INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2010 r. (data wpływu 23.12.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji opisanej w pytaniu:

• nr 3, 5 i 6 - jest nieprawidłowe,

• nr 4 i 7 - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Koszty uzyskania przychodów rozlicza metodą kasową. Od 4 stycznia 2010r. prowadzi działalność księgową (biuro rachunkowe) na podstawie certyfikatu Ministerstwa Finansów wydanego 14.09.2009 r. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej jest to działalność wiodąca.

Działalność gospodarczą rozpoczął miesiąc wcześniej: 01.12.2009 r.; jako wiodącą wpisał do wpisu do ewidencji „doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej” PKD 2007: 70.22.Z (w grudniu 2009 r. nie wykonał jednak tego typu usługi), dopiero od stycznia 2010 r. mógł wybrać jako wiodącą działalność „rachunkowo-księgową i doradztwo podatkowe” (PKD 2007: 69.20.Z), gdyż dowiedział się, że aby rozpocząć działalność księgową musi najpierw wykupić ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej dla osób prowadzących usługowo księgi. Wykupił je w styczniu 2010 r. To jest jego pierwsza działalność gospodarcza, wcześniej żadnej nie prowadził.

W 2006 r. ukończył studia inżynierskie informatyki i uzyskał tytuł inżyniera. Od roku 2006 jego celem było prowadzenie biura rachunkowego (gdyż już wtedy miał doświadczenie wystarczające do uzyskania Certyfikatu Księgowego), dlatego podjął nowe studia o specjalności Rachunkowość i Finanse na Uniwersytecie. (aby spełnić drugi główny warunek do uzyskania Certyfikatu Księgowego). Warunkami by uzyskać certyfikat Ministerstwa Finansów na prowadzenie usługowo ksiąg rachunkowych były m.in.: posiadanie odpowiedniego (zgodnego z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2009 r. w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych), doświadczenia oraz ukończenie studiów magisterskich o profilu Rachunkowość. Tylko liczyły się uczelnie, które spełniały warunek odnośnie posiadania uprawnień do wydawania stopnia doktora nauk ekonomicznych. Wybrał Uniwersytet Warszawski, studia niestacjonarne. Ukończył studia drugiego stopnia (dwuletnie) i uzyskał tytuł magistra 30.10.2008 r. Po spełnieniu wszystkich ustawowych warunków by uzyskać certyfikat, czyli zebraniu wszystkich dokumentów m.in. dyplomu z dziekanatu, dokumentu o niekaralności, dokumentów poświadczających doświadczenie oraz wniosku do Ministerstwa, złożył wszystkie potrzebne dokumenty do Ministerstwa Finansów w kwietniu 2009 r. Certyfikat uzyskał 14.09.2009 r.

Zajmuje się również m.in. usługami doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Spotyka się z kontrahentami by im doradzać lub omówić wyniki ich działalności.

3. Koszty uzyskana przychodów związane z lokalem
   
   

W październiku 2010 r. wynajął lokal mieszkalny z myślą przeznaczenia jego części (jednego pomieszczenia: 45,45% powierzchni za którą płaci czynsz) na cele działalności gospodarczej. Nie posiada jeszcze wynajętego nigdzie oddzielnie biura i większość pracy wykonuje w mieszkaniu, w którym zamieszkuje. Ma dwa pomieszczenia.

W PIERWSZYM mieszka i pracuje, a w DRUGIM (tym przeznaczonym na działalność) pracuje. Z dniem 29.10.2010 zmienił miejsce zamieszkania i siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej w Urzędzie Dzielnicy we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej na obecny adres miejsca, o którym pisze. Pomieszczenie (DRUGIE) na działalność przygotował poprzez wynajęcie firmy, która w tym pomieszczeniu osuszyła powłoki ścienne, sufitowe i tak przygotowała, by mógł przechowywać bezpieczniej dokumenty i prowadzić działalność.

Do pomieszczenia przeznaczonego na działalność (DRUGIE) zakupił kanapę. Przywiózł do niego meble, komputery, drukarki, które już we wcześniejszych miesiącach 2010 r. wprowadził na działalność gospodarczą, które wykorzystuje na jej cele. Zamierza kupić do tego pomieszczenia przeznaczonego na działalność (DRUGIE) biurko, krzesła oraz nagrzewnicę. Wszystko po to, by w dobrych warunkach spotykać się w tym miejscu z kontrahentami oraz wykonywać swoją pracę np. księgową.

Część opłaty za czynsz, zużycie energii elektrycznej, wodę, wywóz śmieci w proporcji (45,45%) traktuje jako koszty uzyskania przychodów jego działalności. Zakupione przedmioty (np. kanapę, biurko, krzesła, nagrzewnicę), które kupił, uwzględnił w kosztach uzyskania przychodów (wartość poniżej 3500 zł) oraz te które zakupi, a są one potrzebne na cele jego działalności również uwzględni w kosztach uzyskania przychodów (wartość poniżej 1500 zł).

Zauważył, że oprócz pomieszczenia odrębnego przeznaczonego i wykorzystywanego specjalnie na działalność gospodarczą (DRUGIE) potrzebne jest mu czasem do pracy to pomieszczenie, w którym również zamieszkuje (PIERWSZE), również do spotkań z kontrahentami. Jest ono bardziej przestronne - większe, traktowane jako salon do spotkania z kontrahentem. Często równolegle w tym samym czasie wykorzystuje oba pomieszczenia do pracy. W czasie kiedy pracuje w pomieszczeniu PIERWSZYM (i poza godzinami pracy zazwyczaj np. śpi, odpoczywa, je) nie wykorzystuje go w tym czasie na nic innego tyko pracę dotyczącą prowadzonej działalności. Spotyka się z kontrahentami w celu np. odebrania dokumentów księgowych, omówienia spraw związanych działalnością gospodarczą lub gdy pozyskuje nowego kontrahenta wyjaśnia mu szczegóły ewentualnej współpracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (numeracja zgodna z wnioskiem).

3. Koszty uzyskania przychodów związane z lokalem

3. Czy może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wydatki na czynsz: energię, wodę, śmieci itp. dotyczące pomieszczenia, w którym jednocześnie zamieszkuje i czasem pracuje (PIERWSZE) w proporcji liczby dni, w którym korzysta z niego na cele działalności gospodarczej np. jeśli skorzystał z tego pomieszczenia na cele związane z działalnością 20 dni na 30 dni w miesiącu to 66,67% części wydatków dotyczących tego pomieszczenia zakwalifikuje w koszty...
   Jeśli nie, to z jakiej proporcji ma skorzystać...
   Czy od wydatków na energię elektryczną będzie mógł odliczyć podatek VAT, jeśli zmieni umowę z dostawcą i będzie otrzymywał faktury na firmę zamiast na osobę prywatną...
   
4. Czy artykuły spożywcze wykorzystane do poczęstunku kontrahentów, np. sok, herbatę, kawę, cukier, mleko, słodycze, owoce itp. może potraktować jako koszty uzyskania przychodów i odliczyć od nich VAT mimo, że poczęstunek będzie w miejscu jego zamieszkania (spotkania z kontrahentami dotyczące spraw biznesowych)...
   Czy jeśli umówi się na obiad, lunch z kontrahentem w sprawach biznesowych poza siedzibą firmy lub zamówi do swojego biura, a będzie to zwykły obiad, lunch nie mający żadnego charakteru wystawnego, to czy taki wydatek będzie kosztem uzyskania przychodu...
5. Czy zakupując rzeczy np. środki czystości, zmiotki, gąbki itp. przeznaczone do użytku na cele działalności (np. sprzątnięcie miejsca przeznaczonego na działalność oraz tego nie przeznaczonego wyłącznie na działalność np. przed spotkaniem w nim z kontrahentem) można uznać jako koszt uzyskania przychodów i odliczyć VAT...
6. Co z przedmiotami, które będą zakupione, by użyć ich na cele działalności gospodarczej kilkakrotnie w miesiącu oraz wykorzystane zostaną na cele domowe, nie związane z działalnością np. zakup mopa i wiadra do sprzątania; czy można ich koszt w jakiejś proporcji uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, co z odliczeniem VAT takich rzeczy wykorzystanych czasem na cele działalności...
7. Czy przygotowanie pomieszczenia na działalność gospodarczą poprzez m.in. osuszenie powłok ściennych, sufitowych i przygotowanie go przez wynajętą firmę remontową, by mógł przechowywać dokumenty i prowadzić działalność biurową, można uznać jako koszt uzyskania przychodów (dotyczyło to tylko pomieszczenia przeznaczonego na działalność gospodarczą "DRUGIE" - wartość poniżej 3500 zł) i odliczyć VAT...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 3, 4, 5, 6, i 7 w części dotyczącej podatku od towarów i usług, w pozostałym zakresie będzie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie pytania nr 3

Wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz, centralne ogrzewanie, wywóz śmieci można uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, ale nie w całości, tylko w takiej części, w jakiej wydatki te mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego określił, w jakiej części koszt jest przeznaczony na działalność. Proporcję używania pomieszczenia, w którym też zamieszkuje oprócz pracy (PIERWSZE) określić również może w postaci liczby dni, w których użytkuje w miesiącu to pomieszczenie do pracy (oczywiście zawsze chodzi mu o pracę związaną z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą). Wie, że wydatki, które ponosi prowadząc firmę we własnym mieszkaniu, nie mogą w całości być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania są wydatki ponoszone na pomieszczenie przeznaczone na działalność, w którym jest ona prowadzona (DRUGIE). Natomiast dla pomieszczenia (PIERWSZE), w którym mieszka, oblicza proporcję w zależności od wykorzystania w danym miesiącu do pracy związanej z działalnością. Zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 5, poz. 535 z późn. zm.) wydatki na towary i usługi dają prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli towary te i usługi są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności. Podatkiem naliczonym jest m.in. suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika. Nie jest możliwe odliczenie podatku naliczonego z faktur otrzymanych na osobę prywatną – wydatki są kosztem podatkowym w kwotach brutto. Aby odliczyć VAT naliczony faktury powinny być wystawione „na firmę” podatnika (zawierać dane podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w tym jej numer NIP). Powyższe jest zgodne z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54. poz. 535 z późn. zm.).

Odnośnie pytania nr 4

Wydatki na artykuły spożywcze wykorzystane do poczęstunku kontrahentów np. sok, herbatę. kawę, cukier, mleko, słodycze, owoce itp. może potraktować jako koszty uzyskania przychodów i z faktur odliczyć VAT, gdyż spotkania z kontrahentami dotyczą spraw biznesowych.

Jeśli umówi się na obiad, lunch z kontrahentem w sprawach biznesowych poza siedzibą firmy lub zamówi do swojego biura, a będzie to zwykły obiad, lunch nie mający żadnego charakteru wystawnego, to taki wydatek będzie kosztem uzyskania przychodu. Zajmuje się również usługami doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Spotyka się z kontrahentami, by im doradzać lub omówić wyniki ich działalności.

Wyrok WSA w Warszawie z 12 czerwca 2008 r. (sygn.: III SA/Wa 157/08), w którym Sąd wskazał, że wymienienie w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Według definicji słownikowej pojęcie reprezentacji oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. („Słownik języka polskiego” Wydawnictwo: PWN, Warszawa 1992). Jeżeli zatem poczęstunek czy posiłek w restauracji nie będzie miał tych cech, to nie będzie miał charakteru reprezentacyjnego. Tym samym nie będzie do niego miało zastosowanie wyłączenie z kosztów podatkowych jako wydatek na reprezentację. Takie stanowisko zajął między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 27 sierpnia 2009 r. (sygn.: IPPB5/4240-24/09-2/AM).

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 6 stycznia 2009 r. (sygn.: ILPB3/423-666/08-2/KS), w której stwierdził, że wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości.

Od usługi gastronomicznej nie odliczy podatku VAT, natomiast od usługi cateringowej (zamówienie obiadu do biura) lub przy zakupie samodzielnym artykułów spożywczych VAT może odliczyć.

Odnośnie pytania nr 5 i 6

Zakupując rzeczy np. środki czystości, zmiotki, gąbki itp. przeznaczone do użytku na cele działalności (np. sprzątnięcie miejsca przeznaczonego na działalność oraz tego nie przeznaczonego wyłącznie na działalność np. przed spotkaniem w nim z kontrahentem) można je uznać jako koszt uzyskana przychodów i z faktur odliczyć VAT. Również przedmioty, które będą zakupione by użyć ich na cele działalności gospodarczej kilkakrotnie w miesiącu oraz wykorzystane zostaną na cele domowe np. zakup mopa i wiadra do sprzątania, można ich koszt co najmniej w części uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów i z faktur odliczyć VAT w całości. Powyższe spełniają art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli są kosztami poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. A tak jest w tym przypadku.

Odnośnie pytania nr 7

Podatnicy dokonujący rozliczeń podatkowych zobowiązani są przez odpowiedni okres i w odpowiedni sposób przechowywać dokumentację, na podstawie której obliczany jest podatek. Czas, w jakim powinna być dostępna dla urzędu skarbowego, upływa, zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.; ost. zm. Dz. U. z 2007 r. nr 225, poz. 1671), wraz z upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wynosi on 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Dokumenty jego i kontrahentów np. takie jak księgi podatkowe, rejestry VAT i księgi rachunkowe są objęte obowiązkiem przechowywania i w odpowiednich warunkach.

Przygotowanie pomieszczenia na działalność gospodarczą poprzez skorzystanie z usługi firmy remontowej, która wykonała osuszenie powłok ściennych i sufitowych, by można przechowywać dokumenty i prowadzić działalność biurową można uznać jako koszt uzyskania przychodów, gdyż dotyczyło to tylko pomieszczenia przeznaczonego na działalność gospodarczą, a wartość wyniosła poniżej 3500 zł i można odliczyć VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 3, 5 i 6 uznaje się za nieprawidłowe, w zakresie pytania nr 4 i 7 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów o usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Zakres odliczenia podatku naliczonego, modyfikowany na podstawie powyższych regulacji, uzależniony jest od przyporządkowania działalności podatnika do dwóch kategorii czynności. Do pierwszej z nich zaliczyć należy czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego (co do zasady, świadczenie usług oraz sprzedaż towarów opodatkowanych). Z kolei druga kategoria obejmuje czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (czynności zwolnione od podatku, czy też niepodlegające opodatkowaniu).

Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zatem podkreślić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy. Ponadto brak jest w ustawie przepisów, które dopuszczałyby możliwość odliczenia w takiej sytuacji.

Wnioskodawca w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego zobowiązany jest więc w pierwszej kolejności do przyporządkowania w odpowiednich częściach podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu poszczególnym kategoriom działalności (opodatkowanej, zwolnionej, niepodlegającej opodatkowaniu).

Jak wynika z cytowanych na wstępie przepisów, odliczenie podatku naliczonego w całości jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy istnieje bezsporny związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie Wnioskodawca w momencie dokonania zakupu ma obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też zwolnionymi z tego podatku, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania wyłącznie czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zatem w przypadku zakupów związanych wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących te zakupy.

Jak wskazano powyżej czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ponieważ prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Nie przysługuje ono jednak w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi.

Istotna jest zatem intencja zakupów – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od 4 stycznia 2010 r. prowadzi działalność księgową (biuro rachunkowe) na podstawie certyfikatu Ministerstwa Finansów wydanego 14.09.2009 r. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej jest to działalność wiodąca.

Działalność gospodarczą rozpoczął miesiąc wcześniej: 01.12.2009 r. jako wiodącą wpisał do wpisu do ewidencji „doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej” PKD 2007: 70.22.Z (w grudniu 2009r. nie wykonał jednak tego typu usługi), dopiero od stycznia 2010 r. mógł wybrać jako wiodącą działalność „rachunkowo-księgową i doradztwo podatkowe” (PKD 2007: 69.20.Z). To jest jego pierwsza działalność gospodarcza, wcześniej żadnej nie prowadził.

Zajmuje się również m.in. usługami doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Spotyka się z kontrahentami by im doradzać lub omówić wyniki ich działalności.

W październiku 2010 r. Wnioskodawca wynajął lokal mieszkalny z myślą przeznaczenia jego części (jednego pomieszczenia: 45,45% powierzchni, za którą płaci czynsz) na cele działalności gospodarczej. Nie posiada jeszcze wynajętego nigdzie oddzielnie biura i większość pracy wykonuje w mieszkaniu, w którym zamieszkuje. Ma dwa pomieszczenia.

W PIERWSZYM mieszka i pracuje, a w DRUGIM (tym przeznaczonym na działalność) pracuje. Pomieszczenie (DRUGIE) na działalność przygotował poprzez wynajęcie firmy, która w tym pomieszczeniu osuszyła powłoki ścienne, sufitowe i tak przygotowała, by mógł przechowywać bezpieczniej dokumenty i prowadzić działalność.

Do pomieszczenia przeznaczonego na działalność (DRUGIE) zakupił kanapę. Przywiózł do niego meble, komputery, drukarki, które już we wcześniejszych miesiącach 2010 r. przeznaczył do celów działalności gospodarczej i wykorzystuje na jej cele. Zamierza kupić do tego pomieszczenia przeznaczonego na działalność (DRUGIE) biurko, krzesła oraz nagrzewnicę. Wszystko po to, by w dobrych warunkach spotykać się w tym miejscu z kontrahentami oraz wykonywać swoją pracę np. księgową.

Część opłaty za czynsz, zużycie energii elektrycznej, wodę, wywóz śmieci w proporcji (45,45%) traktuje jako koszty uzyskania przychodów jego działalności. Zakupione przedmioty (np. kanapę, biurko, krzesła, nagrzewnicę), które kupił, uwzględnił w kosztach uzyskania przychodów (wartość poniżej 3500 zł) oraz te które zakupi, a są one potrzebne na cele jego działalności również uwzględni w kosztach uzyskania przychodów (wartość poniżej 1500 zł).

Oprócz pomieszczenia odrębnego przeznaczonego i wykorzystywanego specjalnie na działalność gospodarczą (DRUGIE) potrzebne jest mu czasem do pracy to pomieszczenie, w którym również zamieszkuje (PIERWSZE), również do spotkań z kontrahentami. Jest ono bardziej przestronne - większe, traktowane jako salon do spotkania z kontrahentem. Często równolegle w tym samym czasie wykorzystuję oba pomieszczenia do pracy. W czasie kiedy pracuje w pomieszczeniu PIERWSZYM (i poza godzinami pracy zazwyczaj np. śpi, odpoczywa, je) nie wykorzystuje go w tym czasie na nic innego tylko na pracę dotyczącą prowadzonej działalności. Spotyka się z kontrahentami w celu np. odebrania dokumentów księgowych, omówienia spraw związanych działalnością gospodarczą lub gdy pozyskuje nowego kontrahenta, wyjaśnia mu szczegóły ewentualnej współpracy.

Z powyższego wynika, że pomieszczenie DRUGIE jest wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (usług w zakresie prowadzenia biura rachunkowego i czynności doradztwa), natomiast pomieszczenie PIERWSZE zarówno do celów prywatnych (mieszkalnych), ale także częściowo do prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że przy ustalaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów trzeba dokonać oceny, czy pozostają one nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale również, czy nie stanowią wydatków przeznaczonych w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, gdyż ponoszą je osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalności gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe zakupy osobiste, konsumpcyjne np. dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby, odpowiednich warunków mieszkaniowych. Zakupy o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub wynajmowanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju zakupów nie zmienia również fakt, iż podatnik może sporadycznie korzystać z pomieszczenia lub znajdujących się w nim rzeczy przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc jednocześnie w odrębnym pomieszczeniu działalność gospodarczą.

W świetle powyższego nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą od zakupów, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe zakupy (wydatki) o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisły i nie budzący wątpliwości związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją. Natomiast w sytuacji, gdy jedno z pomieszczeń posiadanego przez przedsiębiorcę lokalu jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a tylko sporadycznie i okazjonalnie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podatek naliczony od zakupów związanych z posiadaniem takiego pomieszczenia dotyczy bez wątpienia wydatków o charakterze osobistym. W rezultacie nie przysługuje odliczenie w takiej sytuacji, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny, z którego bezsprzecznie wynika, iż jedno z pomieszczeń lokalu, którym Wnioskodawca dysponuje (pomieszczenie PIERWSZE), służy głównie jego celom osobistym, stwierdzić należy, iż podatek naliczony dotyczący wydatków związanych z tym pomieszczeniem (za energię elektryczną, ale także opłaty za czynsz, telefon, wodę, gaz, centralne ogrzewanie, wywóz śmieci) nie podlega odliczeniu od podatku należnego, gdyż nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy (co zostało wykazane powyżej) (nawet jeśli np. Wnioskodawca zmieni stosowną umowę z dostawcą w zakresie otrzymywanych faktur VAT).

Nie podlega także odliczeniu podatek naliczony (wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy) od zakupów rzeczy (środków czystości, zmiotek, gąbek itp. przeznaczonych do użytku na cele działalności przez sprzątnięcie miejsca przeznaczonego na działalność oraz tego nie przeznaczonego wyłącznie na działalność) jak i przedmiotów, które będą zakupione by użyć ich na cele działalności gospodarczej kilkakrotnie w miesiącu oraz wykorzystane zostaną na cele domowe, niezwiązane z działalnością (np. zakupu mopa i wiadra do sprzątania). Zauważyć należy, iż przedmiotowe wydatki również mają charakter osobisty, ponieważ bez wątpienia służą celom prywatnym podatnika, a wykorzystanie zakupionych przedmiotów i rzeczy dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej ma jedynie charakter incydentalny oraz nie pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji nie zostały spełnione wymogi, o których mowa w powoływanym przepisie art. 86 ust. 1 ustawy.

Krańcowo podkreślić należy, iż nie ma przeszkód, aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą dokonał zakupu przedmiotów i rzeczy wyłącznie dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej oraz mógł odliczyć od nich podatek naliczony. Natomiast wskazana w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę możliwość odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez niego wydatków byłaby sprzeczna z zasadą równości wobec prawa, gdyż stawiałaby w uprzywilejowanej sytuacji podmioty prowadzące działalność gospodarczą wobec podatników, którzy takiej działalności nie prowadzą, a którzy również ponoszą wydatki na własne cele mieszkaniowe i nie mogą odliczyć podatku naliczonego.

Raz jeszcze należy podkreślić, iż od wydatków o charakterze osobistym nie można odliczyć podatku naliczonego, jako niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Uwzględniając powyższe, stanowisko w zakresie pytania nr 3, 5 i 6 w części dotyczącej podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 4.

Dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu art. spożywczych wykorzystywanych do poczęstunku kontrahentów, np. soku, herbaty, kawy, cukru, mleka (spotkania z kontrahentami dotyczące spraw biznesowych w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy), czy też obiadu (lunchu) umówionego poza siedzibą firmy lub zamówionego do biura.

W tym przypadku należy także mieć na uwadze podstawową zasadę wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy (związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych – w przedmiotowym przypadku ze świadczonymi usługami księgowymi czy doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej) oraz wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy.

Mamy tutaj do czynienia z pośrednim związkiem nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy, o którym można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Zatem pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością podatnika występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego.

W przedmiotowej sprawie zachodzi sytuacja, gdy zakupione towary i usługi, które tylko w sposób pośredni związane są z działalnością podatnika, a więc nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, są przez podatnika przekazywane do wykorzystania klientom, w okolicznościach wskazanych powyżej.

Ponadto w zaistniałej sytuacji należy brać pod uwagę wyłączenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. Uwzględniając powyższe, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od usługi gastronomicznej (tj. obiadu (lunchu) umówionego poza siedzibą firmy), natomiast przysługuje od usługi cateringowej (tj. jeśli tak sklasyfikowane zostanie zamówienie obiadu do biura) lub przy samodzielnym zakupie artykułów spożywczych.

Ad. 7.

Biorąc pod uwagę art. 86 ust. 1 ustawy, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z przygotowaniem pomieszczenia na działalność gospodarczą poprzez m.in. osuszenie powłok ściennych, sufitowych i przygotowanie go przez wynajętą firmę remontową w celu przechowywania dokumentów i prowadzenia działalności biurowej z uwagi na związek z wykonywaną działalnością gospodarczą (czynnościami opodatkowanymi w zakresie usług rachunkowych i doradczych).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.