Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-298/11-2/IM
Data
2011.06.07
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
dochód
komandytariusz
koszty uzyskania przychodów
spółki
Istota interpretacji
Czy wydatki spółki na bieżącą eksploatację samochodów, oddanych w najem zleceniobiorcom (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy, ubezpieczenie, opłaty leasingowe) stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodu w świetle podatku od osób fizycznych (faktury wystawiane na spółkę)?
Wniosek ORD-IN
246 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Spółka w której Wnioskodawca jest wspólnikiem zajmuje się obrotem nieruchomościami. Spółka zawiera umowy z osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność gospodarczą na wykonanie usług, polegających m.in. na prezentowaniu nieruchomości, doradztwie, udzielaniu konsultacji, pozyskiwaniu dokumentacji nieruchomości. Spółka leasinguje samochody ciężarowe (z kratką). Dla celów wykonania umów-zleceń, samochody są przekazywane w odpłatny najem zleceniobiorcom. Zgodnie z zawartymi umowami, korzystanie z aut służy wyłącznie celom umowy. Koszty eksploatacji (paliwo, ubezpieczenie, naprawy itp.) pokrywa spółka. Faktury na ww. koszty wystawiane są na spółkę, zgodnie z zawartą umową.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wydatki spółki na bieżącą eksploatację samochodów, oddanych w najem zleceniobiorcom (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy, ubezpieczenie, opłaty leasingowe) stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodu w świetle podatku od osób fizycznych (faktury wystawiane na spółkę)...
Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztu uzyskania przychodu winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W świetle przedstawionego stanu faktycznego, koszty bieżącej eksploatacji (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy, ubezpieczenie, opłaty leasingowe) samochodów oddanych zleceniobiorcom w najem należy uznać za koszt uzyskania przychodu w spółce. W analizowanym bowiem przypadku spółka, w ramach swobody umów w obrocie cywilnoprawnym, w umowach zawartych z partnerami zobowiązała się do ponoszenia wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i eksploatacją samochodów, które wyłącznie wykorzystywane są w działalności spółki. Prawidłowe jest więc dokumentowanie wydatków, na spółkę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej należy brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu a także racjonalność, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, mogą być kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.
Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków związanych z eksploatacją określonego składnika majątku, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego samochodu a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki pozarolniczej działalności gospodarczej i obniżeniu podstawy opodatkowania. Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wspólnicy w ramach prowadzonej w formie spółki leasingują samochody ciężarowe (z kratką). Dla celów wykonania umów-zleceń, samochody są przekazywane w odpłatny najem zleceniobiorcom. Koszty eksploatacji (paliwo, ubezpieczenie, naprawy itp.) pokrywa spółka. Faktury na ww. koszty wystawiane są na spółkę, zgodnie z zawartą umową.
Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż chociaż wskazanych we wniosku wydatków nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami spółki, to ich poniesienie jest racjonalnie uzasadnione w kontekście prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te spełniają, w znaczeniu obiektywnym, wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przesłankę celowości i jako niewymienione w art. 23 tej ustawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania, stosownie do rodzaju prowadzonej księgi podatkowej.
Reasumując, wydatki spółki zgodnie z zawartymi umowami na bieżącą eksploatację samochodów, oddanych w najem zleceniobiorcom (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy, ubezpieczenie, opłaty leasingowe) stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodu w świetle podatku od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
|