INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 18 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy pozostałych działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy pozostałych działek gruntu. Dnia 18 kwietnia 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 1997 i 1998 Wnioskodawca nabył razem z żoną, w wyniku umów kupna-sprzedaży, działki niezabudowane (grunt rolny). Grunt ten podzielono na 38 działek (decyzja Prezydenta Miasta z dnia 23 grudnia 2009 r.). Przy czym 7 działek przeznaczono na drogi wewnętrzne, pozostałe działki Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży. Na przedmiotowym gruncie nie prowadzono działalności rolniczej. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zakupiony grunt stanowi majątek osobisty. W miesiącu wrześniu 2010 r. sprzedał jedną działkę. Sprzedaży tej nie opodatkował podatkiem VAT i podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał jednocześnie, iż w latach 1997 i 1998 nabył grunt rolny z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej, jako majątek osobisty. Zakupiony grunt od momentu zakupu był nieużytkiem. Wnioskodawca przeznaczył działki do sprzedaży w celu spożytkowania środków na zaspokojenie potrzeb osobistych i rodziny (m. in. zakup mieszkań dla dzieci).

Zainteresowany nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia ww. gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Ponadto, na wymienionym gruncie Wnioskodawca nie prowadził innej działalności gospodarczej.

Zgodnie z warunkami określonymi w warunkach zabudowy, grunt przeznaczony jest pod budownictwo jednorodzinne i drogi dojazdowe (decyzja Prezydenta Miasta z dnia 23 grudnia 2009 r.).

Wnioskodawca poniósł nakłady w kwocie 20.000,00 zł, na geodezyjne dokonanie połączenia, a następnie podziału działek.

Sprzedaż działki w roku 2010, jak i sprzedaż działek w przyszłości – nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dnia 18 kwietnia 2011 r. Zainteresowany uzupełnił opis sprawy wskazując, iż z własnej inicjatywy wystąpił o podział nieruchomości gruntowej na wskazaną we wniosku liczbę działek. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej – rodzaj działalności wg PKD 2007/4649Z „Sprzedaż hurtowa pozostałych artykułów użytku domowego”.

Jak wyjaśnił Zainteresowany, nabyty grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Ponadto, grunt jest przeznaczony pod „budowę zespołu zabudowy – budynków mieszkalnych wolnostojących, z czego na części dopuszcza się budowę bliźniaków, składających się z dwóch segmentów – budynków wraz z garażami wbudowanymi lub wolno stojącymi, uzbrojeniem oraz zagospodarowaniem terenu, w tym budowa drogi wewnętrznej”.

Względem przedmiotowej działki wydana została decyzja o warunkach zabudowy przez Prezydenta Miasta z dnia 25 września 2009 r.

Wcześniej Zainteresowany nie dokonywał dostaw nieruchomości gruntowych zarówno o charakterze rolnym, jak i przeznaczonych pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek ma ograniczony ilościowo zakres, jest okazjonalna, wobec tego nie powinna być kwalifikowana jako prowadzenie działalności gospodarczej, a sprzedający działki jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w latach 1997 i 1998 Wnioskodawca nabył razem z żoną, w wyniku umów kupna-sprzedaży, działki niezabudowane (grunt rolny). Grunt ten – decyzją Prezydenta Miasta z dnia 23 grudnia 2009 r. – podzielono na 38 działek i przeznaczono na sprzedaż (7 działek stanowią drogi wewnętrzne). Powyższy grunt został nabyty w celu prowadzenia działalności rolniczej, jednakże na nim jej nie prowadzono. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej – rodzaj działalności wg PKD 2007/4649Z „Sprzedaż hurtowa pozostałych artykułów użytku domowego”. Zainteresowany nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca nie udostępniał i nieudostępnia ww. gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Ponadto, na wymienionym gruncie Wnioskodawca nie prowadził innej działalności gospodarczej. W miesiącu wrześniu 2010 r. Zainteresowany sprzedał jedną działkę. Sprzedaży tej nie opodatkował podatkiem VAT. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną przez Prezydenta Miasta z dnia 25 września 2009 r., grunt przeznaczony jest pod budownictwo jednorodzinne i drogi dojazdowe. Wnioskodawca poniósł nakłady na nieruchomość w kwocie 20.000,00 zł., tj. na geodezyjne dokonanie połączenia, a następnie podział działek, o który wystąpił z własnej inicjatywy.

Uwzględniając treść przytoczonych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej. Przedmiotowej nieruchomości nie można uznać za majątek osobisty Wnioskodawcy, bowiem grunty te nie zostały nabyte w celu zaspokajania wyłącznie potrzeb osobistych ale – według założeń Wnioskodawcy – służyć miały działalności rolniczej. Działalność rolników z kolei jest – stosownie do zapisów art. 15 ust. 2 ustawy – działalnością gospodarczą. Ponadto, działalnością gospodarczą w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, jest także działalność handlowca, producenta lub usługodawcy gdy dokonują oni czynności podlegających opodatkowaniu także jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy, tj. powtarzalny dla czynności określonego rodzaju. W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki zostają spełnione, bowiem Wnioskodawca planuje dokonać szereg dostaw działek gruntu, a wcześniej już zbył jedną z wydzielonych działek, będące w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarem. Zorganizowana sprzedaż towaru stanowi z kolei, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu. Powyższe potwierdza, fakt, iż Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił zakupioną nieruchomość na 38 działek, ponosząc w tym celu nakłady. Podzielenie nieruchomości na mniejsze powierzchniowo działki umożliwia łatwiejszą ich sprzedaż oraz je uatrakcyjnia rynkowo. Dodatkowo ustanowienie drogi dojazdowej do działek świadczy o zorganizowanej ich sprzedaży. Opisana sytuacja bezsprzecznie zatem świadczy o zamiarze wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w sposób częstotliwy oraz przesądza o wykorzystywaniu towarów (działek gruntu) w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Skutkiem powyższego Zainteresowany dokonując pierwszej transakcji oraz planując dokonanie zorganizowanej dalszej dostawy zrealizuje sprzedaż pozostałych towarów (działek gruntu) w sposób częstotliwy, przez co wypełnia definicję prowadzenia działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy, i stanie się podatnikiem podatku VAT z art. 15 ust. 1 ustawy.

Powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa Unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06. 347. 1), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osobę, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem np. do działalności handlowej.

Zatem także w świetle prawa Unijnego Wnioskodawca – w takim kształcie sprawy – zostałby uznany (dokonując dostawy dalszych działek gruntu) za podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych – art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Odnosząc się ponownie do opisanego zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie działki gruntu będące przedmiotem sprzedaży, na podstawie zapisów decyzji Prezydenta Miasta, zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Skutkiem powyższego, dostawa pozostałych działek, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na swój odmienny niż rolny i leśny charakter.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy pozostałych działek gruntu wydzielonych z posiadanej nieruchomości wyczerpie przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy oraz dokona czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z kolei przeznaczenie działek pod budownictwo mieszkaniowe uniemożliwi zastosowanie do ich sprzedaży zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy pozostałych działek gruntu. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki gruntu, została załatwiona w interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-90/11-4/MK.

W tym miejscu wyjaśnić także należy, iż wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, został załatwiony w interpretacjach indywidualnych z dnia 13 kwietnia 2011 r. nr ILPB1/415-65/11-2/AMN oraz ILPB1/415-65/11-3/AMN.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.