INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 23 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytego w drodze darowizny od żony - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytego w drodze darowizny od żony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 27 lutego 1982r. wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. Wraz z żoną posiadał nieruchomość, w której udział wynoszący 11/16 stanowił majątek wspólny małżonków, nabyty przez darowizny. Natomiast udział 5/16 w nieruchomości należał do żony wnioskodawcy - stanowił jej majątek odrębny, gdyż nabyła go dnia 08 lutego 1994r. w drodze spadku.

Ponieważ małżeństwo wnioskodawcy zaczęło się rozpadać, małżonkowie postanowili uporządkować swoje sprawy majątkowe. W dniu 08 sierpnia 2008r. przed notariuszem żona wnioskodawcy darowała mężowi czyli wnioskodawcy i sobie samej do majątku wspólnego małżonków udział wynoszący 5/16 nieruchomości.

W dniu 16 października 2008r. sąd orzekł separację pomiędzy małżonkami, natomiast dnia 18 grudnia 2009r. sąd orzekł rozwód pomiędzy małżonkami. Z kolei w dniu 21 października 2010r. wnioskodawca i jego była żona sprzedali całą nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak wygląda zapłacenie lub nie zapłacenie przez wnioskodawcę podatku dochodowego od udziału darowanego do majątku wspólnego małżonków w 2008r....

Zdaniem wnioskodawcy, z dokumentów wynika, że była żona w 1994r. nabyła spadek 5/16 nieruchomości. W dniu 08 sierpnia 2008r. przed notariuszem daruje mężowi i sobie samej do majątku wspólnego małżonków 5/16 nieruchomości. W 2010r. wnioskodawca i jego była żona sprzedają całą nieruchomość. Okres pięcioletni powinien być zatem liczony od 1994r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu będącego odrębną własnością),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia aby ustalić czy powstało źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy oraz brzmienie, której ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wraz z żoną, w trakcie trwania małżeństwa, na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej nabył przez darowizny wynoszący 11/16 udział w nieruchomość. Natomiast udział wynoszący 5/16 w przedmiotowej nieruchomości stanowił majątek odrębny żony wnioskodawcy, ponieważ nabyła go w 1994r. w drodze spadku.

W dniu 08 sierpnia 2008r. żona wnioskodawcy darowała wnioskodawcy i sobie samej do majątku wspólnego małżonków udział wynoszący 5/16 nieruchomości.

W dniu 16 października 2008r. sąd orzekł separację pomiędzy małżonkami, natomiast dnia 18 grudnia 2009r. rozwód. Z kolei w dniu 21 października 2010r. wnioskodawca i jego była żona sprzedali całą nieruchomość.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 33 pkt 2 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może jednak ulec zniesieniu np. na skutek orzeczenia przez sąd separacji. Zgodnie z art. 611 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd orzekł separację. W myśl natomiast art. 614 § 1-3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego orzeczenie separacji ma skutki takie jak rozwiązanie małżeństwa przez rozwód, chyba że ustawa stanowi inaczej. Małżonek pozostający w separacji nie może zawrzeć małżeństwa.

Powyższe oznacza, że orzeczenie separacji powoduje ustanie ustawowej wspólności majątkowej między małżonkami i powstanie rozdzielności majątkowej. Skutkiem separacji jest ustanie wspólności majątkowej między małżonkami, ponieważ orzeczenie separacji wywołuje skutki takie same jak rozwód, z wyjątkiem tego, że małżonek pozostający w separacji nie może zawrzeć małżeństwa. W takiej sytuacji na skutek orzeczenia separacji między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Zatem ustanie współwłasności małżeńskiej np. poprzez prawomocne orzeczenie separacji powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych. Zgodnie z art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Tym samym z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka i wynosi #189;. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Z wniosku wynika, że małżonkowie po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej (po orzeczeniu separacji), jak również po orzeczeniu rozwodu nie dokonali podziału majątku wspólnego. Byli małżonkowie sprzedali zatem w dniu 21 października 2010r. posiadane przez siebie udziały w nieruchomości, bowiem w chwili orzeczenia separacji majątek wspólny wnioskodawcy i jego żony stał się przedmiotem współwłasności ułamkowej, a każdy z małżonków posiadał w majątku równy udział, który wynosił #189;. Tym samym dokonana w 2010r. sprzedaż nieruchomości oznacza, że każdy z małżonków sprzedał wynoszący #189; udział w nieruchomości.

Zauważyć jednak należy, że włączenie w 2008r. przez żonę wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny nabytego w 1994r. na podstawie spadku udziału w nieruchomości skutkuje tym, że przedmiotowy udział w nieruchomości również stał się majątkiem wspólnym obojga małżonków.

Oznacza to, że sprzedając w 2010r. wynoszący #189; udział w całej nieruchomości, wnioskodawca sprzedał udział w nieruchomości, który stanowił majątek wspólny małżonków nabyty w darowiznach - 11/32 (#189; x 11/16) jak również połowę udziału, który darowała jego żona do majątku wspólnego małżonków, czyli udział 5/32 (#189; x 5/16) w całej nieruchomości. Wątpliwość wnioskodawcy budzi jednak wyłącznie obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży udziału darowanego przez żonę w 2008r. do majątku wspólnego małżonków.

Istotne znaczenie ma zatem ustalenie czy dokonana przez żonę wnioskodawcy w 2008r. darowizna udziału w wysokości 5/16 do majątku wspólnego stanowi dla wnioskodawcy nabycie 5/32 udziału w nieruchomości a tym samym czy okres 5 letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 1994r. czy też od końca 2008r.

Stwierdzić zatem należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, a więc wszystkie nieruchomości, ruchomości oraz zbywalne prawa majątkowe, czyli takie, które mogą być przedmiotem sprzedaży. Darowizną można objąć także rzeczy przyszłe. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli - i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej odpłatności. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Nie można zatem przyjąć, że dokonanie darowizny z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków nie stanowi nabycia w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwiększa się bowiem stan posiadania - władztwo obdarowanego małżonka nad nieruchomością. Umowa darowizny, stanowi jedną z form nabycia, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem włączenie do majątku małżonków w drodze umowy darowizny udziału w nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez obdarowanego małżonka na skutek zawarcia umowy darowizny udziału w nieruchomości należy przyjąć dzień, w którym małżonek dokonał darowizny udziału w nieruchomości do majątku wspólnego.

W takim przypadku u wnioskodawcy doszło do nabycia udziału w nieruchomości, bowiem przed dokonaniem ww. czynności to żona wnioskodawcy była jedyną właścicielką wynoszącego 5/16 udziału w nieruchomości. Natomiast po dokonaniu darowizny współwłaścicielami przedmiotowego udziału, na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej stał się wnioskodawca i jego żona. Tym samym po dokonaniu darowizny nastąpiła zmiana struktury własności zarówno w całej nieruchomości jak i udziału w nieruchomości, który był przedmiotem darowizny. W wyniku dokonanej darowizny z jedynego właściciela udziału w nieruchomości w wysokości 5/16 żona wnioskodawcy stała się współwłaścicielem tego udziału we współwłasności małżeńskiej. Umowa darowizny doszła zaś do skutku dopiero z chwilą złożenia zgodnego oświadczenia woli przez obie strony. Tym samy bez żadnej podstawy prawnej jest teza jaką stawia wnioskodawca, że okres 5 letni nabycia przez siebie sprzedawanego udziału może liczyć od 1994r., w którym to udział w spadku nabyła jego żona.

Reasumując, dokonana darowizna skutkowała u wnioskodawcy nabyciem ponad dotychczas posiadany udział 11/16 w nieruchomości. Przeniesienie własności nieruchomości w drodze darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego wnioskodawcy i jego żony stanowiło dla wnioskodawcy nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, iż za datę nabycia przez wnioskodawcę prawa do udziału w przedmiotowej nieruchomości w wysokości 5/32 w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy 2008r., kiedy to wnioskodawca otrzymał udział w nieruchomości ponad pierwotnie mu przysługujący we współwłasności małżeńskiej.

Jedynie uzupełniająco należy zauważyć, że zawarcie umowy darowizny rodzi skutki podatkowe jak dla darowizny. Skutków zawarcia umowy darowizny nie można porównywać do skutków żadnych innych umów, nawet jeśli umowy te mają charakter nieodpłatny. W szczególności umowa darowizny, którą co wynika z wniosku – zawarły strony nie jest umową majątkową małżeńską, więc i skutki tej umowy będą odmienne.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku zbycia przez wnioskodawcę udziału w nieruchomości stanowiącego majątek odrębny żony wnioskodawcy a darowanego do majątku wspólnego małżonków w 2008r., okres pięcioletni powinien być liczony od 1994r.

Z uwagi na fakt, że wnioskodawca nabył przedmiotowy udział w 2008r., a sprzedaż miała miejsce w 2010r., czyli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do daty sprzedaży nie upłynęło 5 lat, to dochód ze sprzedaży tego udziału w nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia przedmiotowego udziału należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np. prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości czy koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia zmniejszają przychód.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

We wniosku wnioskodawca nie wskazał co prawda, jaki typ nieruchomości stanowiła nieruchomość, którą razem z byłą żoną odpłatnie zbył w 2010r., czy była to nieruchomość gruntowa niezabudowana, czy np. zabudowana budynkiem mieszkalnym a może stanowiła lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność.

Zauważyć jednak należy, iż ustawodawca przewidział w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., możliwości zwolnienia z opodatkowania osiągniętego z tytułu odpłatnego zbycia przychodu.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Podkreślić należy, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest sam fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są także stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 tej ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., nie ma zastosowania.

W związku z powyższym przedmiotowe zwolnienie uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dokonano odpłatnego zbycia nieruchomości.
  
  

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w darowiźnie w 2008r. w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa), w części przypadającej na budynek mieszkalny, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Przychód w części przypadającej na grunt podlegać będzie opodatkowaniu na podstawie art. 30e ust. 1 ustwy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.