INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem holenderskim, zamieszkuje w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca ma zamiar prowadzić działalność rolniczą polegającą na hodowli norek (chów i hodowla zwierząt futerkowych). Rozpoczynając działalność Wnioskodawca chce zawrzeć umowę dzierżawy z osobą trzecią, na podstawie której Wydzierżawiający odda Wnioskodawcy jako Dzierżawcy na ustalony okres do korzystania - zgodnie z gospodarczym przeznaczeniem - i pobierania pożytków za wynagrodzeniem samice norek w ilości znacznie przekraczającej 2 sztuki. Wydzierżawione samice norek wraz z samcami Wnioskodawcy stanowić będą stado podstawowe norek. W ramach stada podstawowego nastąpi inseminacja norek samic oraz rozród. Mimo, że działalność będzie prowadzona w oparciu o dzierżawione norki samice nie będzie wykonywana w imieniu i na rzecz Wydzierżawiającego ani osoby trzeciej ale we własnym imieniu i na własną rzecz przez Wnioskodawcę. Prowadzona hodowla norek odbywać się będzie w następujących fazach: zapłodnienie norek samic w miesiącu marcu, narodziny młodych zwierząt, które przypadają w zależności od zapłodnienia na okres od 20 kwietnia do 10 maja. Następnie nastąpi wzrost i rozwój norek (chów) - od momentu urodzenia do czerwca młode przebywają z matkami i żywią się pokarmem matki, w trzeciej dekadzie czerwca młode zwierzęta są odsadzane od matek i żywią się karmą (w początkowych dniach lipca wszystkie młode są odsadzone). Zlecanie skórowania i oddanie skór w komis w celu sprzedaży - z początkiem listopada rozpoczyna się skórowanie zwierząt wyznaczonych w drodze selekcji (zarówno z młodych, jak i stada podstawowego). W tym okresie lub wcześniej może nastąpić sprzedaż norek nie zakwalifikowanych do skórowania. W trakcie cyklu rozrodczego norek istnieć będzie zatem stado podstawowe, w skład którego wchodzić będą dzierżawione norki samice przeznaczone na tym etapie wyłącznie do rozrodu. Nowonarodzone norki pochodzące od norek samic mogą być przeznaczane w drodze selekcji na stado podstawowe, do skórowania lub sprzedaży.

Wobec tego, że zamierzona działalność ma być prowadzona w oparciu o dzierżawione od osoby trzeciej norki matki wchodzące w skład stada podstawowego u Wnioskodawcy powstała wątpliwość odnośnie możliwości zakwalifikowania prowadzonej działalności jako działu specjalnego produkcji rolnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy hodowla i chów zwierząt futerkowych (norek) stanowi dział specjalny produkcji rolnej w sytuacji gdy jednocześnie:

• działalność jest wykonywana we własnym imieniu i na własną rzecz, przy czym przy wykorzystaniu dzierżawionych od osoby trzeciej norek samic wchodzących w skład stada podstawowego (przeznaczonych do rozrodu) i
• dotyczy wytwarzania określonych nieprzetworzonych produktów rolnictwa (skóry z norek klasyfikowane jako skóry futerkowe surowe, z wyłączeniem skór jagnięcych PKWiU z 2008 r. - 01.49.31.0 oraz potomstwo norek przeznaczone do sprzedaży)...

Zdaniem Wnioskodawcy, definicje działalności rolniczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej (przytoczone przez Niego) zostały zawarte w art. 2 ust. 2, 3 oraz 3a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że jej przepisów nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wobec tego działy specjalne produkcji rolnej są również działalnością rolniczą, przy czym o charakterze szczegółowo zdefiniowanym w przepisach. Należy zatem uznać, że przy kwalifikacji działów specjalnych produkcji rolnej nie można pomijać definicji działalności rolniczej. „Działalnością rolniczą jest także produkcja/uprawa prowadzona w ramach działów specjalnych, lecz z woli ustawodawcy ta ostatnia została objęta opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a nie podatkiem rolnym (art. 2 ust. 1 ustawy)." (tak wyrok NSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2009 r. wydany w sprawie II FSK 289/08).

Podstawową cechą działalności rolniczej, w tym działów specjalnych produkcji rolnej jest wytwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym).

Przez wytwarzanie należy rozumieć działalność, która skutkuje powstaniem produktów roślinnych lub zwierzęcych. Ustawa wymaga, aby produkty te były w stanie nieprzetworzonym. Produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości. Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu. Produkt zwierzęcy lub roślinny ma pochodzić z własnej uprawy, hodowli lub chowu. Przez "własną" należy rozumieć w tym wypadku samodzielną i na swój rachunek prowadzoną uprawę, hodowlę lub chów. Z powyższego wynika zatem, że hodowla i chów zwierząt futerkowych może być traktowana jako dział specjalny produkcji rolnej w sytuacji gdy odpowiada również definicji działalności rolniczej, a zatem produkty z własnego chowu lub hodowli powstają w stanie nieprzetworzonym (naturalnym).

W ocenie Wnioskodawcy odnośnie planowanej hodowli zwierząt futerkowych - norek w przedstawionym stanie faktycznym zostają spełnione przesłanki działu specjalnego produkcji rolnej. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zamierza prowadzić hodowlę norek a następnie ich chów w celu uzyskania odpowiednich produktów. Hodowla zwierząt to zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt, w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt, selekcja i dobór osobników do kojarzenia prowadzony w warunkach prawidłowego chowu. Przez chów należy rozumieć - zapewnienie zwierzętom użytkowym i hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia - zwykle młodych osobników - do czasu uzyskania przez nie oczekiwanych cech użytkowych. W niniejszej sprawie planowane produkty z hodowli i chowu to skóry z norek i norki podlegające dalszej sprzedaży. Nie powinno być żadnych wątpliwości, że norki podlegające dalszej sprzedaży są produktem w stanie nieprzetworzonym. Co do skór z norek - uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności - to będą one miały charakter skór surowych. Będą w stanie nieprzetworzonym. Czynności dotyczące skór uzyskanych po oskórowaniu norek podlegać będą wyłącznie na poddaniu ich czynnikom naturalnym, w szczególności pozbawieniu skór tłuszczu, suszeniu, czyszczeniu. Aktualne pozostaje w tym zakresie stanowisko Ministra Finansów, który stwierdził w poprzednim stanie prawnym - jednak w zakresie który nie podlegał co do zasady znacznym modyfikacjom, że: „Działania polegające na poddaniu produktów suszeniu, jeżeli produkty te pozostaną nadal w stanie nieprzetworzonym (naturalnym), nie wykraczają poza zakres działalności rolniczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stwierdzić należy także, iż z punktu widzenia przepisów tej ustawy fakt użycia specjalistycznych maszyn i urządzeń, czy też poddanie czynnikom naturalnym powodującym ususzenie produktów pochodzących wyłącznie z własnych upraw, pozostaje bez znaczenia przy kwalifikowaniu tego rodzaju działań do działalności rolniczej (pismo MF z dnia 4 kwietnia 2003 r., odpowiedź na interpelację poselską). Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z dnia 26 listopada 2008 r.), które na podstawie § 3 pkt 2 ma zastosowanie do celu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r. zwierzęta żywe oraz produkty pochodzenia zwierzęcego zostały zamieszczone w schemacie klasyfikacji w sekcji A jako produkty rolnictwa, leśnictwa, łowiectwa i rybactwa oraz usługi wspomagające. Sekcja ta obejmuje między innymi zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego, w tym sklasyfikowane w PKWiU pod numerem 01.49.31.0 skóry futerkowe surowe, z wyłączeniem skór jagnięcych. Skóry futerkowe wyprawione i garbowane (nie są przedmiotem produkcji Wnioskodawcy) w odróżnieniu od skór surowych zostały sklasyfikowane w PKWiU pod numerem 15.11.10.0 i zamieszczone w schemacie klasyfikacji w sekcji C obejmującej produkty przetwórstwa przemysłowego. Odpowiednie zamieszczenie obu rodzajów produktów w klasyfikacji PKWiU świadczy o odmienności obu produktów, w szczególności o fakcie że skóry surowe nie mają charakteru przetworzonego, w rozumieniu obowiązujących przepisów, skoro są wyłączone z sekcji C. Z tego wynika zatem że zarówno produkty planowane do uzyskania z hodowli - skóry z norek jak i z chowu - norki podlegające dalszej sprzedaży jako wytworzone na skutek prowadzonej działalności będą produktem zwierzęcym w stanie nieprzetworzonym. Pewne wątpliwości może budzić jednak okoliczność - wobec faktu iż działalność prowadzona w zakresie chowu oraz hodowli norek opierać się będzie przez pewien okres o samice norek wchodzące w skład stada podstawowego dzierżawione od osoby trzeciej - czy spełniony zostanie warunek wytwarzania produktów zwierzęcych z własnej hodowli lub chowu. W ocenie Wnioskodawcy warunek ten zostanie spełniony. Na potwierdzenie przytacza fragmenty interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz komentarza do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym nie ma znaczenia czy chów lub hodowla jest prowadzona w ramach własnego stada czy cudzego, pod warunkiem że jest prowadzona na własny rachunek i skutkuje wytwarzaniem produktów nieprzetworzonych. W niniejszej sprawie chów lub hodowla będzie prowadzona na własny rachunek a produkty uzyskiwane z chowu i hodowli stanowić własność Wnioskodawcy, co tym bardziej uzasadnia prawidłowość stanowiska, że produkty Wnioskodawcy pochodzić będą z własnego chowu lub hodowli. Samice norek zostaną oddane bowiem przez osobę trzecią Wnioskodawcy na określony okres do korzystania i pobierania z nich pożytków w zamian za wynagrodzenie. Pożytkami uzyskanymi z samic norek po doprowadzeniu do inseminacji z samcami Wnioskodawcy, a następnie rozrodu będą młode norki (zarówno samce jak i samice). Część z nowonarodzonych norek może być przeznaczona w drodze selekcji na stado podstawowe, do skórowania lub sprzedaży. Fakt, że norki matki wchodzące w skład stada podstawowego stanowić będą przez pewien okres przedmiot dzierżawy nie zmienia tego, że chów i hodowla norek będzie własna. Istotne jest, że działem specjalnym produkcji rolnej jest chów i hodowla zwierząt futerkowych w ramach działalności rolniczej polegającej na wytwarzaniu produktów zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnej hodowli lub chowu. Produkty zwierzęce jak wskazywano wyżej - skóry oraz norki podlegające sprzedaży będą pochodziły z norek - stanowiących potomstwo własnych norek samców oraz dzierżawionych norek matek. Norki będące potomstwem stanowić będą własność Wnioskodawcy. Potomstwo to oraz produkty z nich uzyskane stanowią pożytki z dzierżawy. Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego - art. 693 § 1 przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Funkcją dzierżawy, niezależnie od jej przedmiotu, jest zapewnienie możliwości czerpania pożytków z cudzej rzeczy (ewentualnie prawa). Każda rzecz (albo prawo), ze względu na swoją istotę, ma swoje własne społeczno-gospodarcze przeznaczenie, które ma znaczenie dla rozwoju innych funkcji dzierżawy. Funkcją dzierżawy samic norek wchodzących w skład stada podstawowego jest doprowadzenie do rozrodu i uzyskanie pożytków w postaci młodych norek. Te norki będą przedmiotem chowu i hodowli na skutek której uzyska się nieprzetworzony produkt. Zgodnie z art. 53 § 1 k.c. pożytkami naturalnymi rzeczy są jej płody i inne odłączone od niej części składowe, o ile według zasad prawidłowej gospodarki stanowią normalny dochód z rzeczy. Potomstwo dzierżawionych samic będzie zatem naturalnym pożytkiem z tych norek samic. Zgodnie z art. 190 k.c. uprawniony do pobierania pożytków naturalnych rzeczy nabywa ich własność przez odłączenie ich od rzeczy. Wobec tego zgodnie z art. 693 § 1 k.c. i istotą umowy dzierżawy uprawnionym do pobierania pożytków z norek samic jest Dzierżawca - w niniejszej sprawie Wnioskodawca. Z chwilą odłączenia młodych norek od matek nabędzie on prawo własności tego potomstwa. W celu usunięcia wątpliwości, czy powołane przepisy należy stosować również do zwierząt, mimo że z ich treści wynika ze dotyczą rzeczy Wnioskodawca wskazuje, że w prawie cywilnym istnieje co prawda ogólna tendencja do wyłączenia z kategorii rzeczy wszystkich zwierząt, jednak inaczej jest uregulowany status prawny zwierząt żyjących w stanie wolnym, a inaczej zwierząt domowych i gospodarskich. W świetle przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie, zwierzęta żyjące w stanie wolnym tak długo, jak długo pozostają na wolności, nie mogą być przedmiotem obrotu cywilnoprawnego i za rzeczy, w techniczno-prawnym znaczeniu, uznane być nie mogą.

Zgodnie jednak z art. 2 prawa łowieckiego zwierzyna łowiecka (tzw. zwierzęta łowne) jako dobro ogólnonarodowe stanowią własność Skarbu Państwa, a w pewnych przypadkach dzierżawcy obwodu łowieckiego (art. 15 prawa łowieckiego). Jeżeli zaś chodzi o zwierzęta domowe i hodowlane, to w świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, zwierzę - jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia - nie jest rzeczą. Na podstawie jednak art. 1 ust. 2 powołanej ustawy w sprawach w niej nieuregulowanych do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Stąd też w obrocie cywilnoprawnym zwierzęta te są traktowane jak rzeczy, np. stanowią przedmiot prawa własności, użyczenia (tak również W.J. Katner (w:) System Prawa Prywatnego, t. 1, s, 1213 i n.). Wobec powyższego w pełni i uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy, że zamierzona przez niego działalność w postaci hodowli i chowu norek w oparciu o norki matki wchodzące w skład stada podstawowego dzierżawionego od osoby trzeciej stanowić będzie dział specjalny produkcji rolnej, bowiem działalność będzie wykonywana we własnym imieniu i na własną rzecz i dotyczyć będzie wytwarzania określonych nieprzetworzonych produktów (skóry z norek klasyfikowane jako skóry futerkowe surowe, z wyłączeniem skór jagnięcych PKWiU z 2008 r. - 01.49.31.0 oraz potomstwo norek przeznaczone do sprzedaży).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona – dla celów tej ustawy – zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej oraz w art. 2 ust. 3 - definicja działów specjalnych produkcji rolnej, z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego albo reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.

Przychody z działalności rolniczej nie są objęte zakresem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego czy działalność prowadzona jest w oparciu o składniki własne czy też wydzierżawione od innych podmiotów. Własna produkcja rolnicza (zwierzęca, roślinna) to produkcja wykonywana z wykorzystaniem składników (środków) znajdujących się we władaniu podatnika i prowadzona przez niego w sposób bezpośredni.

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 tej ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a wyżej wymienionej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy zauważyć, iż załącznik nr 2 „ Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzaj ów produkcji zwierzęcej.

Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ww. ustawy, który stanowi, iż dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Wobec powyższego, jeśli podatnik nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, bądź ksiąg rachunkowych, dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych, t.j. na zasadach ryczałtowo-szacunkowych, zapisanych w art. 24 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku wyboru przez podatnika sposobu ustalania dochodu na podstawie norm szacunkowych należy przyjąć, iż opodatkowaniu w tej formie podlegają wszystkie dochody osiągnięte w wyniku prowadzenia produkcji objętej danym rodzajem działu specjalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje jakie czynności obejmuje hodowla czy też chów zwierząt. Zawarte w „Leksykonie terminów z zakresu genetyki i hodowli zwierząt” (PTZ, Warszawa 1994 r.), określenie „chów zwierząt” oznacza zespół zabiegów człowieka zmierzający do pełnego wykorzystania wartości genotypowych zwierząt w celu uzyskania od nich określonych produktów (np. mleka, jaj, wełny, mięsa). W zakres chowu zwierząt wchodzi: utrzymanie, użytkowanie, żywienie i wychów młodzieży.

Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, Wnioskodawca zamierza prowadzić hodowlę (chów) norek w ilości znacznie przekraczającej 2 sztuki samic, w tym przy wykorzystaniu norek na podstawie umowy dzierżawy.

Uwzględniając przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca będzie prowadził działalność w zakresie i rozmiarze zaprezentowanym we wniosku, której efektem będą produkty w stanie nieprzetworzonym, naturalnym, to dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu według reguł – wyżej omówionych - przewidzianych dla dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.