INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 17 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu otrzymanej wcześniej kary umownej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu otrzymanej wcześniej kary umownej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zajmuje się budową i sprzedażą mieszkań na rynku pierwotnym. W 2008 roku nastąpiło odstąpienie od umowy jednego z klientów, wobec czego Spółka naliczyła karę umowną. Kara umowna naliczona została zgodnie z zapisem „Każda ze stron ma prawo odstąpić od umowy bez podania przyczyn. W takim wypadku strona, która wypowiedziała umowę zapłaci stronie przeciwnej karę umowną w wysokości 10% łącznej ceny określonej w (…)”. Na naliczenie kary umownej Spółka wystosowała notę księgową oraz dokonała potrącenia należności wynikającej z noty ze zobowiązaniami z tytułu zwrotu wpłaconych wcześniej zaliczek przez kontrahenta na poczet wykonania umowy. Kwota wynikająca z noty została wykazana jako przychód podatkowy roku 2008, w związku z uznaniem iż należność została uregulowana. W 2010 roku, w wyniku wyroku sądowego, Spółka została wezwana do zwrotu pobranej kary umownej w całości, którą to kwotę Spółka klientowi zwróciła. Po dokonaniu przelewu związanego ze zwrotem kary, Spółka zaprezentowała to zdarzenie w księgach jako koszt okresu bieżącego, tj. roku 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka powinna zaliczyć zwróconą kwotę kary umownej, jako koszty podatkowe roku 2010, czy powinna korygować przychody roku 2008...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zaliczenia zasądzonej wyrokiem kwoty do kosztów podatkowych w 2010 roku, czyli w roku, kiedy wydany został wyrok zasądzający zapłatę kwoty. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jako, że zasądzona kwota jest następstwem rozbieżnej interpretacji umowy przez strony, a umowa ta została zawarta w celu osiągnięcia przychodu (sprzedaż lokalu mieszkalnego), zwrócona kwota kary stanowi koszt związany z zachowaniem źródła przychodu. Nie jest też wymieniona w art. 16 ust. 1, jako koszt nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu. Wartość zwróconej kary umownej, jako koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, w myśl art. 15 ust. 4d jest potrącalny w dacie jego poniesienia. Kwota wartości zwróconej przez Wnioskodawcę kary umownej została ujęta w księgach rachunkowych, jako koszt na podstawie dowodów księgowych, tj. wyroku sądowego oraz potwierdzenia przelewu bankowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że uznanie opisanego wydatku, jako kosztu podatkowego roku 2010 jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 16 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przy czym obowiązek wykazania ww. związku spoczywa na podatniku.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie budowy i sprzedaży mieszkań. W 2008r. jeden z klientów odstąpił od zawartej umowy, za co Wnioskodawca naliczył mu karę umowną w wysokości 10% łącznej ceny, jaką nabywca miał zapłacić. Wnioskodawca dokonał potrącenia kwoty kary umownej ze swoich zobowiązań wobec ww. klienta z tytułu zwrotu wpłaconych przez niego wcześniej zaliczek na poczet wykonania umowy. Wyrokiem sądu, w 2010 roku Wnioskodawca został zobowiązany do zwrotu pobranej wcześniej kary umownej, co też uczynił.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zwrócona kontrahentowi, otrzymana wcześniej kara umowna, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Kwota ta stanowi bowiem zwrot niesłusznie otrzymanej przez Wnioskodawcę, a zatem nienależnej mu kary umownej, a nie wydatek poniesiony tytułem uzyskania przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Rozliczenia dokonanego zwrotu kary umownej należy zatem dokonać poprzez korektę wykazanych wcześniej przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przepisów regulujących zasady dokonywania korekty przychodów. Nie zawierają także uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. wskazujących czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę wielkości przychodu (wystawienia dowodu księgowego), czy też w dacie powstania przychodu należnego. Z powyższych przepisów wynika jednak, iż przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe, które są podatnikowi należne, choćby nawet nie zostały przez niego otrzymane. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca, wyrokiem sądu, został zobligowany do zwrotu pobranej wcześniej od klienta kary umownej z tytułu odstąpienia od umowy. Oznacza to, iż w chwili otrzymania tej kary nie była ona Wnioskodawcy należna.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w związku ze zwrotem klientowi nienależnie pobranej kary umownej, zaliczonej uprzednio do przychodów podatkowych, Wnioskodawca, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, winien skorygować wykazany w 2008r. przychód podatkowy.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.