Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012r. (data wpływu 1 października 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2012r. (data wpływu 21 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (gruntu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (gruntu).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2012r. (data wpływu 21 grudnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 11 grudnia 2012r. znak: IBPP2/443-1003/12/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (Wnioskodawca) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. W spółce Wnioskodawcy posiadają udziały osoby fizyczne będące obywatelami RP.

Wnioskodawca (dalej także jako Spółka) została wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS w dniu 7 sierpnia 2002r. W Spółce jest dwoje wspólników posiadających udziały kapitałowe. Wspólniczki to osoby fizyczne, posiadające miejsce zamieszkania na terytorium RP.

W latach wcześniejszych Spółka weszła w posiadanie nieruchomości, następnie dodatkowo zabudowanych (dalej Nieruchomość). Na nieruchomość składają się działki gruntu o następujących numerach: 754/2, 755/3, 755/4, 756/4, 756/9, 756/10, 757/7, 758/8, 757/42, 760/5, 760/6, 761/4, 761/6, 761/10, 761/11, 761/13, 762/3, 768, 769/1, 825/1, 825/2, 828/2, 835/3, 900/7 o łącznej powierzchni 17721 m2.

Spółka planuje dokonania rozliczenia przychodu z udziału w zyskach osób prawnych. W miejsce świadczenia pieniężnego z tytułu przychodu z udziału w zyskach osób prawnych, Spółka rozważa przeniesienie na wspólników własności Nieruchomości w udziałach adekwatnych do ich udziałów w Spółce lub przekazanie każdemu ze wspólników na wyłączną własność po jednej z posiadanych nieruchomości po dokonaniu jej podziału. Rozliczenie nastąpi bowiem z zastosowaniem instytucji datio in solutum (świadczenie w miejsce wykonania zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego). W ramach umowy datio in solutum przeniesiona zostanie na rzecz wspólników Wnioskodawcy nieruchomość lub udział w nieruchomości, której Spółka jest właścicielem.

Pismem z dnia 12 grudnia 2012r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

W miejsce świadczenia pieniężnego z tytułu wypłaty udziałów w zyskach spółki, wspólniczkom zostaną przekazane wszystkie z wymienionych we wniosku działek, tj.: 754/2, 755/3, 755/4, 756/4, 756/9, 756/10, 757/7, 757/8, 757/42, 760/5, 760/6, 761/4, 761/6, 761/10, 761/11, 761/13, 762/3, 768, 769/1, 825/1, 825/2, 828/2, 835/3, 900/7. Wnioskodawca zwraca poza tym uwagę, że w sensie cywilistycznym kilka działek może stanowić jedną nieruchomość (art. 46 kc). Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 26 lutego 2003r. „dwie niezabudowane działki gruntu graniczące ze sobą i należące do tego samego właściciela, dla których jest prowadzona jednak księga wieczysta stanowią - w rozumieniu art. 46 § 1 kc - jedną nieruchomość gruntową”.

W chwili obecnej wszystkie wyżej wymienione działki są objęte czterema księgami wieczystymi o następujących numerach: (…).

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, co wskazano również we wniosku, że przekazanie nieruchomości może się odbyć w następujące sposoby:

• wspólnikom może być przekazany udział w prawie własności nieruchomości (nieruchomość będzie więc objęta współwłasnością ułamkową), albo;
• może się to odbyć poprzez podział fizyczny nieruchomości tj. poprzez wyodrębnienie z nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą kilku działek geodezyjnych i założenie dla niej odrębnej księgi wieczystej. W ten sposób nieruchomość, która dotąd w świetle przepisu art. 46 kc stanowiła odrębny przedmiot własności, zostanie podzielona i poszczególne jej „części” zostaną przyznane poszczególnym wspólniczkom jako odrębne nieruchomości.
  
  

Wnioskodawca wskazuje, iż w momencie nabycia ww. nieruchomości, nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie nieruchomości w związku z rozliczeniem przychodów wspólników z tytułu udziału w zyskach osób prawnych na rzecz wspólników, w proporcjach odpowiadających ich udziałom w kapitale zakładowym (datio in solutum), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie wspólnikowi spółki nieruchomości w ramach datio in solutum (w warunkach wskazanych w opisie stanu faktycznego) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie: Wnioskodawca uważa, że wypłata dywidendy nie stanowi dyspozycji majątkiem spółki polegającym na sprzedaży. Jak wskazuje się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (por. sprawy C-102/86, C-16/93, C-154/80) czynność uważa się za odpłatną jeżeli istnieje miedzy podmiotami określony związek prawny, wynagrodzenie stanowi wartość należną za przekazane świadczenie, istnieje korzyść pomiędzy realizującymi świadczenie, istnieje związek odpłatności z realizowanym świadczeniem. W niniejszej sprawie żadna z tych przesłanek nie występuje (co potwierdził np. WSA w Warszawie wyroku z 25 stycznia 2011 III SA/Wa 3068/10). Nie mają więc zastosowania art. 1, 5, 7, 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl zapisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

W wyroku C-16/93 pomiędzy R.J Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z kolei w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981r., C-154/80 Staatssecretaris van Financien v. Stowarzyszenie spółdzielcze „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego

Zatem pod pojęciem „odpłatności dostawy towarów” lub „odpłatności świadczenia usług” rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Z przestawionego zdarzania przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w miejsce świadczenia pieniężnego z tytułu wypłaty udziałów w zyskach spółki, rozważa przeniesienie na wspólników udział w prawie własności działki albo kilku działek wyodrębnionych geodezyjnie. W momencie nabycia przedmiotowych działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez spółkę z o.o., jako formy partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1.

W myśl art. 191 § 2 Kodeksu spółek handlowych, umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

W świetle 193 § 1 Kodeksu spółek handlowych, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawowym prawem majątkowym wspólnika jest prawo do udziału w zysku spółki wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą walnego zgromadzenia. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go do wypłaty uchwałą walnego zgromadzenia wspólników. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca. Przepisy K.s.h. nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

Wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej, uregulowanej w K.s.h. i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany. Powyższe jednak pozostaje bez wpływu na kwalifikację tej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro bowiem przedmiotem dywidendy wypłaconej przez Wnioskodawcę będzie towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci należącej do niego nieruchomości gruntowej i Wnioskodawca przeniesie na wspólnika prawo własności tej nieruchomości, oznacza to, że czynność ta stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na fakt, iż - jak stwierdził Wnioskodawca - w związku z nabyciem działek mających być przedmiotem dywidendy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej transakcji za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wypłata dywidendy rzeczowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe jednakże częściowo z innych powodów niż wskazał Wnioskodawca. Tut. Organ uznał bowiem, w przeciwieństwie do Wnioskodawcy, planowaną wypłatę dywidendy rzeczowej za nieodpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, z uwagi na brak prawa do odliczenia przy nabyciu nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności gdyby Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości bądź przedmiotem przekazania byłby grunt zabudowany.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Powrót