 6 miesięcy przez poprzedniego właściciela. Samochód zakupiony został w trakcie małżeństwa i objęty jest wspólnością majątkową. Ww. samochód został przekazany małżonce na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Następnie samochód ten został wycofany z ww. ewidencji środków trwałych żony. W styczniu 2011r. Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą prowadzoną odrębnie na własne nazwisko.

Odnosząc powyższe na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż o ile wskazany we wniosku samochód osobowy będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej to może on stanowić środek trwały w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Jednakże odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca może dokonywać jedynie od tej części wartości początkowej samochodu, która nie została dotychczas zamortyzowana przez jego małżonkę w ramach prowadzonej przez nią samodzielnie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 12 ww. ustawy zdanie pierwsze, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu) (22g ust. 13 ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Ze złożonego wniosku nie wynika wprawdzie, że małżonka Wnioskodawcy zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże bez wątpienia środek trwały (samochód osobowy) został przez nią wycofany z tej działalności i przekazany na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zauważyć należy, iż wykładnia celowościowa cytowanych powyżej przepisów wskazuje, iż zamiarem ustawodawcy, było aby poprzez wprowadzenie zasady kontynuowania amortyzacji środków trwałych m.in. w przypadku zmiany podmiotu dokonującego amortyzacji, wykluczyć sytuację w której ten sam środek trwały jest dwukrotnie amortyzowany, najpierw w działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, a po zamortyzowaniu (w tym częściowym), ponownie amortyzowany (od tej samej części wartości początkowej) w działalności gospodarczej prowadzonej przez drugiego małżonka. Do powyższego wniosku prowadzi również analiza treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w sytuacji wykorzystania składnika majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, wykorzystywanego w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie przez każdego z małżonków nakazuje dokonanie proporcjonalnego ustalenia jego wartości początkowej, a tym samym i proporcjonalnego (do udziału we współwłasności) dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Konsekwencją powyższego jest to, iż w przypadku wycofania środka trwałego, objętego wspólnością majątkową małżeńską, z działalności jednego z małżonków i przeznaczenia tego środka na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez drugiego z małżonków, podatnicy nie mogą dowolnie, tj. wg własnego uznania, kształtować praw i obowiązków podatkowych, w tym w szczególności dotyczących amortyzacji środków trwałych. Generalną zasadą ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bowiem brak możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, odliczonych od podstawy opodatkowania albo zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy).

Oznacza to, iż w sytuacji, gdy środek trwały objęty jest wspólnością majątkową, a żona podatnika, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zaliczyła już do kosztów uzyskania przychodów tej działalności odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego), to w przypadku przekazania tego środka na cele prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, brak jest podstaw do ponownego zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności, odpisów amortyzacyjnych w wysokości odpowiadającej odpisom już dokonanym. Jest to bowiem nadal ten sam środek trwały, a Wnioskodawca nie poniósł ponownie wydatków na jego nabycie, nie może więc ponownie ustalić jego wartości początkowej. Zmieniony został jedynie (za zgodą współmałżonki) sposób wykorzystania tego składnika majątku (samochodu osobowego). W dalszym ciągu również samochód ten stanowi składnik majątku wspólnego małżonków, bowiem, jak wynika z wniosku został on zakupiony w trakcie trwania małżeństwa i jest objęty wspólnością majątkową małżonków.

Reasumując, Wnioskodawca, przyjmując do swojej działalności gospodarczej wskazany we wniosku środek trwały, winien kontynuować dotychczasową metodę amortyzacji tego środka z uwzględnieniem dokonanych już uprzednio (przez małżonkę) odpisów amortyzacyjnych. Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i- 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Wobec powyższego, jeżeli środek trwały został w pełni zamortyzowany przez żonę Wnioskodawcy, brak jest wówczas podstaw do zaliczania przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wykazanego w ewidencji środków trwałych samochodu osobowego. Jeżeli natomiast małżonka Wnioskodawcy dokonała jedynie jego częściowej amortyzacji, niezamortyzowana część tego składnika majątku może być przedmiotem amortyzacji dokonywanej przez Wnioskodawcę (z zachowaniem metody i stawki amortyzacji stosowanej przez jego małżonkę).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości:

• ponownego uznania wartości rynkowej z dnia nabycia wskazanego we wniosku składnika majątku (samochodu osobowego), za wartość początkową środka trwałego - jest nieprawidłowe,
• zastosowania do amortyzacji ww. środka trwałego nowej indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest bezprzedmiotowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.