INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką jednoosobową Gminy. Przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest przewóz osób i bagażu środkami komunikacji miejskiej.

Na potrzeby prowadzonej działalności podstawowej, Spółka realizuje zadanie inwestycyjne, polegające na budowie nowej naziemnej stacji prostownikowej „ C” obejmujące trzy wydzielone zadania, takie jak: budowę budynku stacji prostownikowej „ C” wraz z wyposażeniem i przyłączami wodno - kanalizacyjnymi, budowę linii kablowych trakcyjnych zasilających sieć tramwajową we X oraz zmianę zagospodarowania terenu przy Szkole Podstawowej, w obrębie którego posadowiona została przedmiotowa budowa stacji prostownikowej.

Lokalizację stacji, w bezpośrednim sąsiedztwie Szkoły na nieruchomości będącej we władaniu Szkoły, wyznaczyła Gmina, jako jedyną możliwą w tym rejonie miasta. Niemniej warunkiem uzyskania zgody od władz Szkoły i Rady Rodziców na bezpośrednie sąsiedztwo tej inwestycji ze Szkołą, miała być odbudowa infrastruktury sportowej przy Szkole, obejmująca przebudowę boisk szkolnych i skoczni z bieżnią, budowę małej architektury, przebudowę dróg i placów wewnętrznych, oświetlenia terenu oraz budowę nowego ogrodzenia terenu działki Szkoły.

Konieczność budowy stacji w tym rejonie miasta wynikała natomiast z potrzeby obsługi nowej Średnicowej Linii Tramwajowej (…) w X, przebiegającej przez centrum miasta, przebudowanej i rozbudowanej w ramach Projektu unijnego realizowanego przez Gminę wspólnie ze Spółką.

Z uwagi na powyższe, Spółka dla realizacji celu nadrzędnego, jakim było wybudowanie nowej stacji prostownikowej niezbędnej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zmuszona została do spełnienia wymagań ze strony Szkoły (jednostki budżetowej Gminy) warunkujących rozpoczęcie i zrealizowanie strategicznego dla Spółki przedsięwzięcia gospodarczego.

W trakcie realizacji inwestycji nastąpił podział geodezyjny przedmiotowej nieruchomości gruntowej na dwie działki. Wydzielona została działka przeznaczona pod budowę stacji prostownikowej zgodnie z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która następnie została wniesiona do Spółki aportem przez Gminę (akt notarialny z grudnia 2010 r.). Pozostała część podzielonej nieruchomości gruntowej pozostała we władaniu Szkoły Podstawowej.

W grudniu 2010 r. zostało zakończone i rozliczone zadanie w zakresie zmiany zagospodarowania terenu Szkoły. Przebudowaną infrastrukturę szkolną oddano do użytkowania Szkole Podstawowej.

Natomiast odbiór całości zadania inwestycyjnego, jako stacji prostownikowej C, na który składać się będzie odbiór końcowy budowy budynku stacji oraz budowy linii kablowych i kompletności dokumentacji powykonawczej przewidziany jest w umowie na 15.03.2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Spółkę, w ramach realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, wydatki na odbudowę zagospodarowania terenu Szkoły należy uznać za wydatki inwestycyjne podwyższające wartość początkową budowanej stacji prostownikowej C, czy też należy je w całości uznać za koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zmianę zagospodarowania terenu Szkoły należy zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Prace wykonane na rzecz Szkoły nie mają wpływu na funkcjonalność budowanej stacji prostownikowej, również Spółka nie posiada tytułu prawnego względem gruntu należącego do Szkoły, w związku z czym, odbudowana infrastruktura szkolna nie może stanowić odrębnych środków trwałych Spółki, czy też inwestycji w obcych środkach trwałych, podlegających amortyzacji, zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Majątek powstały w wyniku poniesienia wydatków na przebudowę zagospodarowania terenu Szkoły jest, zgodnie z art. 47 i 48 Kodeksu cywilnego, własnością Szkoły i nie będzie przez Spółkę użytkowany.

W związku z powyższym, nie należy poniesionych wydatków, zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczać do wartości początkowej budowanej stacji prostownikowej.

Umożliwiły one jednak (warunkowały) uzyskanie jedynej możliwej lokalizacji dla inwestycji głównej, jaką jest stacja prostownikowa i jej budowę.

Dlatego poniesione przez Spółkę wydatki związane z infrastrukturą szkolną należy zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bowiem związane są z inwestycją główną - stacją prostownikową C, która przyczyni się do osiągania przychodów w przyszłości.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zatem, przedmiotowe wydatki na zmianę zagospodarowania terenu Szkoły, które mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości w momencie poniesienia, czyli w grudniu 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między tym wydatkiem a przychodem. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego dla ustalenia znaczenia tego pojęcia w pierwszej kolejności należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności podstawowej, Spółka realizuje zadanie inwestycyjne, polegające na budowie nowej naziemnej stacji prostownikowej „ C”. Lokalizację stacji, w bezpośrednim sąsiedztwie Szkoły na nieruchomości będącej we władaniu Szkoły, wyznaczyła Gmina. Niemniej, warunkiem uzyskania zgody od władz Szkoły i Rady Rodziców na bezpośrednie sąsiedztwo tej inwestycji ze Szkołą, miała być odbudowa infrastruktury sportowej przy Szkole, obejmująca przebudowę boisk szkolnych i skoczni z bieżnią, budowę małej architektury, przebudowę dróg i placów wewnętrznych, oświetlenia terenu oraz budowę nowego ogrodzenia terenu działki Szkoły. W trakcie realizacji inwestycji nastąpił podział geodezyjny przedmiotowej nieruchomości gruntowej na dwie działki. Wydzielona została działka przeznaczona pod budowę stacji prostownikowej zgodnie z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która następnie została wniesiona do Spółki aportem przez Gminę (akt notarialny z grudnia 2010 r.). Pozostała część podzielonej nieruchomości gruntowej pozostała we władaniu Szkoły Podstawowej. W grudniu 2010 r. zostało zakończone i rozliczone zadanie w zakresie zmiany zagospodarowania terenu Szkoły. Przebudowaną infrastrukturę szkolną oddano do użytkowania Szkole Podstawowej.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i „inwestycji w obcym środku trwałym”, a tym samym nie mogą być rozliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych. W związku z tym, należy rozstrzygnąć, czy poniesione wydatki mogą stanowić koszt podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazano we wniosku, odbudowa zagospodarowania terenu Szkoły związana jest z realizacją celu nadrzędnego, jakim było wybudowanie nowej stacji prostownikowej niezbędnej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec powyższego, wydatki poniesione przez Spółkę, w ramach realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, wydatki na odbudowę zagospodarowania terenu Szkoły, należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem uzyskania przychodu.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Reasumując, poniesione przez Spółkę, w ramach realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, wydatki na odbudowę zagospodarowania terenu Szkoły, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów i jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem potrącane – zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.