INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, ustalenia wartości WNT oraz zastosowania właściwego kursu waluty do jego przeliczenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, ustalenia wartości WNT oraz zastosowania właściwego kursu waluty do jego przeliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca importuje towar wyprodukowany poza obszarem Wspólnoty Europejskiej (w Chinach).

Odprawa graniczna jest dokonywana w miejscu przekroczenia granicy Unii Europejskiej (w Niemczech) poprzez przedstawiciela fiskalnego, z którym Zainteresowany ma podpisaną umowę. Do odprawy celnej pośrednik niemiecki dokonuje przeliczenia waluty z faktury z dolara na euro wg obowiązującego kursu celnego. Wnioskodawca po otrzymaniu towaru z dokumentami odprawy, dokonuje zgłoszenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przyjmując za dzień powstania obowiązku podatkowego dzień odprawy celnej. Do wyliczenia WNT stosuje on kurs euro z dnia poprzedzającego. Za wartość WNT jest przyjmowana suma wartości towaru w euro wg przeliczenia dokonanego przez odprawiającego, wartość cła, wartość transportu i kosztów odprawy ujętych przez pośrednika niemieckiego w dokumentach odprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy datą powstania obowiązku podatkowego jest dzień odprawy celnej na terenie Niemiec...
2. Czy za wartość WNT należy przyjąć sumę wartości towaru w euro po przeliczeniu dokonującego odprawy wraz z wartością cła, transportu i kosztów odprawy i po kursie z jakiego dnia należy przeliczyć wartość WNT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, datą powstania obowiązku podatkowego jest dzień odprawy celnej (jako ostatecznego dokumentu, który otrzymuje on wraz z towarem).

Dla ustalenia wartości WNT, należy przyjąć sumę wartości towaru wraz z cłem, kosztami transportu i innymi kosztami odprawy, a dla celów wyliczenia wartości w złotych, należy przyjąć kurs z dnia przed dokonaniem odprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy) tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski. Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      -z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Ponadto, w świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 ze zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno-podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca importuje towar wyprodukowany poza obszarem Wspólnoty Europejskiej (w Chinach). Odprawa graniczna jest dokonywana w miejscu przekroczenia granicy Unii Europejskiej (w Niemczech) poprzez przedstawiciela fiskalnego, z którym Zainteresowany ma podpisaną umowę. Do odprawy celnej pośrednik niemiecki dokonuje przeliczenia waluty z faktury z dolara na euro wg obowiązującego kursu celnego. Wnioskodawca po otrzymaniu towaru z dokumentami odprawy, dokonuje zgłoszenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przyjmując za dzień powstania obowiązku podatkowego dzień odprawy celnej. Do wyliczenia WNT stosuje on kurs euro z dnia poprzedzającego. Za wartość WNT jest przyjmowana suma wartości towaru w euro wg przeliczenia dokonanego przez odprawiającego, wartość cła, wartość transportu i kosztów odprawy ujętych przez pośrednika niemieckiego w dokumentach odprawy.

Zatem, w związku z dokonanym na terytorium Niemiec importem, Zainteresowany stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec uzyskał status towaru wspólnotowego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż dostarczenie towarów (zaimportowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy) z Niemiec do Polski, w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy i należy je traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m.in. w art. 20 ust. 6 ustawy.

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasada ta nie znajduje jednak zastosowania w niniejszej sprawie. W sprawie będącej przedmiotem wniosku obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego datą powstania obowiązku podatkowego jest dzień odprawy celnej (jako ostatecznego dokumentu, który otrzymuje wraz z towarem), należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy jest cena nabycia towaru (czyli wartość jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru), powiększona na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 1 o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku, oraz na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o wydatki dodatkowe (w szczególności: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia) pod warunkiem, że wydatki te są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wskazał Wnioskodawca, za wartość WNT przyjmuje on sumę wartości towaru w euro wg przeliczenia dokonanego przez odprawiającego, wartość cła, wartość transportu i kosztów odprawy ujętych przez pośrednika niemieckiego w dokumentach odprawy.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, podstawą opodatkowania wewnątwspólnotowego nabycia towarów jest kwota wynikająca z faktury od kontrahenta z Chin powiększona o wartość zapłaconego na terytorium Niemiec cła, bez uwzględniania wartości transportu i kosztów odprawy, ponieważ wydatki te nie są pobierane od Zainteresowanego przez dostawcę towaru.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca przemieszcza własny towar, w ramach przedsiębiorstwa, z Niemiec do Polski, zaś pośrednik niemiecki z którym ma on zawartą umowę, nie występuje w roli dostawcy tego towaru, gdyż towar stanowi cały czas własność Zainteresowanego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania WNT należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Mając na uwadze cytowany wyżej przepis należy stwierdzić, iż podatnicy dokonujący przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania, wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w przywołanym przepisie.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że zastrzeżenia wynikające z powołanego przepisu nie mają zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

Jak zostało wyżej wykazane, obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Zatem kurs waluty obcej, który Wnioskodawca powinien przyjąć do przeliczenia na złote, podstawy opodatkowania dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powinien być zgodny z kursem średnim waluty obcej ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, w myśl art. 31a ust. 1 ustawy.

Czyli stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym dla celów wyliczenia wartości w złotych należy przyjąć kurs z dnia przed dokonaniem odprawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski, podstawa opodatkowania obejmuje wartość towaru wynikającą z faktury otrzymanej od kontrahenta chińskiego powiększoną o wartość zapłaconego cła na terytorium Niemiec, kurs waluty, który powinien być przyjęty do przeliczenia na złote dokonać należy według kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje jednocześnie, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała część wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.