INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 28 kwietnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2010r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2010r. w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca wnioskodawca pracował oraz wraz z rodziną mieszkał w Austrii. W dniu 01 lipca 2010r. z całą rodziną przeniósł centrum interesów życiowych do Polski. Z tym dniem podjął pracę u polskiego pracodawcy i przeprowadził się wraz z żoną i dziećmi do Polski. Od dnia przeprowadzki nie uzyskiwał już dochodów w Austrii. W Polsce jedynie jego żona otrzymała w listopadzie odprawę z funduszu odpraw prowadzonym w B. (tzw. „Abfertigung neu”). Żona otrzymywała też zasiłek w związku z opieką nad dzieckiem - odpowiednik polskiego zasiłku wychowawczego (tzw. Kinderbetreungsgeld lub Karenzgeld).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dochody uzyskane w Austrii w pierwszym półroczu 2010 roku należy wykazać we wspólnym zeznaniu małżonków w Polsce celem zastosowania metody wyłączenia z progresją, czy należy je pominąć jako uzyskane w okresie, w którym oboje z małżonką byli rezydentami Austrii... Jeżeli dochodów z ww. okresu nie należy wykazywać, jako związanych z rezydencją podatkową Austrii, to czy odprawę wypłaconą w listopadzie 2010r. przez austriackiego ubezpieczyciela należy wykazać w polskim zeznaniu celem prawidłowego wyliczenia stopy procentowej...

Zdaniem wnioskodawcy nie jest on zobowiązany wykazać w polskim zeznaniu rocznym za 2010r. dochodów uzyskanych w Austrii w okresie rezydencji austriackiej tj. od 01 stycznia 2010r. do 30 czerwca 2010r. W przypadku złożenia wspólnego zeznania z żoną powinien wykazać w polskim zeznaniu odprawę otrzymaną przez jego żonę z Austrii celem prawidłowego wyliczenia stopy procentowej. Odprawa ta została wypłacona w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z austriackim pracodawcą. Wnioskodawca stwierdza, iż w przepisach podatkowych nie ma jednoznacznych regulacji dotyczących sytuacji, w której podatnik zmienia rezydencję podatkową w trakcie roku. Wnioskodawca powołuje art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca cytuje art. 3 ust. 1a ww. ustawy, w myśl którego osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jeżeli:

1. posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych lub
2. przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Do uznania, nieograniczonego obowiązku podatkowego wystarczy spełnić jeden z wymienionych wyżej warunków. Przepisy te jednak stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (art. 4a ustawy).

Wnioskodawca powołuje art. 4 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Wiedniu 13 kwietnia 2004r. (Dz. U. z dnia 10 listopada 2005r. ze zm.) zgodnie z którym „osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” to osoby, które zgodnie z prawem tego Państwa podlegają tam opodatkowaniu z uwagi na ich miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Ponadto wnioskodwca przywołuje art. 4 ust. 2 tej umowy na podstawie ktorego jeżeli zgodnie z ustaleniami ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, w świetle wyżej przywołanych przepisów należy uznać, że w okresie od 01 stycznia 2010r. do 30 czerwca 2010r. posiadał wraz z żoną miejsce zamieszkania w Austrii, a w Polsce podlegał tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ale w tym czasie nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów. Natomiast w okresie od 01 lipca 2010r. do 31 grudnia 2010r. małżonkowie mieli miejsce zamieszkania w Polsce i podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem powinni wykazać w zeznaniu polskim również dochody z Austrii podlegające opodatkowaniu w Polsce tj. odprawę, którą otrzymała w listopadzie żona wnioskodawcy.

Wnioskodawca dla potwierdzenia swego stanowska powołuje się na treść interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB4/415-417/10-2/JS z 05 sierpnia 2010r. wydanej w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Ustawodawca, definiując status osoby zamieszkującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sformułował dwa kryteria jego uzyskania: posiadanie w Polsce ośrodka interesów życiowych oraz pobyt w Polsce dłuższy niż 183 dni. Wobec powyższego osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest osoba posiadająca w kraju ośrodek interesów życiowych i zarazem przebywająca na jego obszarze dłużej niż 183 dni, bądź spełniająca tylko jeden z ww. warunków.

Natomiast w świetle art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004r. (Dz. U. z 2005r. Nr 224, poz. 1921) w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z treści wniosku wynika, iż w okresie od 01 stycznia 2010r. do 30 czerwca 2010r. wnioskodawca pracował i mieszkał wraz z rodziną w Austrii. W dniu 01 lipca 2010r. z całą rodziną przeniósł centrum interesów życiowych do Polski. Z tym dniem podjął pracę u polskiego pracodawcy i przeprowadził się wraz z żoną i dziećmi do Polski. Od dnia przeprowadzki nie uzyskiwał już dochodów w Austrii. W Polsce jedynie jego żona otrzymała w listopadzie odprawę z funduszu odpraw. Odprawa ta została wypłacona w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z austriackim pracodawcą. Żona otrzymywała też zasiłek w związku z opieką nad dzieckiem - odpowiednik polskiego zasiłku wychowawczego.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego przyjąć należy, że w okresie od 01 stycznia 2010r. do 30 czerwca 2010r. wnioskodawca miał miejsce zamieszkania na terytorium Austrii, a ponadto ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączyły wnioskodawcę z Austrią. W państwie tym przebywał wraz z rodziną i tam pracował.

Przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Austrii oznaczało, iż wnioskodawca w tym czasie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż w dniu 01 lipca 2010r. wnioskodawca przyjechał do Polski na stałe wraz z rodziną z zamiarem podjęcia pracy, należy rozważyć, czy - w myśl przytoczonego na wstępie przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma miejsce zamieszkania w Polsce. W ocenie tutejszego organu przyjazd do Polski, gdzie wnioskodawca obecnie mieszka wraz z rodziną, pracuje, kwalifikuje się – w świetle poczynionych ustaleń – jako przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Polski. Zatem od dnia przyjazdu do Polski wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przedstawionym stanie faktycznym uznać należy, że – od daty przyjazdu do Polski, tj. od dnia 01 lipca 2010r. - wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania, że dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Mając na względzie powyższe należy uznać, iż w 2010r. do dnia przyjazdu do Polski wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii i za ten okres podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym dochody uzyskane w tym okresie z pracy wykonywanej w Austrii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Natomiast od dnia przyjazdu do Polski tj. od 01 lipca 2010r. wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem od tego momentu, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zatem wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w zeznaniu rocznym za 2010r. dochodów wypłaconych w Austrii w okresie od 01 stycznia 2010r. do 30 czerwca 2010r., gdyż w tym okresie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

W myśl art. 24 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania będzie się unikać w następujący sposób:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może podlegać opodatkowaniu w Austrii, wówczas Polska zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania, z uwzględnieniem postanowień litery b) niniejszego ustępu,
2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Umowy (tj. dywidendy, odsetki, należności licencyjne, zyski z przeniesienia własności majątku) mogą być opodatkowane w Austrii, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Austrii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Austrii.
   
   

Jeżeli zatem wnioskodawca dokona rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010r. wspólnie z żoną, która w okresie od 01 lipca 2010r. do 31 grudnia 2010r. (tj. w listopadzie 2010r.) osiągnęła dochody w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z austriackim pracodawcą, to należy wykazać wypłaconą żonie odprawę w polskim zeznaniu podatkowym i w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować wskazaną w art. 27 ust. 8 metodę wyłączenia z progresją, w związku z treścią art. 24 ust. 1 lit. a) umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do wskazanej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.