INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 6 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 20 października 2010r.), oraz pismem z dnia 2 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę otrzymanych w formie darowizny towarów handlowych z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele kultu religijnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2010r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 20 października 2010r.), oraz pismem z dnia 2 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę otrzymanych w formie darowizny towarów handlowych z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele kultu religijnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada status kościelnej osoby prawnej. Wnioskodawca otrzymał darowiznę na cele kultu religijnego w postaci towarów handlowych. Aby cel darowizny został osiągnięty konieczna jest sprzedaż ww. towarów handlowych z przeznaczeniem pozyskanych ze sprzedaży środków finansowych na cele kultu religijnego.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem (płatnikiem) podatku od towarów i usług. Sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę, w tym niezakupionych, otrzymanych w drodze darowizny i niewykorzystanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej, towarów handlowych z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele kultu religijnego przeprowadzona zostałaby po raz pierwszy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę niezakupionych i niewykorzystanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej towarów handlowych z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele kultu religijnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż towarów w zaprezentowanym wyżej celu jest zwolniona od podatku od towarów i usług z powodu następujących okoliczności:

• przy nabyciu nie nastąpiło odliczenie podatku od towarów i usług,
• opisana sprzedaż nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, ale w ramach odsprzedaży majątku Instytutu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust 2-6. Wnioskodawca zatem jako kościelna osoba prawna podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Z przepisów ustawy o VAT, a także z orzecznictwa ETS wynika, że co do zasady dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu gdy ma charakter odpłatny. Odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju.

W związku z powyższym każda dostawa towarów nabytych w celu ich odsprzedaży dla celu uzyskania środków finansowych spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Czynności te podlegają opodatkowaniu jednakże tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podatników podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych lub prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach działalności gospodarczej.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest by czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Należy również podkreślić, iż kategoria podatnika podatku VAT nie jest uzależniona od tego, czy dokonał rejestracji w tym podatku, czy też nie. O tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku VAT, czy też nie posiada takiego przymiotu nie decydują kryteria formalne związane z rejestracją, a jedynie kryteria obiektywne. Zatem co do zasady odpłatna dostawa towaru podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli towar ten jest w posiadaniu i stanowi majątek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada status kościelnej osoby prawnej. Wnioskodawca otrzymał darowiznę na cele kultu religijnego w postaci towarów handlowych. Aby cel darowizny został osiągnięty konieczna jest sprzedaż ww. towarów handlowych z przeznaczeniem pozyskanych ze sprzedaży środków finansowych na cele kultu religijnego.

Wnioskodawca twierdzi, że sprzedaż towarów jest zwolniona od podatku od towarów i usług z powodu następujących okoliczności:

• przy nabyciu nie nastąpiło odliczenie podatku od towarów i usług,
• opisana sprzedaż nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, ale w ramach odsprzedaży majątku Instytutu.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem (płatnikiem) podatku od towarów i usług.

Zdaniem tut. Organu przedstawione zdarzenie przyszłe wskazuje, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów o charakterze odpłatnym. Sprzedaż ww. towarów handlowych (otrzymanych w formie darowizny) w celu pozyskania środków finansowych nie jest wyłączona z regulacji art. 5 i art. 7 ustawy o VAT (jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu), gdyż towary te niewątpliwie są towarami wymienionym w art. 2 pkt 6 ustawy (towarami handlowymi). Ponadto Wnioskodawca jako właściciel darowanych towarów rozporządza nimi w celu uzyskania środków finansowych (mamy tutaj niewątpliwie do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel). Poza tym występuje tu wyraźna odpłatność – uzyskanie z tej sprzedaży środków finansowych pozostaje w bezpośrednim związku z przekazaniem towarów handlowych nabywcy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisana sprzedaż nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, ale w ramach odsprzedaży majątku Instytutu.

Należy podkreślić, że w przypadku podmiotów takich jak osoby prawne nie występuje prywatna sfera ani też majątek osobisty, tym samym nie występuje problem przyporządkowania wykonanej czynności do działań w sferze działalności gospodarczej lub do działań w sferze prywatnej. Należy zauważyć, że jeśli osoba prawna podejmuje jakiekolwiek działania to zawsze wykonuje je jako osoba prawna, bo innej możliwości nie ma.

Ponadto bez wpływu na sprawę pozostaje fakt, że sprzedaż ww. towarów handlowych nastąpi w celu pozyskania środków finansowych na cele kultu religijnego oraz, że przy nabyciu nie nastąpiło odliczenie podatku od towarów i usług.

Zatem sprzedaż ww. towarów handlowych, w celu pozyskania środków finansowych na cele kultu religijnego, jako czynność spełniająca definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem dokonana zostanie przez Wnioskodawcę, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Z powyższego wynika zatem, iż ustawą z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług podwyższone zostały limity obrotu, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ww. ustawy podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał darowiznę w postaci towarów handlowych, które zamierza sprzedać. Wnioskodawca nie wskazał, jakiego rodzaju są to towary. Wnioskodawca nie jest podatnikiem ani płatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem uzyskanych środków finansowych na cele kultu religijnego przeprowadzona zostałaby po raz pierwszy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. towarów może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ustawy o VAT, o ile przedmiotem dostawy nie będą towary wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT a zwolnienie to będzie obowiązywać do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty uprawniającej do zwolnienia (w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym) oraz przy założeniu, że Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy nadmienić, że w przypadku rezygnacji ze zwolnienia podmiotowego, albo w przypadku utraty prawa do zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość osiągniętego obrotu Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. towarów handlowych, zobowiązany będzie zastosować właściwą stawkę podatku VAT lub ewentualne zwolnienie z opodatkowania mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług VAT oraz przepisy rozporządzeń wykonawczych.

Nadmienia się, że kwestia powyższa nie była przedmiotem interpretacji gdyż nie przedstawiono wyczerpująco stanu faktycznego, nie sformułowano pytań w tym zakresie oraz nie przedstawiono własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.