INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 maja 2011 r. nr IBPP3/443-210/11/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył wraz z kolegą działkę o obszarze 1,6 ha stanowiącą grunty orne, każdy w 1/2 części. Nabyta działka stanowi majątek osobisty i nie służy prowadzeniu działalności gospodarczej. Od momentu nabycia przedmiotowej działki Wnioskodawca użytkował ją jako grunty orne z zamiarem wybudowania na jej części własnego domu. W okresie od nabycia przedmiotowej działki wydarzyły się wcześniej nie przewidziane zdarzenia - choroba, rozpad małżeństwa, podział majątku wspólnego. 20 kwietnia 2010 roku wójt gminy zatwierdził projekt podziału części nieruchomości na 10 działek (5 działek jest własnością Wnioskodawcy). Podział części nieruchomości był możliwy, ponieważ jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wsi. W związku z trudną sytuacją materialną Wnioskodawca zdecydował się sprzedać wszystkie lub część posiadanych działek co uzależnia od uzyskanej interpretacji.

W uzupełnieniu z dnia 15 maja 2011 r. wnioskodawca wskazał, iż nigdy nie był ani nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nigdy nie był płatnikiem podatku VAT ani podatnikiem VAT czynnym. Działki o których mowa we wniosku zakupione aktem notarialnym repertorium A nie były i nie są obecnie przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Na obecną chwilę Wnioskodawca nie posiada innych niż wykazane we wniosku nieruchomości gruntowe przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał żadnych sprzedaży gruntów innych niż wykazane we wniosku. Uzyskane środki z ewentualnej sprzedaży działek przeznaczone zostaną na bieżące potrzeby bowiem od 2006 roku Wnioskodawca jest bezrobotnym i ma zamiar zainwestować w działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż podmiotowej działki podzielonej na mniejsze będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy czynność sprzedaży działki (działek) nie oznacza wykonywania działalności i gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tak orzekł m.in. Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 15 stycznia 2007 r. sygn akt III SA/WA 3885/06.

Ponadto przepis art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347/1 ze zm.) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca, samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą i to bez względu na cel lub wynik tej działalności. Podatek VAT wiążę się z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Stąd należy wykluczyć z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje, które nie prowadzą działalności gospodarczej, choć wykonują czynności dostawy towarów.

Obowiązek podatkowy nie powstaje bowiem, w sytuacji gdy osoba ta dokonuje czynności, która niewątpliwie nie jest związana z tą działalnością, a dotyczy jej majątku osobistego.

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/06. Ten sam sąd, w wyroku z dnia 21 lutego 2007 sygn. akt III SA/Wa 4176/2006 stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe.

Jeżeli tyko działki stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdanie drugie obowiązującej VI dyrektywy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Zatem grunt spełnia definicję towaru, który może być przedmiotem dostawy.

Warunkiem jednakże opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopad 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy wynika, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Tym samym, jeśli dana czynność wykonywana jest poza zakresem działań producenta, handlowca (...), to w świetle powołanych powyżej przepisów, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Podkreślić przy tym należy, że w przypadku działalności w zakresie handlu, zamiar dalszej odsprzedaży ujawniony musi już być w momencie nabycia towaru. Pod pojęciem "handel" rozumie się bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z powyższego wynika, że pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będzie zatem objęta dostawa działek budowlanych realizowana przez osoby fizyczne, stanowiących ich majątek osobisty, gdy grunt nie został nabyty w celu jego zbycia.

Z powyżej zacytowanych przepisów zarówno krajowych jak i wspólnotowych nasuwa się wniosek, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył wraz z kolegą działkę o obszarze 1,6 ha stanowiącą grunty orne, każdy w 1/2 części. Nabyta działka stanowi majątek osobisty i nie służy prowadzeniu działalności gospodarczej. Od momentu nabycia przedmiotowej działki Wnioskodawca użytkował ją jako grunty orne z zamiarem wybudowania na jej części własnego domu. Wnioskodawca wskazał również, iż nigdy nie był ani nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nigdy nie był płatnikiem podatku VAT ani podatnikiem VAT czynnym. Działki, o których mowa we wniosku zakupione aktem notarialnym nie były i nie są obecnie przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Na obecną chwilę Wnioskodawca nie posiada innych niż wykazane we wniosku nieruchomości gruntowe przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał żadnych sprzedaży gruntów innych niż wykazane we wniosku. Uzyskane środki z ewentualnej sprzedaży działek przeznaczone zostaną na bieżące potrzeby bowiem od 2006 roku Wnioskodawca jest bezrobotnym i ma zamiar zainwestować w działalność gospodarczą.

W okresie od nabycia przedmiotowej działki wydarzyły się wcześniej nie przewidziane zdarzenia - choroba, rozpad małżeństwa, podział majątku wspólnego. 20 kwietnia 2010 roku wójt gminy zatwierdził projekt podziału części nieruchomości na 10 działek (5 działek jest własnością Wnioskodawcy). W związku z trudną sytuacją materialną Wnioskodawca zdecydował się sprzedać wszystkie lub część posiadanych działek co uzależnia od uzyskanej interpretacji.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Wnioskodawca dokonując, sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt z zamiarem wybudowania na jej części własnego domu, zatem należy uznać, iż intencją Zainteresowanego w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży, lecz przeznaczeniu go na cele osobiste tj. budowa własnego domu. Na względzie należy również mieć trudną sytuację materialną w związku z faktem, że Wnioskodawca od 2006 r. pozostaje bezrobotnym i uzyskane środki ze sprzedaży zamierza przeznaczyć na potrzeby bieżące.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dokonana w sprzedaż działek wchodzących w skład majątku osobistego Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca dokonując ich sprzedaży korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowego gruntu nie będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.