INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie częściowego odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie częściowego odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa posiada własną kotłownię, która wytwarza ciepło na własne cele (ciepło na cele ogrzewania i ciepłej wody lokali właścicieli) oraz na sprzedaż dla dwóch innych budynków wspólnot mieszkaniowych. Budynki do których dostarczane jest ciepło wyposażone są w liczniki poboru ciepła. Ze wspólnotami zawarte są umowy na sprzedaż ciepła, na zasadzie miesięcznego określenia kwoty do zapłaty, które ostatecznie na dzień 31 grudnia rozliczane są jako zaliczki do pełnego kosztu wytworzenia na ten dzień. Na dzień 31 grudnia następuje dofakturowanie sprzedaży, bądź korekta in minus.

Wspólnota wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT (czynności na rzecz członków wspólnoty) oraz opodatkowane – tj. sprzedaż ciepła dla innych wspólnot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest odliczenie podatku VAT od zakupów na cele wytworzenia ciepła w kotłowni z zastosowaniem jednej z proporcji:

1/ wg powierzchni grzewczej

• pow. budynku wspólnoty wytwarzającej ciepło - 1.595,19 mkw - 37,78 %
• pow. budynków kupujących ciepło - 2.627,00 mkw - 62,21 %
• Razem: - 4.222,19 mkw - 100,00 %

Procent do odliczenia VAT – 62,21 %

2/ wg przychodu

• przychody od członków wspólnoty dot. ciepła (niepodlegające pod ustawę VAT) miesięcznie - 6.020,00 zł - 35,45 %
• przychody od kupujących ciepło (netto) miesięcznie - 10.960,00 zł - 64,55 %
• Razem: - 16.980,00 zł - 100,00 %

Procent do odliczenia VAT I - XI – 64,55%

Za m-c grudzień wg przychodów z rozliczenia rocznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie każdej z przedstawionych proporcji służącej do odliczenia VAT od zakupów na cele wytworzenia ciepła jest prawidłowe. Czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT (dla których nie ma zastosowanie przepisów o VAT) nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT. Art. 90 nie ma zastosowania do wyliczenia wskaźnika do odliczenia VAT w wyżej przedstawionym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie czynnym podatnikom VAT oraz że przysługuje podatnikowi jedynie „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.” Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających podatkowi.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jednocześnie, według ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl przepisu art. 90 ust. 3 ww. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 cyt. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Obrotem natomiast – zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Sprzedażą natomiast – w myśl art. 2 pkt 22 cytowanej ustawy – jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak wynika z konstrukcji cyt. wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.”

Ponadto w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że czynności pozostające poza zakresem działania ustawy o VAT nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ww. ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

We wniosku przedstawiono dwie metody wydzielenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami podlegającymi i niepodlegającymi opodatkowaniu. Pierwsza opiera się na podziale powierzchni grzewczej:

• budynków wspólnoty mieszkaniowej wytwarzającej ciepło (nie podlega opodatkowaniu) oraz
• budynków innych wspólnot kupujących ciepło.
  
  

Druga z przedstawionych metod opiera się na podziale przychodu:

• od członków wspólnoty mieszkaniowej oraz
• od kupujących ciepło członków innych wspólnot mieszkaniowych.
  
  

Strona stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym jest uprawniona do wyodrębnienia i rozliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT jak i z czynnościami niepodlegającymi rygorom tego podatku, w oparciu o jedną z przedstawionych metod.

Zauważyć należy, że przywołane wyżej przepisy ustawy nie zawierają wskazania w jaki sposób należy wyliczać kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną oraz sprzedażą w stosunku do której nie przysługuje odliczenie. Uznać zatem należy, że każda z metod, która w sposób jednoznaczny pozwoli na stwierdzenie, że dany zakup związany jest z daną kategorią sprzedaży (opodatkowanej lub w stosunku do której nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego) będzie mogła być zastosowana. O tym czy przyporządkowanie takie jest jednoznaczne i obiektywne decydują okoliczności danej sprawy. Nie można zatem ocenić przedstawionych metod bez szczegółowego zbadania stanu faktycznego danej sprawy, co z kolei wykracza poza postępowania przeprowadzane przez organy podatkowe, wszczęte na skutek złożenia wniosku o dokonanie pisemnej interpretacji na podstawie art. 14 a Ordynacji podatkowej.

Zatem w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego jednocześnie z działalnością opodatkowaną i z działalnością niepodlegającą podatkowi VAT jednakże wyłącznie w części, w jakiej zakup towarów i usług z tytułu realizacji projektu związany jest ze sprzedażą opodatkowaną. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, a wybór metody wyodrębnienia tych kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.