Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-518/12/LG
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2012r. (data wpływu 15 listopada 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 15 lutego 2013r. (data wpływu 19 lutego 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• w zakresie fakturowania zakupionego paliwa od firmy nieposiadającej siedziby jak również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju jest prawidłowe,
• w części przysługującego prawa do odliczenia podatku z tytułu ww. zakupów, tj. paliwa wykorzystywanego m. in. do samochodów osobowych jest nieprawidłowe,
• w zakresie terminu do odliczenia podatku jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania zakupionego paliwa od firmy nieposiadającej siedziby jak również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju, przysługującego prawa do odliczenia podatku z tytułu ww. zakupów, tj. paliwa wykorzystywanego m. in. do samochodów osobowych oraz terminu do odliczenia podatku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2013r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 lutego 2013r. znak: IBPP4/443-518/12/LG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka ma podpisaną umowę z firmą A oddział w Polsce oraz z B LTD.

1. Od Spółki A oddział w Polsce Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT z naliczonym podatkiem VAT za zakup paliwa i usług myjni na stacjach A.
   
2. Od Spółki B LTD (firma Brytyjska), która posługuje się dwoma innymi nr NIP Wnioskodawca otrzymuje:
   • Fakt nr 1 - fakturę VAT z naliczonym podatkiem VAT za opłaty za przejazd autostradą (nr NIP bez początku GB);
   • Fakt nr 2 - fakturę VAT bez podatku VAT (nr NIP bez początku GB) z adnotacją VAT rozlicza nabywca zgodnie z art. 17 ust.2 polskiej ustawy VAT (to jest faktura wystawiona w dniu 11.10.2012r. za zakup paliwa na stacjach C dokonany w dniu 26.09.2012r, 08.10.2012r., 29.09.2012r., 30.09.2012r.);
   • Fakt nr 3 - debit note bez podatku VAT (nr NIP bez początku GB) z adnotacją że nie jest to faktura a dotyczy opłat za podatek drogowy, oraz płatność tzw. odroczoną - opłatę za przejazd określonymi drogami (płatnymi);
   • Fakt nr 4 - invoice (faktura) bez podatku VAT za płatność kartą A do transakcji wykazanych w debit note – faktura wystawiona 11.10.2012r. zawiera usługi dokonane w dniach 01.10.2012r., 27.09.2012r., 25.09.2012r. poszczególne transakcje wykazane w funcie brytyjskim przy czym na dole faktury znajduje się podsumowanie w funcie brytyjskim i w przeliczeniu na PLN bez podanego kursu funta (faktura ta jest wystawiona z początkiem nr NIP - GB... oraz innym nr NIP niż w wyżej wymienionych trzech przypadkach), zawiera również informację VAT reverse art. 196 EU VAT Directive.
   
   

Dla uściślenia umowę współpracy Wnioskodawca ma podpisaną z B LTD bez początku nr NIP - GB., jednakże w ogólnych warunkach istnieje zapis że: „B i A będą uprawnione do przenoszenia całości bądź części swoich praw lub obowiązków wynikających z niniejszej umowy na jakąkolwiek Spółkę zależną A bez konieczności uzyskania na tę czynność zgody klienta...”.

Stan faktyczny dotyczy faktur/dokumentów wystawionych w październiku 2012r.

Ponadto w piśmie z dnia 15 lutego 2013r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

1. Wnioskodawca nabywa towary i usługi dla siedziby w kraju oraz jest podatnikiem podatku VAT.
2. Firma A (dalej „AP”) jest spółką europejską i posiada siedzibę w Niemczech oraz oddział w Polsce i prowadzi w Polsce działalność poprzez ten oddział - dostawa towarów oraz świadczenie usług dokonywane jest z tego oddziału. Firma B Ltd. (dalej „B”) posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.
3. Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a A oraz B jest sprzedaż towarów oraz świadczenie usług o czym świadczy zapis regulaminu stanowiący załącznik do umowy:
   
   

„Na podstawie Umowy sprzedającym Towary i świadczącym Usługi na rzecz Klienta (Wnioskodawca), któremu wydano kartę jest

1. w przypadku Towarów, wydawanych w Polsce przez Operatora nie firmowanego przez A (np. C) bądź też wydawanych przez Operatora za granicą – B,
2. w przypadku Towarów wydawanych w Polsce przez Operatora firmowanego przez A – A,
3. w przypadku usług podlegających wykonaniu w Polsce przez Operatora nie firmowanego przez A bądź też podlegających wykonaniu przez Operatora za granicą – B,
4. w przypadku Usług podlegających wykonaniu w Polsce przez Operatora firmowanego przez A – A”
   
   

W związku z powyższym C nie wystawia faktur na Wnioskodawcę na paliwo.

Nabywane paliwo wykorzystywane jest zarówno do samochodów osobowych jak również do innych samochodów wskazanych w wezwaniu, a wszystkie samochody są wykorzystywane do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Przedmiotem umowy tak jak wskazano powyżej jest zakup usług oraz zakup paliwa, a nie ich finansowanie. A tak jak wskazano powyżej posiada w Polsce oddział, tj. stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego prowadzona jest sprzedaż.

W fakcie 2 mowa jest wyłącznie o zakupie paliwa, ponieważ faktura od tego kontrahenta dotyczy wyłącznie zakupu paliwa.

Kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów/usług, dla której podatnikiem jest ich nabywca czy też w przypadku importu usług, stanowi zarazem kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione stanowisko Spółki do faktu nr 2 jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturę VAT bez podatku VAT (nr NIP bez początku GB) z adnotacją VAT rozlicza nabywca zgodnie z art. 17 ust. 2 polskiej ustawy VAT (to jest faktura wystawiona w dniu 11.10.2012r. za zakup paliwa na stacjach C dokonany w dniu 26.09.2012r, 08.10.2012r., 29.09.2012r., 30.09.2012r.) Wnioskodawca traktuje jako dostawę towarów oraz świadczenie usług dla, których podatnikiem jest nabywca. W związku z tym otrzymując taką fakturę Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną i opodatkowuje transakcje stawką VAT 23%. Obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 20 ustawy o podatku od towarów i usług w myśl którego przepisy art. 19 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Dlatego, że dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru.

Odnosząc się do otrzymanej faktury, która została wystawiona nieprawidłowo, bo winna być najpóźniej wystawiona do 7 dni od daty wydania towaru/wykonania usługi to i tak przyjmując 7 dniowy termin może być wystawiona za transakcje łącznie 26.09.2012r., 29.09.2012r., 30.09.2012r. najpóźniej 2 października 2012r.

Z kolei Spółka może wystawić fakturę wewnętrzną na koniec okresu rozliczeniowego (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT) jako tzw. faktura wewnętrzna zbiorcza czyli na koniec października 2012r. To samo dotyczy transakcji w październiku. Reasumując, Spółka nie widzi przeciwwskazań, aby na jednej fakturze wewnętrznej z dnia 31.10.2012r. ująć zakupy do samoopodatkowania z dnia 26.09.2012r, 08.10.2012r., 29.09.2012r., 30.09.2012r.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy (nie ma znaczenia fakt otrzymania - daty wpływu takiej faktury) w podatku należnym, przy czym może ono zostać zrealizowane w ww.okresie czyli tutaj w październiku br., albo w deklaracji VAT składanej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 lutego 2013r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w opisie własnego stanowiska również jest mowa wyłącznie o zakupie paliwa, a stwierdzenie „traktujemy, jako dostawę towarów oraz świadczenie usług” odnosi się wyłącznie do słów zawartych we właściwych zapisów ustawy o VAT. Faktycznie Wnioskodawca traktuje to wyłącznie jako dostawę towarów dla których podatnikiem jest nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie fakturowania zakupionego paliwa od firmy nieposiadającej siedziby jak również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju,
• nieprawidłowe – w części przysługującego prawa do odliczenia podatku z tytułu ww. zakupów, tj. paliwa wykorzystywanego m. in. do samochodów osobowych,
• prawidłowe – w zakresie terminu do odliczenia podatku.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Podstawowe znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

• powszechność opodatkowania,
• faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
• stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
  
  

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosowanie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, iż w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa na rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą towarów w rozumieniu Kodeksu Cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, iż dostawa w rozumieniu ustawy o VAT nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż miejscem dostawy paliwa będzie terytorium Polski, gdzie transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.
   
   

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Powyższe przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Jednakże racjonalna wykładnia, a w konsekwencji racjonalne zastosowanie przepisów, nie może prowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl powyższych regulacji, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT na terytorium Polski będzie nabywca towarów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie spełnione będą następujące warunki:

1. dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju,
2. dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
3. podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę,
4. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju,
5. dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez podatnika zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot.

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca na podstawie umowy podpisanej z firmą B LTD, która nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, otrzymuje od tej Spółki faktury VAT bez naliczonego podatku z adnotacją, że VAT rozlicza nabywca zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT. Faktury te dotyczą zakupu paliwa na stacji benzynowej C.

Reasumując, w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca postąpi prawidłowo rozliczając jako nabywca paliwa podatek VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Dla dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 20 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a i pkt 3 oraz ust. 16-17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy,podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W niniejszej sprawie kontrahent Wnioskodawcy wystawił na jego rzecz w dniu 11 października 2012r. fakturę VAT bez należnego podatku za zakup paliwa dokonany na stacjach C w dniach: 26, 29 i 30 września 2012r. oraz 8 października 2012r. Wnioskodawca zauważył, że jego kontrahent nieprawidłowo wystawił ww. fakturę, gdyż za zakup dokonany w 26, 29 i 30 września 2012r. faktura winna być wystawiona najpóźniej do dnia 2 października 2012r. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może on wystawić na koniec okresu rozliczeniowego, tj. w dniu 31 października 2012r., jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. Na fakturze tej wykaże do opodatkowania przedmiotowe zakupy, tj. opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%.

W świetle powyższego, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 20 w zw. z art. 19 ust. 4 ustawy, a zatem z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, jednak nie później niż 7-go dnia od dnia wydania towaru.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, pierwsze wydanie towaru nastąpiło w dniu 26 września 2012r., następne wydania nastąpiły kolejno 29 i 30 września 2012r. Jak wskazano wyżej w myśl art. 19 ust. 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu od daty wydania towaru.

Tym samym obowiązek podatkowy w związku z wydaniem towaru (paliwa) w dniach: 26, 29 i 30 września 2012r. powstał odpowiednio w dniach 2, 5 i 6 października 2012r., co oznacza, że dla wszystkich zakupów dokonanych w dniach 26, 29, 30 września 2012r. jaki i 8 października 2012r. powstał w miesiącu październiku 2012r.obowiązek podatkowy.

Mając zatem na uwadze treść art. 106 ust. 7 ustawy, Wnioskodawca za nabycie przedmiotowego paliwa może wystawić zbiorczą fakturę wewnętrzną na koniec miesiąca października 2012r., co powoduje, że nieprawidłowo wystawiona faktura przez kontrahenta zagranicznego nie wpływa na prawidłowość rozliczenia podatku przez Wnioskodawcę z tytułu powstania obowiązku podatkowego z dokonanych zakupów paliwa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, tj. prawidłowości fakturowania zakupionego paliwa jedną fakturą wewnętrzną za dany okres rozliczeniowy, uznać należy za prawidłowe.

Kolejną kwestią pozostającą do rozstrzygnięcia jest pełne odliczenie podatku na podstawie faktur wewnętrznych VAT wystawionych przez Wnioskodawcę z tytułu zakupu paliwa od zagranicznego kontrahenta. Samochody do których wykorzystywane jest przedmiotowe paliwo służą działalności opodatkowanej Wnioskodawcy. Zgodnie z opisem sprawy u Wnioskodawcy podatek należny obliczony z tytułu zakupu paliwa w całości stanowi dla niego podatek naliczony, który podlega rozliczeniu w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy (w przedmiotowej sprawie w miesiącu październiku 2012r.) lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), oraz przepisy art. 10 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej z dnia 7 grudnia 2012r. (Dz. U. z 2012r. poz. 1456) zwanych dalej: „ustawami nowelizującymi”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2013r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz
• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku (tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej – nie stosuje się ograniczenia w odliczeniu podatku).
  
  

Wnioskodawca wskazał, że dokonuje odliczenia podatku naliczonego m. in. z tytułu wykorzystywania paliwa do samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, co jest niezgodne w ww. przepisami.

Tym samym za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo pełnego odliczenia podatku z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do wszystkich samochodów wymienionych przez Wnioskodawcę.

Natomiast za prawidłowe należy uznać stanowisko dotyczące terminu do odliczenia podatku, tj. prawa do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za okres w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym z tytułu dostawy towarów, dla których podatnikiem jest Wnioskodawca lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych.

Należy jednak zauważyć, że powyższe przysługuje jedynie w odniesieniu do sytuacji w których Wnioskodawca ma prawo do tego odliczenia.

Jednocześnie nadmienić należy, że interpretacja wydana została w oparciu o opis dokonany przez Wnioskodawcę, w szczególności, że w przedmiotowej sprawie występuje zakup paliwa (dostawa towarów) a nie finansowanie zakupu tego paliwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.