INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.01.2011 r. (data wpływu 31.01.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków przeznaczonych na finansowanie udziału w projekcie badawczym w zagranicznym ośrodku naukowym w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków przeznaczonych na finansowanie udziału w projekcie badawczym w zagranicznym ośrodku naukowym w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest adiunktem na Uniwersytecie. W roku 2009 został laureatem III edycji konkursu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” - programu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Środki finansowe zostały przyznane na podstawie art. 3 ust. 3 i art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049) oraz par. 2 ust. 1 rozporządzenia MNiSzW z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” (Dz. U. Nr 84, poz. 510) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zawarto dwie umowy; pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a władzami uczelni (Rektorem) i dodatkową umowę pomiędzy władzami uczelni a Wnioskodawcą. Celem programu było finansowanie udziału w badaniach naukowych prowadzonych w zagranicznym ośrodku naukowym. Środki finansowe przyznane w ramach programu zostały przeznaczone na pokrycie kosztów podróży i pobytu za granicą Wnioskodawcy i Jego rodziny (żona i dwoje dzieci). Zgodnie z opinią MNiSzW środki przeznaczone na badania zagraniczne w ramach w/w programu nie są kwalifikowane jako stypendium i podlegają opodatkowaniu.

W uzasadnieniu cytowana jest zdawkowa definicja z internetowego (sic!) Słownika Języka Polskiego PWN, według której warunkiem do spełnienia definicji stypendium jest cykliczne wypłacanie środków; idąc tym tropem Ministerstwo uznało, iż jednorazowe dofinansowanie nie może być uznane jako stypendium. Dodatkowo utrzymuje się, iż fakt, że środki finansowe zostały przeznaczone na podróż i pobyt za granicą (środki zryczałtowane) również powoduje, iż definicja stypendium traci zastosowanie. Tak więc według MNiSzW finansowanie badań zagranicznych Wnioskodawcy nie jest stypendium i podlega opodatkowaniu. Stanowisko to opiera się w zasadzie na trzech twierdzeniach, iż:

1. przyznane środki finansowe nie pasują do internetowej definicji stypendium, poprzez jednorazowość a nie cykliczność wypłaty środków,
2. środki nie były przeznaczone na finansowanie badań w zagranicznym ośrodku, lecz podróże i pokrycie kosztów pobytu, nie są więc stypendium naukowym,
3. gdyby MNiSzW traktowało program jako stypendium, użyto by tego słowa. Nie użyto tego słowa, więc środki finansowe nie są stypendium.
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż utrzymuje się, że środki finansowe stanowią Jego przychód z innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlegają opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy środki finansowe jakie otrzymał Wnioskodawca na udział w badaniach w zagranicznym ośrodku naukowym w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” podlegają opodatkowaniu, czy powinny być zwolnione z opodatkowania... Jeśli tak, to na jakiej podstawie...

Zdaniem Wnioskodawcy, środki finansowe, które otrzymał, jako przeznaczone z całości na finansowanie badań naukowym za granicą (umożliwiające prowadzenie tych badań) powinny być zwolnione z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub jeśli zostaną uznane jako grant z art. 21 ust. 1 pkt 40 tejże ustawy.

Wnioskodawca zaznaczył, iż środki te pokryły koszty przelotów, wynajęcia mieszkania, wyżywienia i zostały wykorzystane za granicą. Zostały obliczone tak, aby wystarczyły na pokrycie kosztów pobytu (w Izraelu), nie umożliwiając wykorzystania ich w inny sposób. Innymi słowy, zostały w pełni wykorzystane i nie powróciły do Polski. Nie była to pensja, którą Wnioskodawca mógł rozdysponować na rzeczy nie związane z Jego pracą, lecz pieniądze ściśle przeznaczone na pokrycie kosztów przebywania w zagranicznym ośrodku badawczym. Jak wskazuje nazwa, ich celem było dotrzymanie kroku badaczom zagranicznym poprzez polepszenie mobilności naszych naukowców. Środki te Wnioskodawca rozlicza poprzez raport, który ma zawierać wyniki Jego pracy naukowej (w tym przypadku pracy habilitacyjnej) - tak więc logicznie, już u podstawy programu założono, że owe środki mają finansować badania naukowe.

Teza a - Wypłata jednorazowa nie jest stypendium.

Według Wnioskodawcy, nie ma w Polsce jednoznacznej, prawnej definicji stypendium, która byłaby wiążąca w takiej sprawie jak najważniejszy element funkcjonowania państwa - podatków. Z pewnością fakt, iż doszło do jednorazowej wypłaty środków finansowych nie dyskwalifikuje sprawy jako stypendium. W roku 1996 Wnioskodawca otrzymał jednorazowe stypendium w ramach VI tury Programu Stypendiów Uzupełniających Fundacji im. Stefana Batorego. Tutaj pomimo, iż była to jednorazowa zapomoga na dofinansowanie przelotu samolotem użyto słowa stypendium. Łatwo można znaleźć liczne przykłady stypendiów jednorazowych (choćby stypendia Marszałka Wojewódzkiego, np.; www.umww.pl). W samym słowie stypendium nie ma wskazówki co do charakteru i częstotliwości wypłat. Słowo pochodzi z łaciny od słów; stips = datek; pendere = płacić. W łacinie słowo stipendium odnosiło się głównie do żołdu żołnierza, lecz również oznaczało podatek, danina i kara (jednorazowe). Tak więc cecha jaką jest powtarzalność wypłat, wypływa nie ze znaczenia słowa, lecz stąd, iż w definicji PWN odniesiono się do najczęściej występującej i popularnie znanej formy stypendiów - zapomóg finansowych płaconych okresowo studentom i uczniom. Nie jest to jednak cecha ograniczająca znaczeniowo słowo stypendium, stąd stosuje się dodatkowe określenia. Kuriozalnym jest, aby w tak ważnych sprawach jak system podatkowy posiłkować się zdawkowymi internetowymi definicjami. Wnioskodawca uważa, że nieścisłości i niedoskonałości wynikające z braku jednoznacznych definicji powinny działać na korzyść podatnika.

Teza b – środki na przelot i pobyt nie mogą być uznane jako finansowanie badań naukowych.

Wnioskodawca reprezentuje nauki humanistyczne. Jego praca polega głównie na czytaniu cudzych książek i pisaniu własnych, uczeniu się i przekazywaniu wiedzy studentom. Nie wytwarza dóbr materialnych, nie potrzebuje surowców, ani aparatury badawczej. W dziedzinie tej 99% kosztów każdego stypendium naukowego za granicą to koszty przelotu, pobytu i wyżywienia (z reguły zryczałtowane). Wnioskodawca nie zgadza się wiec z tezą i uznaje ją jako krzywdzącą, jakoby środki przeznaczone na dojechanie i życie za granicą naukowca, który dzięki temu pracuje tam naukowo, podnosi swoje kwalifikacje, z których potem jest rozliczany w kraju, i na podstawie których przyznawane są dofinansowania uczelni, nie były stypendium naukowym.

Teza c – Fakt nie użycia słowa stypendium przez MNiSzW nie zmienia charakteru samej sprawy.

Wnioskodawca wskazuje, iż o tym czym dana akcja w istocie jest nie decyduje nadana jej nazwa (bądź nie użycie jakiejś nazwy), lecz jej rzeczywisty charakter obiektywnie obserwowalny. W istocie środki finansowe, o których mowa, powinny być nazywane słowem grant, i nie byłoby nieporozumienia (grant naukowy również nie podlega opodatkowaniu).

Analogiczną sprawę dotyczącą opodatkowania uczestników programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” rozpatrywał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 3 III 2010 roku. W tym miejscu Wnioskodawca powołał się na treść tezy wyroku WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 16/10). Według stanowiska sądu nie ma zastosowanie w ww. sprawie zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz podatnik może skorzystać z innych zwolnień. Według WSA działa tu art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy o zwolnieniu z opodatkowania przyznanych na podstawie przepisów o systemie oświaty świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzących z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni. Według stanowiska WSA uczestnictwo w programie „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” należy zakwalifikować do „innych form kształcenia”. W opinii Wnioskodawcy Jego pobyt zagraniczny bez wątpienia należy zakwalifikować jako element kształcenia i podnoszenia kwalifikacji naukowych.

Wnioskodawca podkreśla, iż nawet jeśli utrzymamy zdanie, iż jednorazowa zapomoga finansowa nie jest stypendium, to i tak finansową operację tego typu można określić jako grant naukowy, który też nie podlega opodatkowaniu. W istocie do tego zmierza ww. wyrok WSA.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 20 ust. 1 wskazanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródła przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy, wolne od podatku dochodowego są stypendia otrzymywane na podstawie przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, stypendia doktoranckie otrzymywane na podstawie przepisów - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz inne stypendia naukowe i za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

Zatem powyższym zwolnieniem od podatku objęte są wyłącznie stypendia spełniające kryteria określone w cytowanym przepisie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest adiunktem na Uniwersytecie. W roku 2009 został laureatem III edycji konkursu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” - programu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Środki finansowe zostały przyznane na podstawie art. 3 ust. 3 i art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), par. 2 ust. 1 rozporządzenia MNiSzW z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” (Dz. U. Nr 84, poz. 510) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zawarto dwie umowy; pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a władzami uczelni (Rektorem) i dodatkową umowę pomiędzy władzami uczelni a Wnioskodawcą. Celem programu było finansowanie udziału w badaniach naukowych prowadzonych w zagranicznym ośrodku naukowym. Środki finansowe przyznane w ramach programu zostały przeznaczone na pokrycie kosztów podróży i pobytu za granicą Wnioskodawcy i Jego rodziny.

Zasady przyznawania środków finansowych w ramach ww. programu zostały określone w niżej przywołanych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 08 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), Minister przyznaje środki finansowe na naukę, w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez podmioty, o których mowa w ust. 2, po zasięgnięciu opinii właściwego organu Rady Nauki, o której mowa w art. 21 ust. 1, lub zespołu, o którym mowa w art. 30 ust. 1-2a.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy finansowanie programów lub przedsięwzięć określanych przez Ministra obejmuje działania dotyczące dostosowywania kadr naukowych do warunków międzynarodowej współpracy naukowej i naukowo-technicznej.

Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy (art. 15 ust. 3 ww. ustawy).

Szczegóły dotyczące przyznawania tych środków reguluje rozporządzenie wykonawcze do ustawy o zasadach finansowania nauki, wydane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w dniu 07 maja 2008 r. w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” (Dz. U. Nr 84, poz. 510).

Zgodnie z postanowieniami § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zwany dalej „ministrem”, w ramach programu przyznaje jednostce naukowej środki finansowe na naukę przeznaczone na finansowanie zagranicznego pobytu pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, zwanego dalej „uczestnikiem programu”, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. jest zatrudniony w jednostce naukowej;
2. uzyskał stopień naukowy doktora w okresie nie dłuższym niż 7 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie środków finansowych na uczestnictwo w programie, zwanego dalej „wnioskiem”;
3. nie uczestniczył w okresie 2 lat przed złożeniem wniosku w realizowanym za granicą i trwającym dłużej niż 6 miesięcy pobycie związanym z udziałem w stażu, stypendium naukowym lub projekcie obejmującym badania naukowe lub prace rozwojowe.
   
   

Podkreślić należy, iż zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „stypendium”. W takiej sytuacji należy posiłkować się słownikowym znaczeniem tego pojęcia. Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN określa stypendium jako „pieniądze wypłacane okresowo uczniom, studentom, pracownikom nauki itp. na pokrycie kosztów nauki lub badań naukowych; też: nauka, studia lub badania naukowe poza miejscem zamieszkania finansowane z tych pieniędzy”.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy zawęża zwolnienie przedmiotowe do stypendiów naukowych lub za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

O naukowym charakterze stypendium winien każdorazowo decydować cel i rodzaj działalności stypendysty. Przez „stypendium naukowe” należy rozumieć takie stypendia, które służą wspieraniu działalności twórczej i badawczej w dziedzinie nauki, a nie stypendia związane ze zdobywaniem wiedzy czy nowych umiejętności.

Wobec powyższego należy zauważyć, że działalność badawcza służy rozwiązaniu określonego problemu naukowego w postaci nowych prawd o rzeczywistości, nowych konstrukcji pojęciowych i technicznych, a praca twórcza polega przede wszystkim na ustalaniu nowych połączeń pomiędzy już znanymi zjawiskami, rzeczami, pojęciami, a jej rezultatem często jest dzieło – artykuł naukowy lub książka naukowa, ideologia czy pogląd filozoficzny.

Opisana powyżej charakterystyka „stypendium naukowego” kładzie zatem szczególny nacisk na cel, jakiemu ma służyć otrzymywane stypendium, tj. prowadzenie działalności badawczej i twórczej (w tym uzyskanie stopnia naukowego), a nie wyłącznie dokształcanie, czy doskonalenie zawodowe. Tym samym stwierdzić należy, że przywołana definicja „stypendium naukowego” nie przystaje do zdarzenia przyszłego wynikającego z rozpatrywanej sprawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” otrzymuje środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem na Uniwersytecie w celu udziału w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych oraz kosztów podróży uczestnika programu i członków jego rodziny. Z założenia środki te nie były zatem przeznaczone na finansowanie badań naukowych poza miejscem zamieszkania, stąd też nie można uznać, że mieszczą się w przytoczonej powyżej definicji stypendium.

Ponadto zauważyć należy, iż akt prawny stanowiący podstawę prawną przyznania tych środków określa je mianem „środki finansowe”, a nie „stypendium” tak jak ma to miejsce w przypadku stypendiów naukowych przyznawanych młodym naukowcom przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, na podstawie przepisów ustawy o zasadach finansowania nauki. Wynika z tego, że Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego świadomie użył tego pojęcia w rozporządzeniu w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” dla odróżnienia tychże środków finansowych od faktycznych stypendiów.

Zatem środki finansowe przyznane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Uniwersytetowi na sfinansowanie uczestnictwa Wnioskodawcy w programie ministra „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do ww. środków finansowych nie można też zastosować zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Dyspozycją powołanego wyżej przepisu jest zwolnienie z opodatkowania świadczeń pomocy materialnej m. in. dla osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, ale zgodnie z treścią drugiej części tego przepisu – świadczenia te winny być przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Ustawa o zasadach finansowaniu nauki, na podstawie której Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydał rozporządzenie z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, nie została wymieniona w tym przepisie. Nie można też zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż ustawę o zasadach finansowania nauki należy uznać za część przepisów o systemie oświaty, do których odwołuje się cytowany przepis, zaś środki finansowe pochodzące z budżetu państwa, przekazane Wnioskodawcy za pośrednictwem Uniwersytetu stanowią pomoc materialną dla „osób uczestniczących" w owych „innych formach kształcenia". Z postanowień ww. ustawy o finansowaniu nauki wynika, iż Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego finansuje programy lub przedsięwzięcia określane jako dostosowywanie kadr naukowych do warunków międzynarodowej współpracy naukowej i naukowo-technicznej.

Reasumując, do otrzymywanych przez Wnioskodawcę środków finansowych z tytułu uczestnictwa w programie „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” nie ma zastosowania ani zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy i w związku z tym podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym należy podkreślić, iż przychód z tytułu otrzymania środków finansowych dla siebie i swojej rodziny uzyskuje uczestnik programu w pełnej otrzymanej kwocie. Przychód ten z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy, a jedynie za jego pośrednictwem jest przekazywany, co wynika wprost z zawartej umowy między Uniwersytetem a Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.