INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011r. (data wpływu 24 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2011r. (data wpływu 26 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług związanych z wystawianiem spektakli dla dzieci i młodzieży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług związanych z wystawianiem spektakli dla dzieci i młodzieży. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2011r. (data wpływu 26 maja 2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową firmę zajmującą się twórczością dla dzieci i młodzieży. Świadczy usługi kulturalne związane ze spektaklami dla dzieci i młodzieży oraz reklamę. Wnioskodawca co do drugiej gałęzi swojej działalności nie ma żadnych wątpliwości, iż jest objęta 23% stawką VAT. Problem stanowi ustanowienie odpowiedniej stawki VAT związanej z twórczością dla dzieci i młodzieży. Wnioskodawca produkuje we własnym zakresie spektakle teatralne, z którymi jeździ do placówek opiekuńczo-wychowawczych, czyli do szkół i przedszkoli na obszarze całego kraju. Występuje na miejscu w placówkach, w których dzieci edukują się, tj. na świetlicach, w aulach itp. Działalność ta związana jest z autorskimi scenariuszami i muzyką oraz własną oprawą scenograficzną i kostiumami. W tym celu, aby wyprodukować spektakl, Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o dzieło odpowiednich artystów. Następnie wraz z zatrudnionymi aktorami (obecnie zatrudnieni na podstawie umowy o dzieło) odbywają się występy przed najmłodszą widownią. Za swoją usługę Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, której płatnikiem jest szkoła, przedszkole, bądź rada rodziców działająca przy danej placówce. (Dyrektorzy albo mają takie fundusze w budżecie swoich placówek na występy artystyczne bądź zbierają je indywidualnie od każdego dziecka).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2011r. Wnioskodawca wskazał, że nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury. Świadczy jedynie usługi kulturalne na rzecz przedszkoli, szkół, domów kultury itp. Uważa, że spektakle, które prezentuje to świadczenie o charakterze kulturalnym. To teatr objazdowy. Wnioskodawca nie wskazał przy tym odrębnych przepisów prawa, które regulują działalność takiej instytucji.

Wnioskodawca osiąga zyski, choć niesystematycznie (czasem po powrocie z trasy okazuje się, że jest na minusie. Jednakże występy odbywają się, aby utrzymać ludzi). Ponadto bywa, iż na jednej trasie odbywają się spektakle, które są ovatowane, gdyż stanowią drugą działalność ovatowaną (są to spektakle sponsorowane) i te w placówkach szkolno-przedszkolnych, gdyby je rozdzielić okazałoby się, że trudno tu mówić o osiąganiu zysku. Osiągane zyski są przeznaczane na dalszy rozwój teatru, czyli produkcję nowych tytułów spektakli (scenariusz, stroje, kurtyny itp.). Wnioskodawca pokrywa z działalności jeszcze inne koszty związane z prowadzeniem działalności.

Wnioskodawca występuje w spektaklach teatralnych, zatem ma do czynienia z artystycznym wykonaniem, ponadto sam reżyseruje wystawiane przez teatr spektakle. W takim rozumieniu jest twórcą i artystą wykonawcą. Natomiast nie jest wynagradzany w formie honorariów, gdyż prowadzi działalność gospodarczą, co oznacza, że wystawia fakturę za spektakl. Aktorzy, którzy grają w tym spektaklu są wynagradzani w formie honorariów na podstawie umowy o dzieło ( Wnioskodawca zawiera je z nimi jako firma).

Wnioskodawca do tej pory nie zawierał ze zleceniodawcą umowy, w której przekazałaby lub udzielił licencji do praw autorskich, natomiast, posiada prawa autorskie do spektakli i artystycznego wykonania, więc gdyby chciał udzielić licencji lub sprzedać prawa, to mógłby to zrobić, gdyż wykupił prawa autorskie do scenariuszów od ich autorów.

Aktorzy nie są współtwórcami, gdyż nie wkładają do scenariusza nic nowego, (swojej twórczości), natomiast działają jako artyści wykonawcy na dobro wspólne czyli spektakl i mają wkład w artystyczne wykonanie.

Wnioskodawca działa na zlecenie placówek oświatowych (szkoły, przedszkola) na podstawie wystawionej przez niego faktury. Opłaca z tego honoraria telemarketera (który wstawił spektakl, honoraria aktorskie, koszty dojazdu do placówki i ewentualnego noclegu, koszty telefonu). Szkoły czy przedszkola często zbierają pieniądze na spektakl od każdego dziecka.

Wnioskodawca nadmienia, że nie jest agencją artystyczną, która pośredniczy w sprzedaży. Sam tworzy i wystawia spektakle, oraz inne sztuki twórcze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką Wnioskodawca powinien zastosować stawkę VAT na działalność o charakterze kulturalnym związaną ze spektaklami dla dzieci i młodzieży...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosował on zwolnienie z VAT zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33, gdyż uważa, że jest podmiotem z obu grup podmiotów, w których ten przepis ma zastosowanie. Wnioskodawca ma wątpliwości o jakich „odrębnych przepisach uznaje się instytucje o charakterze kulturalnym”. Zdaniem Wnioskodawcy, z pewnością jest on podmiotem o charakterze kulturalnym świadczącym usługi kulturalne. Prowadzi „małe formy teatralne” i dociera tam, gdzie dzieci nie mają swobodnego dostępu do tradycyjnego, stacjonarnego teatru. Środki, które zyskuje przeznacza na dalszy rozwój, czyli na produkcję kolejnego spektaklu.

Wnioskodawca uważa również, iż objęty jest również zakresem drugiego podmiotu, czyli twórcy i artysty wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż cały spektakl począwszy od scenariusza, skończywszy na kostiumach, jest autorski, część wykonuje samodzielnie, a część nabywa wraz z prawami autorskimi od innych twórców, w drodze umowy o dzieło, z przekazaniem praw autorskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT (wprowadzonym do ustawy na zasadach wskazanych wyżej) – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.
   
   

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 do ustawy o VAT wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Na mocy obowiązującego od dnia 01 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 cyt. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

W świetle ust. 18 wskazanego wyżej artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1), z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n), że zwolnieniu z podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika z tego zatem, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów, określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Do pierwszej grupy można zaliczyć podmiot który jest:

• podmiotem prawa publicznego, który na podstawie definicji zawartej w artykule 1 Dyrektywy 2004/18/WE, oznacza każdy podmiot:
• ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;
• posiadający osobowość prawną; oraz
• finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego, lub
• innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub
• podmiotem wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
  
  

W myśl przytoczonej wyżej Dyrektywy 2004/18/WE Wnioskodawca nie może być uznany za podmiot prawa publicznego, nie jest również, jak wskazał w uzupełnieniu do wniosku z dnia 23 maja 2011r., podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto Wnioskodawca nie jest podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym.

Sam fakt prowadzenia działalności kulturalnej w formie organizacyjnej jaką jest teatr, określonej w art. 2 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001r. Nr 13, poz. 123 ze zm.) nie przesądza bowiem o uznaniu danego podmiotu za instytucję o charakterze kulturalnym. Instytucjami takimi są niewątpliwie państwowe i samorządowe instytucje kultury określone w art. 8 i 9 ww. ustawy o organizowaniu działalności kulturalnej oraz podmioty, które na podstawie innych przepisów prawa uznawane są za instytucje i świadczą usługi kulturalne na warunkach określonych w tych przepisach. Mając na uwadze powyższe przepisy, jak również opis stanu faktycznego, wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione we wniosku nie mogą korzystać od dnia 1 stycznia 2011r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest bowiem podmiotem zidentyfikowanym w ww. przepisie.

W skład drugiej grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli natomiast indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m. in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli teatralnych dla dzieci i młodzieży. Działalność ta związana jest z autorskimi scenariuszami i muzyką oraz własną oprawą scenograficzną i kostiumami. W tym celu, aby wystawić spektakl, Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o dzieło odpowiednich artystów, których wynagradza w formie honorariów. Następnie wraz z zatrudnionymi aktorami odbywają się występy przed najmłodszą widownią. Wnioskodawca wskazał, że występuje w ww. spektaklach teatralnych, a ponadto sam je reżyseruje. Zatrudnieni aktorzy nie są współtwórcami, natomiast działają jako artyści wykonawcy na dobro wspólne czyli spektaklu i mają wkład w artystyczne wykonanie. Wnioskodawca nadmienił również, że nie jest agencją artystyczną, która pośredniczy w sprzedaży. Sam tworzy i wystawia spektakle, oraz inne sztuki twórcze. Ww. usługi w postaci spektakli teatralnych Wnioskodawca świadczy dla placówek opiekuńczo-wychowawczych, czyli szkół i przedszkoli, którym wystawia faktury VAT. W ocenie Wnioskodawcy jest on twórcą i artystą wykonawcą, aczkolwiek nie jest wynagradzany w formie honorarium, gdyż prowadzi działalność gospodarczą, co oznacza, że wystawia faktury VAT za spektakle.

Należy zauważyć, że honorarium należy rozumieć jako wynagrodzenie należne twórcy i artyście wykonawcy i bez znaczenia pozostaje fakt udokumentowana tej należności fakturą VAT.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy (co wskazano w opisie sprawy), to świadczone przez niego usługi polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli teatralnych dla dzieci i młodzieży korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Mając na uwadze powyższe, mimo częściowego wskazania błędnej (niepełnej) podstawy prawnej, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, gdyż ostatecznie nie ma to wpływu na możliwość zwolnienia z opodatkowania ww. usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, w szczególności w odniesieniu do stwierdzenia, że działa w charakterze indywidualnego twórcy (artysty wykonawcy) w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.