INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2010 r. (data wpływu 02 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem i dystrybutorem szerokiej gamy produktów zdrowej żywności, której główną grupę produktową stanowią wafle ryżowe, tj. m.in. wafle ryżowe grube, cienkie, smakowe, w czekoladzie, mini wafelki dla dzieci, pieczywo BIO.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca współpracuje z wieloma kontrahentami (sieciami handlowymi hurtowniami, jednostkami detalicznymi). w celu zwiększania poziomu sprzedaży (zachęcania do zakupu, uatrakcyjniania sprzedaży), podejmowane są różnorodne działania o charakterze marketingowym, promocyjnym, w tym działania reklamowe.

Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje swoim klientom, kontrahentom oraz potencjalnym nabywcom standardowe produkty własnej produkcji, których opakowania zawierają elementy o charakterze informacyjnym oraz reklamowym, zawierające logo (znak graficzny), dane adresowe Wnioskodawcy. Co do zasady, Wnioskodawca dokonuje zatem nieodpłatnych przekazań własnych produktów, tj. towarów posiadających oznaczenia handlowe wytwarzanych marek. Spółka nie produkuje zatem określonych partii towarów wyłącznie z przeznaczeniem na czynności nieodpłatnego przekazania. Przekazaniu podlegają produkty, które stanowią jednocześnie przedmiot zwykłych dostaw towarów. Niejednokrotnie przekazaniu podlegają nowe produkty, które dopiero wprowadzane są na dany rynek lub które dotychczas nie były przedmiotem zamówień przez danego kontrahenta w celu jego zachęcenia do zakupu.

Towary, o których mowa w przedmiotowym wniosku, są wydawane bezpośrednio przez Spółkę lub poprzez przedstawicieli regionalnych podczas organizowanych akcji promocyjnych oraz reklamowych. Przedstawiciele regionalni wydają towary potencjalnym klientom oraz kontrahentom podczas targów (rozdawnictwo masowe), a także odbiorcom bezpośrednim, pośrednim, hurtowniom, punktom detalicznym oraz kluczowym odbiorcom w celu utrzymywania, rozwoju oraz poszerzania bieżącej współpracy.

Produkowane przez Wnioskodawcę standardowe oraz nowo wprowadzane na rynek produkty wydawane są w cenach ewidencyjnych do stałych oraz potencjalnych odbiorców.

Kwestia nieodpłatnego wydawania towarów nie jest w żaden sposób uregulowana w treści zawartych z kontrahentami umów handlowych. Wnioskodawca sam podejmuje decyzję o częstotliwości i ilości przekazanych nieodpłatnie towarów oraz kierunkach ich rozdysponowania, w ramach prowadzonych akcji marketingowych, promocyjnych oraz reklamowych.

Wnioskodawca wydaje nieodpłatnie towary własnej produkcji w celu zwiększenia realizowanych przez Niego przychodów, rozszerzenia rynków zbytu, wejścia na nowe rynki zbytu.

Jednostkowy koszt wytworzenia przekazanych towarów zwykle nie przekracza 10 zł. Zdarza się jednak, że koszt ten może przekroczyć wartość 10 zł.

Jednocześnie, łączna wartość towarów jednorazowo przekazywanych kontrahentom, co do zasady przekracza średnio 100 zł. Wnioskodawca, w obu przypadkach nie prowadzi ewidencji kontrahentów, którym przekazuje towary.

Wnioskodawca odlicza podatek VAT naliczony od wydatków związanych z nabyciem lub wytworzeniem przekazywanych nieodpłatnie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka prawidłowo zalicza wartość wydatków poniesionych w związku z zakupem lub wytworzeniem towarów o niskiej jednostkowej wartości będących standardowymi produktami Spółki, wydawanych w opakowaniach zawierających dane o charakterze reklamowym – w ramach prowadzonych akcji marketingowych, promocyjnych oraz reklamowych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo zalicza On wartość wydatków poniesionych w związku z zakupem lub wytworzeniem towarów o niskiej jednostkowej wartości będących standardowymi produktami Spółki, nieodpłatnie wydawanych w opakowaniach zawierających dane o charakterze reklamowym - w ramach prowadzonych akcji marketingowych, promocyjnych oraz reklamowych do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, na postawione pytanie należy odpowiedzieć w całości twierdząco.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W przedmiotowej sprawie zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest zatem określenie, czy wskazane wydatki stanowią reklamę oraz promocję działalności Wnioskodawcy, czy też należy je zaliczyć do kosztów reprezentacji.

I tak, z uwagi na brak definicji legalnych „reprezentacji” oraz „reklamy” w ustawach podatkowych należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się po pierwsze do definicji słownikowej tych pojęć. w internetowym słowniku języka polskiego PWN http://sjp.pwn.pl/ pojęcia te zostały zdefiniowane następująco: - reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi; z kolei promocja to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań; reprezentacja definiowana jest natomiast jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją.

Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że „Przepisy prawa podatkowego nie określają pojęcia „reklamy”, a zatem należy je rozumieć w języku potocznym jako rozpowszechnianie informacji o formach i ich zaletach, wartościach, miejscach i możliwościach nabycia za pomocą plakatów, ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji lub w inny sposób stanowiący zachętę do nabywania towarów lub korzystania z określonych usług”. Tak NSA 29 września 1998 r. znak III SA 659/97.

Z kolei, jak zauważył NSA w wyroku z 18 września 2003 r. znak i SA/Lu 161/2003: „Podstawową cechą reklamy jest zawsze informacja o konkretnych towarach, ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia w określonych sklepach, przekazywana nieokreślonemu kontrahentowi i mająca na celu zachęcenie do kupna potencjalnego klienta. Jeżeli oferta zawiera dodatkowe dane, które nie są podmiotowo i przedmiotowo istotne dla zawarcia oznaczonej umowy, gdy posługuje się elementami wartościującymi, zachęcającymi potencjalnego klienta do zakupu towaru i skierowana jest do bliżej nieokreślonego kontrahenta, to nie można mówić o ofercie, lecz o reklamie”.

Podsumowując, celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Reklama może być ponadto realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Wnioskodawca dla realizacji szeroko rozumianych celów promocyjnych, marketingowych oraz reklamowych w ramach swojej działalności, przekazuje swoje towary i wyroby na rzecz swoich stałych odbiorców, a także potencjalnych nabywców. Przekazywane towary mają charakter pełnowartościowy o niskiej jednostkowej wartości rynkowej i stanowią stały, bądź nowy element (towar wprowadzany na rynek) oferty handlowej firmy.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzone działania promocyjne, marketingowe i reklamowe nie są ukierunkowane na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), ale mają na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania, bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych usług.

Wnioskodawca pragnie wyraźnie podkreślić, iż nieodpłatnemu przekazaniu podlegają standardowe towary Wnioskodawcy, które charakteryzuje niewielka jednostkowa wartość rynkowa. a zatem, w ocenie Wnioskodawcy, przekazania nie noszą znamion reprezentacji.

Podsumowując, koszty związane z wydaniem tych towarów będą stanowić koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w pełnej wysokości.

W ocenie Wnioskodawcy, za upominek reprezentacyjny nie sposób uznać każdego przedmiotu wydawanego innej osobie. Za upominki reprezentacyjne można by uznać przedmioty o znacznej wartości (np. laptop) lub typowo upominkowym charakterze (np. dzieła sztuki, kwiaty, alkohole, luksusowe artykuły spożywcze). Takiego charakteru nie noszą natomiast przedmioty będące towarami standardowej oferty Spółki, z reguły o niewielkiej wartości, których podstawowym celem jest przenoszenie i utrwalanie reklamy, czy też promocja nakierowana na poszerzenie rynków zbytu, czy też pozyskanie nowego klienta, a nie wywarcie na innej osobie wrażenia wystawnością czy atrakcyjnością prezentu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, towary przekazywane nieodpłatnie w ramach prowadzonych działań reklamowych, promocyjnych oraz marketingowych opisane w przedstawionym stanie faktycznym, nie mają charakteru reprezentacyjnego, lecz promocyjny oraz reklamowy, a co za tym idzie, wydatki poniesione na zakup lub wytworzenie towarów nie spełniają kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia „reprezentacji”, w konsekwencji nie będą one podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy i będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 31 stycznia 2011 r. nr ILPP1/443-1170/10-2/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.