INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20.02.2011 r. (data wpływu 28.02.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 20.05.2011 r. (data nadania 20.05.2011 r., data wpływu 23.05.2011 r.) na wezwanie z dnia 12.05.2011 r. Nr IPPB4/415-185/11-2/SP (data nadania 12.05.2011 r., data doręczenia 16.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania wynagrodzenia za pracę wykonywaną na terenie Austrii i Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania wynagrodzenia za pracę wykonywaną na terenie Austrii i Niemiec.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12.05.2011 r. Nr IPPB4/415-185/11-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez: wskazanie właściwego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawcy, doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowanie pytania (pytań), które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania (pytań). Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od połowy minionego roku (2010) Wnioskodawca jest w nowej sytuacji życiowej. Do dnia 31 lipca 2010 r. Wnioskodawca mieszkał w Wiedniu (w Austrii), natomiast od dnia 01 sierpnia 2010 r. mieszka w Polsce (w W.). Od tego czasu Wnioskodawca mieszka tu z żoną i traktuje to miejsce zamieszkania jako swoje centrum interesów życiowych.

Po przeprowadzce do Polski Wnioskodawca wciąż jest zatrudniony u austriackiego pracodawcy C. GmbH z siedzibą w Wiedniu. W ramach swojej pracy jako konsultant IT pracuje w projektach zagranicznych na miejscu u klientów – obecnie w Niemczech. Wynagrodzenie wypłaca i ponosi firma C. GmbH z siedzibą w Wiedniu. Pensja z tej pracy najemnej jest Jego jedynym źródłem dochodów.

W okresie od 01 sierpnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca przebywał w sumie 71 dni w podróżach służbowych (wykonując pracę na projektach) poza granicami Polski (w Niemczech i w Austrii).

W okresie od ukończenia szkoły średniej aż do dnia 30 lipca 2010 r. Wnioskodawca nie mieszkał oraz nie pracował w Polsce, nie powstał więc obowiązek podatkowy w Polsce. Obowiązek podatkowy w okresie od 01 sierpnia 2010 r. jest przedmiotem obecnych wyjaśnień z organami podatkowymi. Wnioskodawca nie posiada NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek opodatkowania dochodów w Polsce – na podstawie umowy między Polską a Austrią o unikaniu podwójnego opodatkowania („Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (13 stycznia 2004 r.) Dziennik Ustaw 224)” ) w przypadku, gdy:

• miejsce zamieszkania – w Polsce,
• zatrudnienie – firma w Austrii,
• wykonywanie pracy – w Niemczech (w większości) i w Austrii,
• dochody z zatrudnienia są jedynymi dochodami...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z artykułem 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, miejscem zamieszkania jest Polska. Według artykułu 15 pensja jest opodatkowywana w kraju zamieszkania – w przypadku Wnioskodawcy jest to Polska.

Według Wnioskodawcy Jego dochody w okresie do lipca 2010 r. opodatkowywane są w Austrii, a dochody w okresie od sierpnia 2010 r. opodatkowywane są w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13.01.2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, Dz. U. z 2008 r. Nr 222, poz. 1450), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 Umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z powyższego wynika, iż definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, do dnia 31 lipca 2010 r. Wnioskodawca mieszkał w Wiedniu (w Austrii), natomiast od dnia 01 sierpnia 2010 r. mieszka w Polsce (w W.). Od tego czasu Wnioskodawca mieszka tu z żoną i traktuje to miejsce zamieszkania jako swoje centrum interesów życiowych. Jest wciąż zatrudniony u austriackiego pracodawcy. W ramach swojej pracy jako konsultant IT pracuje w projektach zagranicznych na miejscu u klientów – obecnie w Niemczech. Wynagrodzenie wypłaca i ponosi firma z siedzibą w Wiedniu. Pensja z tej pracy najemnej jest jego jedynym źródłem dochodów. W okresie od 01 sierpnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca przebywał w sumie 71 dni w podróżach służbowych (wykonując pracę na projektach) poza granicami Polski (w Niemczech i w Austrii). W okresie od ukończenia szkoły średniej aż do dnia 30 lipca 2010 r. Wnioskodawca nie mieszkał oraz nie pracował w Polsce, zatem nie posiada NIP.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż do dnia 30 lipca 2010 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Austrii, natomiast w Polsce podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca nie pracował w Polsce. Zatem dochody uzyskane w tym okresie poza terytorium Polski, nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast od dnia 01 sierpnia 2010 roku, tj. od momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Polski, Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Zatem dochody uzyskane przez Wnioskodawcę za pracę wykonywaną za granicą, podlegają opodatkowaniu w Polsce z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym w celu ustalenia, czy wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Austrii i Niemiec będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, niezbędne jest przeanalizowanie treści przepisów w umowie polsko-austriackiej i umowie polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, które regulują zasady opodatkowania pracy najemnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast, jak wynika z ust. 2 ww. art. 15, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle art. 15 ust. 1 umowy miedzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umów, wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Austrii/Niemiec. Jeżeli praca wykonywana jest w Austrii/Niemczech, wówczas dochód może być opodatkowany zarówno w Polsce jak i w Austrii/Niemczech. Dla wykluczenia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie wówczas metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana w danej umowie.

Natomiast art. 15 ust. 2 umów określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia osób podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie osób podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 odpowiedniej umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii/Niemczech) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce). Z tym, że w Polsce dochody te podlegają opodatkowaniu z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z umowy polsko-niemieckiej i umowy polsko-austriackiej (tzw. metody wyłączenia z progresją).

Odnośnie obliczania dwunastomiesięcznego okresu, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Umów należy zauważyć, że chodzi tu o kolejne 12-miesięczne okresy, a nie o rok podatkowy lub rok kalendarzowy. Oznacza to, że jeżeli na pobyt danej osoby w drugim państwie składa się kilka krótkich okresów, wtedy do ustalenia dni pobytu w tym państwie uwzględnia się wszystkie wcześniejsze okresy pobytu w dwunastomiesięcznym okresie. Zatem, w celu ustalenia czy pobyt osoby w drugim państwie łącznie nie przekroczył 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, należy wziąć pod uwagę okres dwunastu miesięcy liczony „do przodu” od dnia każdorazowego przybycia osoby do drugiego państwa, ale także okres dwunastu miesięcy liczony „wstecz” od dnia każdorazowego wyjazdu tej osoby z drugiego państwa. Przy takiej konstrukcji przepisu jedynie dwunastomiesięczna przerwa pomiędzy okresami pobytu w drugim państwie powoduje, że wcześniejszy pobyt osoby za granicą nie ma wpływu na obliczenie okresu 183 dni podczas kolejnego pobytu.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż do dnia 30 lipca 2010 r. Wnioskodawca jako osoba posiadająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Austrii, w Polsce podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tym samym dochody uzyskane w tym okresie poza terytorium Polski, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Od dnia 01 sierpnia 2010 roku, tj. od momentu, kiedy do Polski został przeniesiony ośrodek interesów życiowych, Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terytorium Austrii od 01.08.2010 r. podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-austriackiej w państwie, w którym praca była wykonywana (w Austrii) oraz w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (w Polsce). Z tym, że w Polsce dochody te podlegały opodatkowaniu z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z umowy polsko-austriackiej (tzw. metody wyłączenia z progresją).

Natomiast wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec od 01.08.2010 r. podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej w państwie, w którym praca była wykonywana (w Niemczech) oraz w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (w Polsce), w przypadku gdy Wnioskodawca przebywał na terytorium Niemiec przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

W Polsce dochody te podlegały opodatkowaniu z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z umowy polsko-austriackiej (tzw. metody wyłączenia z progresją). Zaś w przypadku gdy Wnioskodawca przebywał na terytorium Niemiec przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, wówczas wynagrodzenie za pracę tam wykonywaną od 01.08.2010 r. podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej tylko w państwie zamieszkania, tj. tylko w Polsce.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.