INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.04.2011 r. (data wpływu 28.04.2011 r.), uzupełnionym w dniu 07.06.2011 r. (data wpływu 08.06.2011 r.) na wezwanie Organu z dnia 27.05.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wniosek uzupełniony został w dniu 07.06.2011 r. (data wpływu 08.06.2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 27.05.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma wykonała roboty budowlane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym z częścią usługową, zakwalifikowanym do PKOB 11 według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Roboty polegały na wykonaniu instalacji wodnokanalizacyjnej oraz rozprowadzeniu instalacji centralnego ogrzewania wyłącznie w części mieszkalnej. Na tę okoliczność została podpisana umowa, w której firma jako wykonawca zobowiązuje się do wykonania robót tylko w części mieszkalnej budynku.

Zgodnie z projektem powierzchnia użytkowa mieszkaniowa przekracza limity określone w art. 41 ust 12 b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Według projektu budynku:

• powierzchnia użytkowa mieszkaniowa wynosi ok. 375 mkw
• powierzchnia użytkowa usługowa wynosi ok. 75 mkw
• powierzchnia użytkowa ok. 450 mkw
• powierzchnia całkowita ok. 578 mkw.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy ustalając wysokość udziału powierzchni użytkowej, kwalifikującej się do budownictwa społecznego objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 c, w całkowitej powierzchni użytkowej należy przyjąć za całkowitą powierzchnię użytkową powierzchnię użytkową mieszkaniową i użytkową usługową ( powierzchnię użytkową), czy tylko powierzchnię użytkową mieszkaniową ...

Stanowisko Wnioskodawcy :

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 c w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12 b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zdaniem spółki do ustalenia proporcji i zastosowania jej do ustalenia stawki podatku do robót wykonywanych na budynku, za całkowitą powierzchnię użytkową wymienioną w art. 41 ust. 12 c, należy przyjąć powierzchnię użytkową jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej i powierzchni użytkowej usługowej. Wyliczona w ten sposób proporcja została zastosowana do podstawy opodatkowania według stawki określonej w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r.,, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle regulacji przepisu art. 41 ust. 2 ustawy stawka podatku dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonał roboty budowlane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym z częścią usługową. Roboty polegały na wykonaniu instalacji wodno – kanalizacyjnej oraz instalacji centralnego ogrzewania wyłącznie w części mieszkalnej. Powierzchnia użytkowa mieszkaniowa ww. budynku jednorodzinnego przekracza powierzchnię zaliczaną do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (300 m²).

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w celu ustalenia proporcji do ustalenia stawki podatku do robót wykonanych w budynku, za całkowitą powierzchnię użytkową wymienioną w art. 41 ust. 12c ustawy przyjąć należy powierzchnię użytkową jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej i powierzchni użytkowej usługowej, czy tylko powierzchnię użytkową mieszkaniową.

Ustawa o VAT oraz rozporządzenia wykonawcze do ustawy nie normują ustalania całkowitej powierzchni użytkowej na potrzeby podatku od towarów i usług. Pojęcie „całkowita powierzchnia użytkowa” jest natomiast zdefiniowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), w części III „objaśnienia wstępne” pkt 2 „pojęcia podstawowe” w sposób następujący „ „całkowita powierzchnia użytkowa budynku” obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem :

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki”.
  
  

Przy określaniu powierzchni użytkowej należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartej w obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a, czy też art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 41 ust. 12 c nie wymienia wprawdzie takiego elementu jak „całkowita powierzchnia użytkowa budynku”, lecz mówi o „całkowitej powierzchni użytkowej” – przez którą należy rozumieć całkowitą powierzchnię użytkową elementów wymienionych w art. 12b ww. ustawy tj. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż roboty budowlane wykonane przez Wnioskodawcę dotyczą budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Zatem, w przedmiotowym stanie faktycznym, przez pojęcie „całkowita powierzchnia użytkowa”, o którym mowa w art. 41 ust. 12c ustawy, należy rozumieć całkowitą powierzchnię użytkową budynku mieszkalnego jednorodzinnego jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej oraz powierzchni użytkowej usługowej. Przy określaniu całkowitej powierzchni użytkowej do obliczenia wskaźnika zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować definicję „całkowitej powierzchni użytkowej” zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.