INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010r. (data wpływu 25 października 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 stycznia 2011r. (data wpływu 21 stycznia 2011r.) oraz z dnia 4 lutego 2011r. (data wpływu 14 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną dostawą dwóch nieruchomości i opodatkowania podatkiem VAT dostawy tych nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 18 października 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną dostawą dwóch nieruchomości i opodatkowania podatkiem VAT dostawy tych nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 stycznia 2011r. (data wpływu 21 stycznia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1020/10/AL z dnia 11 stycznia 2011r. oraz pismem z dnia 4 lutego 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1020/10/AL z dnia 26 stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca przed odpowiednio 18 i 6 laty został obdarowany przez swoich rodziców dwoma niezabudowanymi nieruchomościami.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w przedmiocie kupna i sprzedaży nieruchomości.

Następnie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę inne podmioty zrealizowały na nieruchomości inwestycje w postaci budowy na każdej z tych nieruchomości jednego budynku o charakterze użytkowym. Wybudowane budynki zostały ujęte jako środki trwałe w ewidencji środków trwałych podmiotów, które je wybudowały i są jako takie amortyzowane.

Obecnie podatnik z przyczyn ekonomicznych, nie prowadząc w tym zakresie działalności gospodarczej, zamierza sprzedać swoje nieruchomości, co będzie wiązało się z koniecznością rozliczenia z podmiotami, które wybudowały budynki.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 17 stycznia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 2008r. w zakresie prowadzonej działalności usługowej. Wnioskodawca prowadzi własną działalność usługową od 2008r.

Pierwszą działkę Wnioskodawca nabył w drodze darowizny dnia 11 lutego 1993r., drugą działkę Wnioskodawca nabył w drodze darowizny 15 marca 2005r.

Wnioskodawca przyjął obie darowizny w celu powiększenia swojego majątku prywatnego, w tym pierwszą w celu powiększenia prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego, które w tym czasie prowadził.

Wnioskodawca wykorzystywał pierwszą z działek do działalności rolniczej, w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, następnie Wnioskodawca zaprzestał wykorzystywania działki do jakiejkolwiek działalności. W terminie późniejszym Wnioskodawca udostępnił pierwszą i drugą działkę innym podmiotom w celu wybudowania na gruntach budynków.

Wnioskodawca wykorzystywał pierwszą z otrzymanych działek do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Produkty rolne były wykorzystywane na cele innego gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę w X.

Pierwsza z działek wchodziła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pierwsza działka w momencie darowizny stanowiła grunt rolny, druga działka stanowiła grunt budowlany.

Zmiana przeznaczania gruntu nie dotyczy drugiej działki. Natomiast w odniesieniu do pierwszej z działek Wnioskodawca około 10 lat po jej otrzymaniu, już po zaprzestaniu prowadzenia gospodarstwa rolnego, występował o zmianę przeznaczenia gruntu.

Wnioskodawca nie starał się o dopłaty unijne i nie uzyskiwał ich w związku z posiadanymi działkami.

Wnioskodawca nie dokonywał podziału otrzymanych w drodze darowizny działek na mniejsze części.

Wnioskodawca nigdy nie wynajmował ani nie dzierżawił przedmiotowych działek.

Wnioskodawca oddał pierwszą działkę do użytkowania w 2003r. a drugą w 2008r. Wnioskodawca oddał działki do użytkowania w ten sposób, że pozwolił wybudować na działkach budynki. Nakłady poniesione na wybudowanie budynków mają zostać rozliczone pomiędzy podmiotami w późniejszym terminie, tj. przy sprzedaży nieruchomości. Celem tak zaplanowanej transakcji było zwiększenie wartości gruntów, z uwagi na wcześniejsze zabudowanie ich budynkami handlowo-usługowymi. W czasie od dnia ich wybudowania do dnia sprzedaży firmy uzyskują przychody z tytułu korzystania z budynków, a zwiększenie wartości działek w chwili ich sprzedaży zrekompensuje Wnioskodawcy użytkowanie jego działek przez inne podmioty. Pierwszy budynek został ukończony w 2004r. a drugi w 2008r.

Wydatki na wybudowanie obu budynków były pokrywane ze środków podmiotów trzecich.

Do chwili obecnej nie dokonano rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami korzystającymi z działek w zakresie poniesionych nakładów inwestycyjnych. Takie rozliczenie zostanie dokonane po sprzedaży działek.

Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy obu przedmiotowych działek na rzecz innych podmiotów niż podmioty, które wybudowały na tych działkach budynki użytkowe.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w momencie sprzedaży będą to działki budowlane.

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy dwóch zabudowanych działek, ale rozliczy dla siebie z ceny tylko wartość działki.

Symbol budynków wg PKOB to 123, czyli są to budynki handlowo-usługowe.

Środki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na spłatę zobowiązań kredytowych oraz na zakup gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca około 10 lat temu dokonał sprzedaży gruntu rolnego, stanowiącego część prowadzonego gospodarstwa rolnego, z uwagi na rezygnację z prowadzenia działalności rolniczej. Z tego tytułu Wnioskodawca nie płacił podatku VAT ani nie składał deklaracji VAT-7 i VAT-R, ponieważ Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, a jedynie sprzedał bezużyteczny dla siebie grunt.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że zapytanie dotyczy zdarzenia przyszłego w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011r.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 lutego 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż na działce otrzymanej w darowiźnie w 1993r. uprawiał zboże, które używał w gospodarstwie rolnym w Kobierzynie, w którym hodował kury. Zboże stanowiło paszę dla kur. Wnioskodawca w ramach gospodarstwa rolnego prowadzonego w Kobierzynie sprzedawał jajka.

Wnioskodawca używał działki, nabytej w 1993r., do działalności rolniczej w latach 1993-2003. Gospodarstwo rolne zajmowało się uprawa zboża na własny użytek (pasza dla kur).

Wnioskodawca pozwolił innym podmiotom zabudować swoje działki ponieważ sam ich nie użytkował, a budynki miały spowodować wzrost wartości gruntów. Działki zostały zatem zabudowane dla zwiększenia ich wartości i w tym zakresie stanowi to wynagrodzenie Wnioskodawcy, które uzyska on przy rozliczeniu ceny za nieruchomość.

Rozliczenie z podmiotami korzystającymi z działek zostanie dokonane w momencie ich sprzedaży, w ten sposób, że część ceny wynikać będzie z zapisów aktu notarialnego sprzedaży zabudowanych działek.

Budynki pozostaną na działkach, a zatem Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy działek wraz z budynkami i rozliczy wartość tych działek.

W dniu sprzedaży kupującemu wydana zostanie cała nieruchomość przez podmioty, które w tym momencie będą w jej posiadaniu, przy czym nie są planowane żadne zmiany w tym zakresie przed sprzedażą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pytanie w zakresie podatku VAT sprowadza się do kwestii związanej z zapłatą podatku VAT od transakcji sprzedaży nieruchomości sprzedawanych nie w ramach działalności gospodarczej, ale jako zarząd własnym majątkiem, czyli, czy osoba fizyczna sprzedająca w wyżej opisanych warunkach swoje nieruchomości jest w ogóle podatnikiem podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dokonywania, poza działalnością gospodarczą, sprzedaży nieruchomości otrzymanych w drodze darowizny od swoich rodziców odpowiednio 18 i 6 lat temu, osoba fizyczna nie będzie podatnikiem podatku VAT, bowiem w świetle treści art. 15 ustawy o podatku VAT nie prowadzi ona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu przy tej transakcji ani osoba fizyczna ani ta czynność.

W opisanym przypadku mamy do czynienia ze zbyciem majątku osobistego a nie działalnością gospodarczą a decydujące znaczenie ma fakt, że nabycie (darowizna) nie nastąpiło z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej, a stanowisko takie wyraziła Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2010r. (IPPP3/443-57/10-5/LK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację indywidualną wydano w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. ponieważ Wnioskodawca wskazał we wniosku ORD-IN, iż jego wątpliwości dotyczą sytuacji, jaka wystąpi od dnia 1 stycznia 2011r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest w żaden sposób związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz służy zaspokojeniu potrzeb osobistych właściciela.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i wykorzystywany na potrzeby własne, czy też przeznaczono go do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nabył w celu powiększenia swojego majątku prywatnego, w drodze darowizny od rodziców, dwie działki – jedną dnia 11 lutego o 1993r., drugą dnia 15 marca 2005r.

Wnioskodawca nie dokonywał podziału otrzymanych w drodze darowizny działek na mniejsze części.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pierwsza działka w momencie darowizny stanowiła grunt rolny, druga działka stanowiła grunt budowlany.

Pierwsza działka, stanowiąca grunt rolny, została przez Wnioskodawcę nabyta w celu powiększenia prowadzonego przez niego wówczas gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca wykorzystywał pierwszą z działek do działalności rolniczej w latach 1993-2003, w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ten sposób, że na działce tej Wnioskodawca uprawiał zboże, które zużywał jako pokarm dla kur hodowanych w innym gospodarstwie rolnym tj. w X. Wnioskodawca w ramach gospodarstwa rolnego prowadzonego w X sprzedawał jajka.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Rolnik prowadzi zatem działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług lecz dokonywana przez niego sprzedaż produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej objęta jest zwolnieniem od podatku VAT.

Rolnik prowadzący działalność rolniczą jest więc podatnikiem podatku VAT, tylko korzystającym ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z uwagi na przedmiot sprzedaży – produkty rolne pochodzące z własnej działalności rolniczej oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Zatem fakt korzystania ze zwolnienia w zakresie sprzedaży płodów rolnych nie powoduje, że rolnik nie może prowadzić innej działalności gospodarczej i nie może być podatnikiem podatku od towarów i usług wykonując inne opodatkowane czynności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego otrzymana przez Wnioskodawcę działka już w momencie nabycia w 1993r. była przeznaczona na działalność rolniczą i faktycznie do takiej działalności była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do 2003r. Fakt, iż zboże pozyskiwane z tej właśnie działki (dołączonej do posiadanego już wcześniej przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego) było wykorzystywane do hodowli kur w innym, prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym, z którego produkty (jaja) były przedmiotem sprzedaży, bezsprzecznie wskazuje na związek nabytej w drodze darowizny działki z działalnością rolniczą Wnioskodawcy.

W żadnej mierze nie może tu być mowy o wykorzystywaniu nabytej w 1993r. działki rolnej na cele osobiste Wnioskodawcy np. poprzez zużywanie uprawianego zboża wyłącznie w celach własnej konsumpcji. Jaja uzyskiwane z kur karmionych tymże zbożem, nie były przez Wnioskodawcę zużywane bezpośrednio w prowadzonym przez niego gospodarstwie domowym a były sprzedawane.

Podkreślić należy, iż mimo faktu, iż produkty rolne otrzymywane z działki nabytej w 1993r. nie zostały przez Wnioskodawcę przeznaczone w sposób bezpośredni do sprzedaży, jednak właśnie pośrednie wykorzystywanie tychże produktów do zarobkowej działalności rolniczej prowadzonej w innym gospodarstwie rolnym, wyklucza wyłącznie osobiste – wykorzystanie nabytej w 1993r. działki.

Ponadto z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż po zaprzestaniu prowadzenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca występował o zmianę przeznaczenia nabytego w 1993r. gruntu, który w momencie sprzedaży będzie stanowił działkę budowlaną.

Wnioskodawca wskazał, iż nigdy nie wynajmował ani nie dzierżawił działek nabytych w 1993r. i w 2005r.

Wnioskodawca oddał jednakże innym podmiotom pierwszą działkę do użytkowania w 2003r. a drugą w 2008r. w ten sposób, że pozwolił zrealizować na działkach inwestycje w postaci budowy na każdej z tych nieruchomości jednego budynków handlowo-usługowych (PKOB 123). Budynki zostały wybudowane w latach 2004r. i 2008r.

Budynki te zostały ujęte jako środki trwałe w ewidencji środków trwałych podmiotów, które je wybudowały i są jako takie amortyzowane.

Nakłady poniesione na wybudowanie budynków mają zostać rozliczone pomiędzy podmiotami w późniejszym terminie, tj. przy sprzedaży nieruchomości. Celem tak zaplanowanej transakcji było zwiększenie wartości gruntów, z uwagi na wcześniejsze zabudowanie ich budynkami handlowo-usługowymi. W czasie od dnia ich wybudowania do dnia sprzedaży firmy uzyskują przychody z tytułu korzystania z budynków, a zwiększenie wartości działek w chwili ich sprzedaży zrekompensuje Wnioskodawcy użytkowanie jego działek przez inne podmioty.

Wydatki na wybudowanie obu budynków były pokrywane ze środków podmiotów trzecich.

Do chwili obecnej nie dokonano rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami korzystającymi z działek w zakresie poniesionych nakładów inwestycyjnych. Takie rozliczenie zostanie dokonane po sprzedaży działek.

Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy obu przedmiotowych działek na rzecz innych podmiotów niż podmioty, które wybudowały na tych działkach budynki użytkowe.

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy dwóch zabudowanych działek, ale rozliczy dla siebie z ceny tylko wartość działki.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zarówno działka nabyta w drodze darowizny w 1993r. jak również działka otrzymana w darowiźnie w 2005r. nie zostały w jakimkolwiek momencie posiadania wykorzystane przez Wnioskodawcę do celów prywatnych.

Jak wskazano powyżej działka nabyta w drodze darowizny w 1993r. była do 2003r. związana z zarobkową działalnością rolniczą Wnioskodawcy, co wyklucza jej osobiste przeznaczenie na potrzeby Wnioskodawcy w tym okresie.

Również oddanie obu działek innym podmiotom do użytkowania, każdorazowo w 2003r. (po zakończeniu działalności rolniczej na działce otrzymanej w 1993r.) i w 2008r. celem zrealizowania przez te podmioty na tych działkach budowy dwóch budynków handlowo-usługowych, nie wskazuje na przeznaczenie tychże działek na wyłączne cele osobiste Wnioskodawcy (np. poprzez budowę domu mieszkalnego dla Wnioskodawcy).

Jak sam Wnioskodawca stwierdził, celem oddania innym podmiotom gruntów do użytkowania i zezwolenie na zrealizowanie przez te podmioty na tychże gruntach budowy budynków, miało na celu zwiększenie wartości gruntów Wnioskodawcy, (z uwagi właśnie na wcześniejsze zabudowanie ich budynkami handlowo-usługowymi). Wnioskodawca wskazał również, iż zabudowanie tychże działek było poczynione celem zwiększenia ich wartości i w tym zakresie stanowi to wynagrodzenie Wnioskodawcy, które uzyska on przy rozliczeniu ceny za nieruchomość.

Zatem, zdaniem tut. organu, oddanie innym podmiotom gruntów celem zrealizowania na nich budowy budynków usługowych nosi znamiona działalności gospodarczej, bowiem stanowi czynności polegające na wykorzystywaniu towarów (jakim niewątpliwie jest grunt) w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oddanie do użytkowania przedmiotowych gruntów nie ma bowiem charakteru nieodpłatnego. Zapłata za powyższą czynność została odroczona w czasie i nastąpi w momencie dostawy tychże gruntów, poprzez uzyskanie korzystniejszej ceny za grunt.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, iż środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca planuje przeznaczyć na spłatę zobowiązań kredytowych oraz na zakup gospodarstwa rolnego.

Skoro Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć środki ze sprzedaży na zakup gospodarstwa rolnego, powyższe bezsprzecznie wskazuje na ponowny zamiar związania powyższych środków z działalnością rolniczą.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż dla Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT tj. Wnioskodawca z tytułu dostawy przedmiotowych nieruchomości będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, bowiem wymienione przez Wnioskodawcę we wniosku czynności, noszą znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem dostawa przedmiotowych nieruchomości, o których mowa we wniosku z dnia 18 października 2010r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast powołana interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2010r. IPPP3/443-57/10-5/LK kształtuje sytuację prawną podatnika, dla którego została wydana, w jego indywidualnej sprawie, nie ma tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.