INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 01 grudnia 2010 r. (data wpływu 06 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia występowania odpłatnego świadczenia usług w związku z otrzymywanym bonusem przez kontrahentów Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia występowania odpłatnego świadczenia usług w związku z otrzymywanym bonusem przez kontrahentów Wnioskodawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (jak określono ostatecznie w piśmie z dnia 22 lutego 2011 r. będącym uzupełnieniem do wniosku).

Wnioskodawca w roku 2010 zawarł umowę o współpracy handlowej. Na mocy tej umowy strony uzgodniły, iż Kontrahent Wnioskodawcy może w każdym czasie, jednakże nie później niż w terminie wskazanym w ustaleniach rocznych zwrócić Wnioskodawcy towary sezonowe, świąteczne, słabo stojące lub usunięte z asortymentu Wnioskodawcy, a także: towary złej jakości, towary niespełniające określonych warunków, towary dostarczone nieterminowo, towary w innych przypadkach opisanych w ustaleniach rocznych, niezgodne z warunkami określonymi w umowie Dostawy Towarów. Kontrahent Wnioskodawcy może zrezygnować z przysługującego mu prawa do zwrotu towarów. W takim przypadku Kontrahentowi przysługuje bonus z tytułu rezygnacji z prawa zwrotu towarów określony w procencie od całości obrotów. Wartość bonusa jest określana w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Kontrahent Wnioskodawcy wystawia na wartość bonusa fakturę VAT ze stawką 22%.

Pismem z dnia 22 lutego 2011 r. Zainteresowany doprecyzował opisany stan faktyczny podając, iż:

1. Wypłacanego bonusa nie można powiązać z konkretnymi dostawami.
2. Warunki kontraktu nie nakładają na kontrahenta obowiązku spełnienia dodatkowych warunków w celu uzyskania bonusa. Należy jednak zauważyć, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do spełniania żadnych dodatkowych warunków np. związanych z przechowywaniem towarów itd.
3. Wysokość bonusa to stała stawka procentowa od obrotu w danym okresie rozliczeniowym – zatem stawka ta nie zmienia się w zależności od wysokości realizowanych obrotów.
4. Wnioskodawca nie ponosi kosztów likwidacji niezwróconych towarów.
5. Kontrahent organizuje wyprzedaże bez udziału Wnioskodawcy. Umowa nie nakłada w tym zakresie żadnych warunków na Kontrahenta.
   
   

Ponadto, Wnioskodawca stwierdził, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego jak i może dotyczyć zdarzeń przyszłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność polegająca na rezygnacji z przysługującego Kontrahentowi Wnioskodawcy prawa zwrotu towarów w zamian za wynagrodzenie w postaci bonusa z tytułu rezygnacji z prawa zwrotu towarów określonego w procencie od całości obrotów z Wnioskodawcą, przy czym wartość bonusa jest określana w miesięcznych okresach rozliczeniowych, jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, rezygnacja przez Kontrahenta Wnioskodawcy z przysługującego mu prawa zwrotu towarów w zamian za otrzymanie bonusa pieniężnego określonego w procencie od całości obrotów jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy rezygnacja przez Kontrahenta z prawa do zwrotu towarów dostarczonych przez Wnioskodawcę jest konkretnym zachowaniem Kontrahenta wykonywanym w interesie Wnioskodawcy, za które otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci bonusa. Wskazać bowiem należy, iż z uwagi na brak możliwość zwrotu towaru oraz otrzymywanie dodatkowego wynagrodzenia w postaci bonusa Kontrahent w ramach prowadzonej działalności gospodarczej intensyfikuje swoje działania handlowe w zakresie sprzedaży nabytych przez niego produktów, co z kolei prowadzi do intensyfikacji zakupów dokonywanych przez niego i jego związania z Wnioskodawcą. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem zatem usługi, za którą Kontrahent ma otrzymać wynagrodzenie w postaci bonusa jest jego aktywność, dążność i zamiar przysporzenia polegającego na osiągnięciu przez Wnioskodawcę, z którym współpracuje jak największego zysku, od którego uzależniona jest wypłata premii na jego rzecz. Pomiędzy stronami umowy ramowej tworzy się w tym zakresie więź o charakterze zobowiązaniowym - strony ukształtowały swój stosunek w ten sposób, że w przypadku świadczenia przez Kontrahenta określonej usługi na rzecz Wnioskodawcy, ten zobowiązuje się zapłacić Kontrahentowi określoną sumę pieniężną. W ocenie Wnioskodawcy wypłacany przez niego bonus nie da się przyporządkować do żadnych konkretnych dostaw towarów i nie ma wpływu na wartość tych dostaw - nie jest on rabatem dobrowolnie udzielanym mu przez Wnioskodawcę. Bonus jest bowiem uzależniony od konkretnych dostaw tylko w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wyliczenia danego poziomu obrotów, od których jest wyliczana jej wysokość. Bonus ten stanowi zapłatę za konkretne zachowanie Kontrahenta. Pomiędzy zachowaniem Kontrahenta a zapłatą bonusa pieniężnego przez Wnioskodawcę istnieje ścisły i bezpośredni związek, co przesądza o odpłatnym charakterze usługi świadczonej przez niego w postaci nabycia towarów powodującego osiągnięcie określonego obrotu w danym miesiącu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy należy wskazać, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi, według ustawy o podatku od towarów i usług, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w klasyfikacjach, o których mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 347 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że świadczenie usługi to transakcja gospodarcza, a stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Na podstawie zapisu art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do ust. 4 tego artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne (bonusy) nabywcom. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. premii pieniężnej, polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych (bonusów) nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonywaniem dodatkowych czynności itp.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z wielkością osiągniętego obrotu i nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności (zobowiązanie do prowadzenia akcji o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc.), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 cyt. ustawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo.

Przyznanie rabatu „potransakcyjnego” i jego wpływ na podstawę opodatkowania uregulowane zostało również w przepisach cyt. wyżej Dyrektywy Rady 2006/112/WE. W myśl postanowień art. 90 Dyrektywy, w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) zwanym dalej rozporządzeniem.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Jak wskazano we wniosku Kontrahent Wnioskodawcy może zrezygnować z przysługującego mu prawa do zwrotu towarów sezonowych, świątecznych, słabo stojących lub usuniętych z asortymentu Wnioskodawcy, a także: towarów złej jakości, towarów niespełniających określonych warunków, towarów dostarczonych nieterminowo, towarów w innych przypadkach opisanych w ustaleniach rocznych, niezgodnie z warunkami określonymi w umowie Dostawy Towarów. W takim przypadku Kontrahentowi przysługuje bonus z tytułu rezygnacji z prawa zwrotu towarów określony w procencie od całości obrotów. Wartość bonusa jest określana w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Kontrahent Wnioskodawcy wystawia na wartość bonusa fakturę VAT ze stawką 22%. Wypłacanego bonusa nie można powiązać z konkretnymi dostawami. Warunki kontraktu nie nakładają na Kontrahenta obowiązku spełnienia dodatkowych warunków w celu uzyskania bonusa np. związanych z przechowywaniem towarów itd. Wysokość bonusa to stała stawka procentowa od obrotu w danym okresie rozliczeniowym – zatem stawka ta nie zmienia się z zależności od wysokości realizowanych obrotów. Wnioskodawca nie ponosi kosztów likwidacji niezwróconych towarów. Kontrahent organizuje wyprzedaże bez udziału Wnioskodawcy. Umowa nie nakłada w tym zakresie żadnych warunków na Kontrahenta.

Z powyższego wynika, że otrzymany od Wnioskodawcy bonus za rezygnację ze zwrotu towarów sezonowych, świątecznych, słabo stojących lub usuniętych z asortymentu Wnioskodawcy, a także towarów złej jakości, niespełniającyh określonych warunków, towarów dostarczonych nieterminowo, towarów w innych przypadkach opisanych w ustaleniach rocznych, niezgodnie z warunkami określonymi w umowie Dostawy Towarów oznacza zmniejszenie kwoty, jaką Kontrahent zobowiązany był zapłacić za zakupione towary. Takie stanowisko potwierdza fakt, że od momentu otrzymania bonusa Kontrahent ma prawo sprzedać towary objęte bonusem bez udziału Wnioskodawcy oraz żadnych warunków przez Wnioskodawcę nałożonych.

Reasumując, czynność polegająca na rezygnacji z przysługującego prawa do zwrotu towarów w zamian za wynagrodzenie w postaci bonusa nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, lecz stanowi w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami – zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy – zmniejszający podstawę opodatkowania.

Nadmienia się, że z dniem 1 stycznia 2011 r. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług zostały zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 255, poz. 1713).

Obecnie przepis § 13 ust. 2 ma następujące brzmienie:

„W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:”

Ponadto dodano w § 13 ust. 2a i ust. 2b o następującej treści:

„2a. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2;
3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.

2b. Jeżeli rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 2a, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.”

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.