INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 23.02.2011 r. (data wpływu 04.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w lokalach gastronomicznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.03.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w lokalach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność (i osiąga przychody) w zakresie wsparcia sprzedaży produktów kontrahenta zagranicznego na terytorium Polski. Jego działania polegają między innymi na wyszukiwaniu nowych kanałów dystrybucji produktów kontrahenta na terenie Polski (nawiązywanie współpracy z nowymi dystrybutorami) oraz na bieżącym wsparciu dystrybutorów (analizy sprzedaży, ustalanie strategii sprzedaży, cenników, oferty, rozwiązywanie bieżących problemów, negocjacje itp.) z którymi klient zagraniczny już posiada kontrakty sprzedażowe. Zgodnie z umową za swoje działania otrzymuje miesięczne wynagrodzenie oraz premię z tytułu obrotu osiągniętego przez kontrahenta na terenie Polski.

W ramach tej działalności Wnioskodawca odbywa spotkania z przedstawicielami dystrybutorów, między innymi, w celu zaznajomienia z bieżącą ofertą, cennikami, przedstawienia i uzgodnienia warunków współpracy oraz omówienia bieżących zagadnień i problemów pojawiających się w związku z realizacją dotychczasowych umów.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w swoim prywatnym mieszkaniu a także na kilka dni w miesiącu podnajmuje biurko w systemie „co-working”. Oba miejsca służą podatnikowi do wykonywania pracy o charakterze biurowym. Tak więc w większości przypadków spotkania z przedstawicielami dystrybutorów mają miejsce w kawiarniach lub restauracjach, zazwyczaj w pobliżu siedziby danego dystrybutora lub innym preferowanym przez niego miejscu. Zwyczajowo w związku z takim spotkaniem ponosi koszty zakupu kawy, herbaty lub innych napojów oraz drobnego poczęstunku w ramach menu danego lokalu (w zależności od miejsca i godziny spotkania może to być: obiad, lunch, sałatki, kanapki, słodycze itp.). Serwowany poczęstunek nie nosi ze sobą znamion wystawności i nie ma na celu zaprezentowania Podatnika czy jego kontrahenta w lepszym świetle. Jest to zwyczajowo przyjęty posiłek lub przekąska, w trakcie których realizowane są przedstawione powyżej cele spotkania. Do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych Podatnik stosuje metodę liniową (podatek liniowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z zakupem usług gastronomicznych i produktów spożywczych spożytych podczas opisanych powyżej spotkań mogą stanowić koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Według słownika języka polskiego reprezentacja to „okazałość wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczna” (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczak, Warszawa 1981, t. III s. 48). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej należy uznać, że reprezentacja to działanie wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia u kontrahenta i poprawy wizerunku firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy w obecnych warunkach gospodarczych tego typu spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków, bieżących problemów związanych z realizacją umowy to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej. Ich celem nie jest demonstrowanie wobec kontrahentów swojej wytworności czy przepychu. Nie można uznać, aby wydatek na zakup kawy, ciastka, herbaty czy zwyczajowego obiadu w lokalu gastronomicznym, podczas negocjowania warunków umowy, świadczyło okazałości danego przedsiębiorcy. Charakter reprezentacyjny miałyby natomiast wydatki, np. na imprezy towarzyskie z udziałem kontrahentów czy wystawne przyjęcia dla kontrahentów. Powyższy pogląd jest zgodny z linią orzecznictwa sądów administracyjnych (np. Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 382/10 lub WSA w Krakowie w wyroku z 18 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 620/10).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wsparcia sprzedaży produktów kontrahenta zagranicznego na terytorium Polski. Jego działania polegają między innymi na wyszukiwaniu nowych kanałów dystrybucji produktów kontrahenta na terenie Polski (nawiązywanie współpracy z nowymi dystrybutorami) oraz na bieżącym wsparciu dystrybutorów (analizy sprzedaży, ustalanie strategii sprzedaży, cenników, oferty, rozwiązywanie bieżących problemów, negocjacje itp.) z którymi klient zagraniczny już posiada kontrakty sprzedażowe.

W ramach tej działalności Wnioskodawca odbywa spotkania z przedstawicielami dystrybutorów, między innymi, w celu zaznajomienia z bieżącą ofertą, cennikami, przedstawienia i uzgodnienia warunków współpracy oraz omówienia bieżących zagadnień i problemów pojawiających się w związku z realizacją dotychczasowych umów.

W większości przypadków spotkania z przedstawicielami dystrybutorów mają miejsce w kawiarniach lub restauracjach, zazwyczaj w pobliżu siedziby danego dystrybutora lub innym preferowanym przez niego miejscu. Zwyczajowo w związku z takim spotkaniem ponosi koszty zakupu kawy, herbaty lub innych napojów oraz drobnego poczęstunku w ramach menu danego lokalu (w zależności od miejsca i godziny spotkania może to być: obiad, lunch, sałatki, kanapki, słodycze itp.).

Wnioskodawca podkreśla, iż serwowany poczęstunek nie nosi ze sobą znamion wystawności i nie ma na celu zaprezentowania Podatnika czy jego kontrahenta w lepszym świetle. Jest to zwyczajowo przyjęty posiłek lub przekąska, w trakcie których realizowane są przedstawione powyżej cele spotkania.

W kontekście zdefiniowanego pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki podczas spotkań biznesowych z kontrahentami (w restauracji, barze lub kawiarni), które odbywają się poza siedzibą prowadzonej działalności gospodarczej, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Wprawdzie w czasie tych spotkań omawiane są bieżące sprawy biznesowe, negocjowane warunki umów to wątpliwości w ocenie tut. Organu podatkowego budzi również miejsce takiego spotkania tj. poza siedzibą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu zwłaszcza w siedzibie podmiotu gospodarczego bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków związanych z profesjonalną obsługą oferowaną w kawiarni lub restauracji. Trudno wykazać zatem, iż ponoszone wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, nie noszą znamion wystawności i okazałości skoro spotkania te odbywają się w miejscach o wysokim standardzie profesjonalnej obsługi osób korzystających z usług gastronomicznych.

Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji czy kawiarni bez wątpienia ma na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy, (podnosi jej prestiż) a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie). W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibie podatnika, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji czy kawiarni trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności.

Charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie świadczy o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi. Powyższej oceny nie zmienia również subiektywne przekonanie Wnioskodawczyni, iż celem dla którego organizowane są spotkania nie jest chęć zaimponowania poprzez okazanie wystawności czy zasobności.

Powoływane przez Wnioskodawcę, że jest to zwyczajowo przyjęty posiłek lub przekąska nie odbiera wyżej wymienionym czynnością cech reprezentacji.

Końcowo zauważyć należy, iż fakt prowadzenia rozmów biznesowych w kawiarni lub restauracji, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze w celu omówienia spraw biznesowych bądź prowadzenia negocjacji handlowych sprzyjać ma bez wątpienia pozytywnym relacjom handlowym. Spotkania tego typu – czy to przy kawie, herbacie, ciastku, innym drobnym poczęstunku, obiedzie bądź kolacji są „usługami gastronomicznymi” i odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Noszą zatem znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. Przy czym nie chodzi o jednostkowy koszt w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji lub kawiarni, ale o cel jaki dzięki takim spotkaniom zostanie osiągnięty. Jak wykazano powyższej wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki na zakup kawy, herbaty lub innych napojów oraz drobnego poczęstunku w ramach menu danego lokalu (w zależności od miejsca i godziny spotkania może to być: obiad, lunch, sałatki, kanapki, słodycze) zamawiane podczas spotkań biznesowych poza siedzibą prowadzonej działalności gospodarczej (w restauracji czy kawiarni) mają cechy reprezentacji i w związku z tym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.