INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji, przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 19.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodu z tytułu zawarcia nieodpłatnej umowy licencyjnej – jest prawidłowe,
• ustalenia wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010 r. do Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Miejskiego Zakładu Komunikacji – uzupełniony pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 01.02.2011 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu zawarcia nieodpłatnej umowy licencyjnej oraz ustalenia wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Pismem z dnia 16 listopada 2010 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego– działając na podstawie art. 14b § 6, art. 15, art. 16 i art. 170 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 2, § 3 pkt 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – przekazał wniosek Miejskiego Zakładu Komunikacji do załatwienia zgodnie z właściwością.

Wniosek ten wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 19 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejski Zakład Komunikacji jest samorządowym zakładem budżetowym. Zarządzeniem Prezydenta Miasta z dnia 24 maja 2010 r., w sprawie wprowadzenia Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, wprowadzono System Jednolitej Wizualnej Marki. Na System Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki składają się wzory i opisy umożliwiające utrzymanie spójnego sposobu posługiwania się Marką. Zgodnie z zapisami 5 pkt 3, wykorzystanie elementów Systemu Jednolitej Marki przez stowarzyszenia, spółki oraz inne zewnętrzne podmioty prawne wymaga zawarcia umowy licencyjnej między danym podmiotem i Miastem. Wzór umowy stanowi załącznik do Zarządzenia.

Miejski Zakład Komunikacji zawarł taką umowę na korzystanie z elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki. Zgodnie z zapisem regulaminu, stanowiącego załącznik do umowy, licencja ma charakter nieodpłatny.

Załączniki do umowy:

Regulamin korzystania z elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki :

1. Korzystanie z elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Marki następuje na podstawie umowy zawieranej przez korzystającego (Licencjobiorcę) z Miastem (Licencjodawcą).
2. Licencja ma charakter nieodpłatny.
3. Licencjobiorca jest zobowiązany korzystać z elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, wyłącznie w granicach określonych umową niniejszym regulaminem, z poszanowaniem symboliki wyrażonej przez Markę oraz z uwzględnieniem celu, jakim jest budowa pozytywnego wizerunku Miasta i jego mieszkańców.
4. Licencjobiorca jest zobowiązany do prawidłowej reprodukcji elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, a w szczególności do stosowania się do aktualnych zasad identyfikacji wizualnej Marki.
5. Licencjodawca może w każdym czasie z ważnych powodów żądać od licencjobiorcy zmiany sposobu wykorzystania elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, wyznaczając mu odpowiedni, nie dłuższy niż 30-to dniowy termin na dokonanie tych zmian. Brak zgody na taką zmianę albo niedokonanie tej zmiany w wyznaczonym terminie upoważnia Licencjodawcę do odstąpienia od umowy.
6. Licencjobiorca na żądanie Licencjodawcy jest zobowiązany niezwłocznie dostarczyć mu materiały dokumentujące sposób wykorzystania przez siebie elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki.
7. Licencjobiorca jest zobowiązany chronić przekazane mu przez Licencjodawcę, w związku z realizacją umowy, materiały przed dostępem osób nieuprawnionych i zwrócić je niezwłocznie po zakończeniu umowy.
8. Niezależnie od innych podstaw odstąpienia od umowy, Licencjodawca jest uprawniony od niej odstąpić w każdym czasie bez negatywnych dla siebie skutków, o ile będzie to konieczne ze względu na ważny interes Miasta.
9. Licencjodawca nie ponosi odpowiedzialności za konsekwencje wynikające z wykorzystania przez Licencjobiorcę elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, w szczególności za jakiekolwiek szkody wyrządzone osobom trzecim, powstałe w wyniku korzystania z elementów w sposób sprzeczny z umową i niniejszym regulaminem.
   
   

Pismem z dnia 31 stycznia 2011 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia stanu faktycznego Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Przedmiotem umowy licencyjnej jest wykorzystanie przez MZK
   1. Logo Marki,
   2. Pas Systemowy,
   3. Monogram.
2. Powyższe elementy są wykorzystywane przez MZK w następujący sposób:
   1. Logo Marki zastąpi herb miasta na pojazdach komunikacji miejskiej, jest eksponowane na stronie internetowej MZK, materiałach informacyjnych oraz na wiatach przystankowych,
   2. Pas systemowy jest wykorzystywany, jako nowa kolorystyka pojazdów komunikacji miejskiej oraz wiat przystankowych,
   3. Monogram będzie jednym z elementów nowej kolorystyki pojazdów komunikacji miejskiej, np.: umieszczany będzie na dachach autobusów.
3. Wykorzystywanie elementów Marki nie przysparza dodatkowych dochodów, utożsamia natomiast MZK z miastem.
4. MZK jest upoważniony do wykorzystywania elementów systemu na następujących polach (§ 3 ust. 2 pkt 1 - 4 umowy):
   1. wprowadzenie do pamięci komputera,
   2. publikowanie w Internecie,
   3. publiczne wystawianie,
   4. umieszczanie na szybach wiat przystankowych, nadwoziach nowo zakupionych pojazdów komunikacji miejskiej.
5. Materiały do wykorzystania zostały przekazane w formie elektronicznej w plikach typu CDR, PDF, TIF.
6. Według informacji uzyskanych z Wydziału Promocji Urzędu Miejskiego, w przypadku zawarcia umowy z innymi podmiotami, umowa ma charakter nieodpłatny.
7. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.
8. MZK nie ma prawa do udzielania sublicencji osobom trzecim na materiały Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, tym samym nie osiąga z tego korzyści majątkowych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z zawartą umową, gdzie określono w regulaminie stanowiącym załącznik do umowy, że licencja ma charakter nieodpłatny, powstaje w MZK przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. Jeżeli podlegać będzie opodatkowaniu, to jak należy oszacować powstały przychód podatkowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zawartej umowy pomiędzy Miastem (Licencjodawcą) a Miejskim Zakładem Komunikacji (Licencjobiorcą) uzyskanie zgody na wykorzystanie elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki na zasadach i w granicach określonych umową nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie przychodu z tytułu zawarcia nieodpłatnej umowy licencyjnej,
• bezprzedmiotowe – w zakresie ustalenia wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. A zatem, przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów.

Zatem w świetle ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że na podstawie zarządzenia Prezydenta Miasta w sprawie wprowadzenia Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Miarki, Miejski Zakład Komunikacji (licencjobiorca) zawarł z Miastem (licencjodawca) na czas nieokreślony, nieodpłatną umowę licencyjną, której przedmiotem jest wykorzystanie przez licencjobiorcę Logo Marki Miasta, Pasa Systemowego i Monogramu. Logo Marki zastąpi herb miasta na pojazdach komunikacji miejskiej, jest eksponowane na stronie internetowej Wnioskodawcy, materiałach informacyjnych oraz na wiatach przystankowych. Pas systemowy jest wykorzystywany, jako nowa kolorystyka pojazdów komunikacji miejskiej oraz wiat przystankowych. Monogram będzie jednym z elementów nowej kolorystyki pojazdów komunikacji miejskiej, umieszczany będzie np.: na dachach autobusów.

Istotnym elementem w celu odpowiedzi na zadane pytanie jest też fakt, co wskazał Wnioskodawca, że zawarcie przez Miasto tożsamej umowy z innymi podmiotami również ma charakter nieodpłatny. Ponadto, wykorzystywanie elementów Marki nie przysparza Wnioskodawcy dodatkowych dochodów, utożsamia natomiast Miejski Zakład Komunikacji z miastem.

Wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń oraz wartość nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy i praw stanowiących przychody podatkowe ustala się na podstawie art. 12 ust. 5 – 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Przepisy podatkowe, które określają wartość przychodu podatkowego z tyt. nieodpłatnie otrzymanych świadczeń nie przewidują jednak sytuacji, w której świadczenie jest z założenia bezpłatne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów, gdyż nie ma wówczas możliwości ustalenia jego wartości według wyżej wymienionych zasad, zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, nie ma również możliwości ustalenia kwoty przychodu.

W przedmiocie sprawy Miasto za udostępnienie zgody na wykorzystywanie elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki przez Wnioskodawcę, której przedmiotem jest Logo Marki, Pas Systemowy i Monogram nie pobiera od Niego wynagrodzenia. Ponadto, Miasto zawiera tożsame umowy korzystania z Systemu przez stowarzyszenia, spółki oraz inne zewnętrzne podmioty prawne, który to System jest również udostępniany im nieodpłatnie. W konsekwencji powyższego, fakt korzystania przez inne podmioty zewnętrzne z Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki nieodpłatnie skutkuje brakiem powstania dla Wnioskodawcy przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, otrzymanie przez Miejski Zakład Komunikacji świadczenia na podstawie nieodpłatnej umowy licencyjnej zawartej z Miastem, na korzystanie z elementów Systemu Jednolitej Identyfikacji Wizualnej Marki, której przedmiotem jest Logo Marki Miasta, Pas Systemowy, Monogram, jeżeli z założenia jest ono nieodpłatne dla wszystkich podmiotów, powoduje, że nie należy ustalać przychodów podatkowych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe. Tym samym pytanie 2 dotyczące ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń jest bezprzedmiotowe.

Ponadto, dodaje się, iż we wniosku ujęto wzór umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Miastem, która nie podlegała ocenie przez tut. Organ, z uwagi na treść art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.