Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-66/13-2/MM
z 13 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013r. (data wpływu 23 stycznia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy ciągu technologicznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2013r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy ciągu technologicznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzacą działalności gospodarczej. Wnioskodawca ma możliwość zakupienia używanego ciągu technologicznego - maszyn pod pewną określoną produkcję. Wnioskodawca rozważa zakup tych maszyn z zamiarem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Byłaby to jedna transakcja zakupu od jednego sprzedawcy. W sytuacji, gdy sprzedawca dokumentowałby sprzedaż przedmiotowego ciągu technologicznego fakturą VAT Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT wykazanego na fakturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na zakup ciągu technologicznego i nie rozpocznie działalności gospodarczej, np. z powodu nie znalezienia odpowiedniej lokalizacji lub pogorszenia się koniunktury gospodarczej w branży i po upływie co najmniej 6 miesięcy od zakupu (liczonych od końca miesiąca nabycia rzeczy) podejmie decyzję o sprzedaży zakupionego wcześniej ciągu technologicznego (w jednej transakcji jednemu odbiorcy), będzie zobowiązany odprowadzić podatek od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży? Byłaby to jego pierwsza tego typu transakcja bez zamiaru jej powielania w przyszłości. Wnioskodawca nie prowadził i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem podatku od towarów i usług jest między innymi osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, jak również - czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przepisach ustawy o VAT nie została zawarta definicja „częstotliwości”, zatem przy wyjaśnieniu tego pojęcia należy brać pod uwagę przede wszystkim wykładnię językową, zgodnie z którą „częstotliwy” oznacza m.in. częsty, wielokrotny. Znaczenie pojęcia „częstotliwy” - zdaniem resortu finansów - może wskazywać na to, że w niektórych przypadkach nawet jednorazowa sprzedaż działek może być uznana za działalność gospodarczą, jeżeli w momencie jej realizacji osoba ma zamiar dokonywać tych czynności wielokrotnie.

Przykładowo, jeżeli osoba fizyczna zakupi rzecz ruchomą - linię technologiczną z zamiarem sprzedaży poszczególnych podzespołów i części składowych, to ciąg tych zdarzeń może świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. Zamiar taki może wypełniać przesłanki uznania tych czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Z powyższego wynika, że w niektórych przypadkach nawet jednorazowa, bądź dokonywana w pewnych odstępach czasu sprzedaż takich rzeczy, może zostać uznana za działalność gospodarczą.

Inne konsekwencje podatkowe powstają w przypadku, gdy dostawa (sprzedaż) ciągu technologicznego dokonywana jest przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem VAT, która nie ma znamion działalności realizowanej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. W ocenie Wnioskodawcy ewentualna sprzedaż tych maszyn nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż będzie ona podyktowana względami obiektywnymi - brak odpowiedniej lokalizacji lub pogorszenie się koniunktury gospodarczej w branży - niemożliwymi do przewidzenia w dniu nabycia ciągu technologicznego.

Podobne stanowisko do prezentowanego powyżej zajmują sądy administracyjne, np. w wyroku Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (I FPS 3/2007) czytamy, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając powyższe uwarunkowania prawne na względzie należy przyjąć, iż w sytuacji, kiedy Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie nabywa ciągu technologicznego w celu jego dalszej odsprzedaży, ale w celu wykorzystywania tej linii w przyszłej działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy ewentualna sprzedaż ciągu technologicznego - podyktowana względami biznesowymi - np. racjonalnej oceny dalszych inwestycji w danej lokalizacji lub ocena rentowności danej inwestycji w danym miejscu i czasie, nie stanowi podstawy do tego, aby uznać taką sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Wobec powyższego warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m. in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Natomiast treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzacą działalności gospodarczej. Wnioskodawca ma możliwość zakupienia używanego ciągu technologicznego - maszyn pod pewną określoną produkcję. Wnioskodawca rozważa zakup tych maszyn z zamiarem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Byłaby to jedna transakcja zakupu od jednego sprzedawcy. W sytuacji, gdy sprzedawca dokumentowałby sprzedaż przedmiotowego ciągu technologicznego fakturą VAT Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT wykazanego na fakturze. Następnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego ciągu, w przypadku, gdyby nie rozpoczął działalności produkcyjnej z wykorzystaniem tego towaru z powodu np. nie znalezienia odpowiedniej lokalizacji dla jej prowadzenia czy pogorszenia się koniunktury gospodarczej w tej branży.

Biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa powołany wyżej przepis art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT regulujący zagadnienie podatnika podatku VAT oraz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W okolicznościach przedstawionych we wniosku istotną rolę pełni fakt, że Wnioskodawca ma zamiar nabycia ciągu technologicznego z zamiarem wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT w takiej sytuacji Wnioskodawcy przysługiwałoby, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego ciągu. Fakt, iż Zainteresowany fizycznie nie będzie odliczał podatku naliczonego z tytułu zakupu nie wpływa na obowiązek opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży tej rzeczy, bowiem przepis stanowi o prawie do odliczenia. Zatem Zainteresowany może, ale nie musi korzystać z prawa odliczenia podatku naliczonego. Natomiast w przypadku przyszłej sprzedaży obligatoryjnie wystąpi obowiązek opodatkowania sprzedaży ciągu.

Przyszłe działania Wnioskodawcy będą zatem związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia ciągu technologicznego z zamiarem wykorzystania jej dla celów prowadzonej działalności produkcyjnej. Nie można bowiem uznać planowanej sprzedaży za czynność polegającą na zadysponowaniu, tzw. majątkiem prywatnym, bowiem ciąg technologiczny nabyty zostanie na cele inne niż prywatne (jak wskazał Wnioskodawca będzie to działalność produkcyjna). Zatem w przypadku sprzedaży ciągu technologicznego Zainteresowany będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż tego towaru będzie przejawem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, czy zakupiony ciąg będzie przedmiotem odsprzedaży przez Zainteresowanego na części składowe, czy w całości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA z dnia 29 października 2007r. (sygn. akt I FPS 3/2007) tut. Organ podatkowy wskazuje, że jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy i dotyczą tylko danej sprawy. Ww. wyrok zapadł na tle odmiennego stanu faktycznego, a mianowicie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych jako majątku prywatnego, w związku z tym nie może stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy.

Końcowo tut. Organ podatkowy pragnie przywołać treść art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, z którego wynika, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zatem jeżeli sprzedaż przedmiotowego ciągu technologicznego nie przekroczy kwoty 150 tys. zł. jego dostawa będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.