INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 8 marca 2011 r.) w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych (formularz sygnował pełnomocnik Wnioskodawcy, druku pełnomocnictwa jednak nie załączono) w związku z czym pismem z dnia 17 maja 2011 r. znak IBPBII/1/415-230/11/BD na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Pismem otrzymanym przez tut. Organ w dniu 20.05.2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek przekazując wzmiankowane pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca wykonujący obowiązki płatnika rozlicza należności (ekwiwalenty) sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych w piłce nożnej. Sędziowie delegowani do obsługi poszczególnych meczów przez Kolegium Sędziów (działające Podokręgi Piłki Nożnej) nie pozostają w stosunku pracy ani z klubem sportowym ani ze związkiem, który zajmuje się organizacją współzawodnictwa sportowego. Nie podpisują także z tego tytułu innych umów mających naturę cywilnoprawną. Ich przychody mieszczą się w art. 13 pkt 2 ustawy podatkowej. Podstawą do naliczania ich należności jest Tabela Ekwiwalentów dla poszczególnych klas rozgrywkowych, stanowiąca załącznik do Uchwały Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej, zgodnie z delegacją statutową PZPN-u.

Jednorazowa kwota należności za poszczególne zawody jest więc określona w ww. tabeli ale nie ma do niej żadnej dodatkowej umowy zawieranej z sędzią. Kwoty należne sędziemu (zgodnie z tabelą ekwiwalentów) wypłacane są na podstawie delegacji (wystawionego przez sędziego rachunku) bezpośrednio po przeprowadzonych zawodach i z reguły nie przekraczają 200 złotych. Nie są kwotami należności miesięcznej- ten sam sędzia może niekiedy prowadzić większą ilość zawodów w ciągu miesiąca i wystawiając rachunek nie jest w stanie stwierdzić, czy kwota wypłaconego w skali danego miesiąca ekwiwalentu przekracza, czy nie przekracza kwotę 200 złotych brutto z tytułu obsługi sędziowskiej zawodów sportowych od jednego płatnika. Fakt ten istotny był przy rozliczaniu należności za rok ubiegły, odnośnie zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a o opodatkowaniu zryczałtowanym. W 2011 roku jednorazowa kwota przychodu sędziego z tytułu prowadzenia zawodów sportowych od tego samego płatnika nie przekracza z reguły kwoty 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jako, że wypłacane sędziemu piłkarskiemu wynagrodzenie (ekwiwalent) za prowadzenie zawodów w piłce nożnej traktowane są jako, określone w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z działalności wykonywanej osobiście, czyli przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, czy w świetle opisanego stanu faktycznego, pomimo braku umowy i kwoty należności określonej w umowie, można stosować przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a opodatkowując każdorazową wpłatę sędziego nie przekraczającą 200 złotych podatkiem zryczałtowanym w wysokości 18 % przychodu bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodu/nawet, gdyby tych wypłat było np. kilka w ciągu miesiąca a ich łączna kwota przekraczała by znacznie kwotę 200 złotych ...

Zdaniem wnioskodawcy, wprowadzenie zmian w przepisie art. 30 ust 1 pkt 5a likwiduje miesięczny limit 200 złotych. W praktyce ogólnokrajowej w przypadku w/w wynagrodzeń

Sędziów nie zawiera się umów, określających każdorazowo kwotę wynagrodzenia z tytułu jednorazowej obsługi poszczególnego meczu. Zastosowanie przepisu o podatku zryczałtowanym znacznie ułatwi sprawę rozliczeń rocznych z urzędami skarbowymi i zmniejszy znacząco ilość formularzy PIT rozliczających niewielkie kwoty (często rzędu kilkunastu złotych). Zdaniem wnioskodawcy delegacja ustawowa zezwala w bieżącym roku na ryczałtowe opodatkowanie ww. przychodów sędziów sportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Przepisem art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz.1478) dokonano zmiany w pkt 5a ust. 1 art. 30 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), nadając mu brzmienie, iż od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu. Zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. i ma zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 41 ust. 1 cytowanej na wstępie ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z analizy przytoczonych przepisów wynika, że od 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyżej, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Obecnie znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nie podpisuje z sędziami umów a podstawą wypłaty jest delegacja sędziowska, na której widnieją dane sędziego, rodzaj zawodów, termin i miejsce oraz kwoty brutto, wyliczony podatek i kwota do wypłaty. Wysokość ww. wynagrodzeń nie przekracza kwoty 200 zł od jednego rachunku.

Należy zatem przyjąć, że mimo iż Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Znana jest również Wnioskodawcy suma należności jaka wynika z danej delegacji (rachunku), która zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy nie przekracza 200 zł.

Tym samym odnosząc przedstawiony stan faktyczny do przedstawionych powyżej przepisów prawa należy wskazać, iż przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. dotyczący opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w analizowanym przypadku.

Reasumując, od wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę na rzecz sędziego, niebędącego pracownikiem Wnioskodawcy, jeżeli suma należności określona w jednej delegacji nie przekracza kwoty 200 zł, należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, co wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.