INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r. sygn. akt I SA/Po 700/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 85/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie (drodze dojazdowej i parkingu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki cywilnej z dnia 8 stycznia 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy stawki podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie (drodze dojazdowej i parkingu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) zajmuje się budową domów wielorodzinnych i wielorodzinnych budynków mieszkalnych na sprzedaż.

W akcie notarialnym przedmiotem sprzedaży jest działka zabudowana wielorodzinnym, trzykondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym (piętnastolokalowym) z wyodrębnieniem samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie oraz części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, tj. drogę dojazdową i parking oraz w budynku mieszkalnym: fundamenty, mury zewnętrzne i konstrukcyjne, stropy, dach z pokryciem dachowym, opierzenia i obróbki blacharskie, klatki schodowe, wiatrołapy, przewody kominowe i wentylacyjne, rynny i rury spustowe, wspólne przyłącza i części wspólne instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej z wyłączeniem urządzeń określonych w art. 49 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy całość sprzedaży przez developera lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie oraz części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, tj. drogę dojazdową i parking należy opodatkować stawką 7%, czy opodatkować oddzielnie lokal z przypadającym mu udziałem w gruncie ze stawką 7% i oddzielnie udział w gruncie, na której znajduje się droga dojazdowa i parking ze stawką 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu wraz z miejscem parkingowym i drogą dojazdową powinno się w całości opodatkować 7% stawką podatku VAT.

Miejsce postojowe ani droga dojazdowa nie jest odrębnym przedmiotem własności, a jedynie prawem przynależnym do lokalu. Nie można go ani kupić, ani zbyć osobno.

Spółka musiała wykonać roboty budowlane związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, aby móc sprzedać lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym.

W wyroku z dnia 9 maja 2008 r. WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 363/08 orzeczono, że miejsca postojowe znajdujące się poza budynkiem, przy niezniesionej współwłasności nieruchomości pomiędzy lokatorami, nie mogą być przedmiotem odrębnych umów przenoszących wyłączne prawo do miejsca postojowego wobec tego, że wszyscy lokatorzy mają w częściach ułamkowych do niego prawo. Z punktu podatkowego oznacza to, iż sprzedaż lokalu mieszkaniowego wraz z prawem do korzystania z miejsc postojowych będzie podlegać jednej stawce VAT.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 31 marca 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-89/09-2/GZ, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), obniżona do wysokości 7% stawka podatku VAT będzie miała zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego (lokal mieszkalny) z przynależnym udziałem w gruncie. Natomiast sprzedaż udziałów w drodze i w parkingu podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22%.

Pismem z dnia 17 kwietnia 2009 r. Spółka cywilna reprezentowana przez Doradcę Podatkowego wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 18 maja 2009 r. nr ILPP2/443/W-40/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka cywilna reprezentowana przez Doradcę Podatkowego, wniosła w dniu 24 czerwca 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Po 700/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 30 listopada 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 85/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Po 700/09 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 85/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary natomiast należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Co do zasady podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy – wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Przy czym zaznaczyć należy, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie tylko do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się także – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Natomiast przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Na podstawie § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% m.in. w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Z powyższego wynika, że do sprzedaży lokali mieszkalnych zastosowanie ma obniżona do 7% stawka podatku VAT.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, Spółka wraz z dostawą lokali mieszkalnych dokonuje sprzedaży udziału w gruncie oraz części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, tj. drodze dojazdowej i parkingu oraz w budynku mieszkalnym: fundamentach, murach zewnętrznych i konstrukcyjnych, stropach, dachu z pokryciem dachowym, opierzeniach i obróbkach blacharskich, klatce schodowej, wiatrołapie, przewodach kominowych i wentylacyjnych, rynnach i rurach spustowych, wspólnych przyłączach i częściach wspólnych instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej z wyłączeniem urządzeń określonych w art. 49 Kodeksu cywilnego.

Lokalem mieszkalnym, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Stosownie do zapisu art. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. z 2006 r. Dz. U. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), dla działek budowlanych lub terenów, na których jest przewidziana budowa obiektów budowlanych lub funkcjonalnie powiązanych zespołów obiektów budowlanych, należy zaprojektować odpowiednie zagospodarowanie, zgodnie z wymaganiami art. 5, zrealizować je przed oddaniem tych obiektów (zespołów) do użytkowania oraz zapewnić utrzymanie tego zagospodarowania we właściwym stanie techniczno-użytkowym przez okres istnienia obiektów (zespołów) budowlanych.

Natomiast zgodnie § 14 ust.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. Nr 75, poz. 690 ze zm.), do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określonych w przepisach odrębnych. Szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3 m. Natomiast zgodnie z § 18 ust.1 ww. rozporządzenia, zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy o podatku VAT, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, iż dostawa udziału w gruncie trwale związanego z przedmiotem dostawy – lokalem mieszkalnym również korzysta z preferencyjnego opodatkowania stawką 7%.

Sąd uwzględniając ww. przepisy w wyroku sygn. akt I SA/Po 700/09 wskazał, iż „działka budowlana musi mieć zapewniony nie tylko grunt pod budowę budynku mieszkalnego, ale również drogę dojazdową oraz odpowiednią ilość miejsc parkingowych dla użytkowników nieruchomości w zależności od sposobu zabudowy. Powyższe warunki z pewnością będą dotyczyły budynku mieszkalnego, którego mieszkańcy muszą mieć zapewniony dojazd oraz miejsce postojowe dla użytkowanych przez nich samochodów. Z powyższych przepisów wynika zatem, że do sprzedaży lokalu mieszkalnego konieczna jest również sprzedaż udziału w gruncie w części wyznaczonej na drogę dojazdową oraz w części wyznaczonej na miejsca postojowe dla pojazdów.

Uznać należy zatem, że nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez udziału w drodze dojazdowej oraz w parkingu. Części te nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży.”

Zatem biorąc pod uwagę przestawiony przez Spółkę stan faktyczny, uznać należy, że mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży – stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu udziału w drodze oraz parkingu – opodatkowaną obniżoną do wysokości 7% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.