Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-325/12-4/EWW
z 26 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2002 r. Wnioskodawca wraz z żoną, działając jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na imię obojga pod nazwą B., nabyli udziały w nieruchomości bez zabudowań od przedsiębiorstwa X i Y. Udziały w tej nieruchomości zostały zakupione w ramach kompensaty za sprzedane materiały budowlane w celu odzyskania należności. Nabyty grunt został w dniu 30 kwietnia 2002 r. wprowadzony do firmy B., jako środek trwały. Nabycie gruntu było zwolnione od VAT. Po dwóch latach, tj. dnia 30 kwietnia 2004 r. grunt ten został wycofany ze środków trwałych firmy B. i przejęty na własne potrzeby. Od wyprowadzenia minęło 8 lat. Na dzień dzisiejszy, jako osoba fizyczna, Zainteresowany zamierza sprzedać ten grunt deweloperowi pod budowę domków jednorodzinnych. Jednocześnie poinformował on, iż dalej prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, iż w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego przejęcia na potrzeby własne, był on czynnym podatnikiem podatku VAT. Od dnia 18 marca 2011 r. nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, złożył VAT-Z. Na dzień dzisiejszy jest wspólnikiem spółki jawnej, która jest zarejestrowana, jako czynny podatnik podatku VAT.

Przejęcie gruntu na potrzeby własne w 2004 r. wynikało z zamiaru zakończenia działalności, jako osoba fizyczna. Jednak zamiar ten nie został do końca zrealizowany, gdyż nastąpiło przekształcenie prowadzonej przez Zainteresowanego działalności w spółkę jawną, w której jest on jednym z trzech wspólników. Grunt ten nie został przejęty i przekazany na cele związane z działalnością. Żadna działalność gospodarcza nie była na nim prowadzona.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie jest on rolnikiem, a przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany do działalności rolniczej.

Zainteresowany nie udostępniał ani nie udostępnia tego gruntu innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Nie dokonywał on wcześniej sprzedaży innych gruntów.

Grunt ten nie jest terenem zabudowanym. Jest przeznaczony pod zabudowę, zgodnie z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy. Przedmiotowy grunt nie został i nie jest podzielony na mniejsze działki. Wnioskodawca jest zainteresowany sprzedażą całości gruntu i nie będzie go dzielił na działki. Nie ponosił on i nie ma zamiaru ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży.

Zainteresowany planuje w przyszłości sprzedaż innych zabudowanych gruntów: pierwszy o pow. 0,5 ha oraz drugi o pow. 0,3 ha. Jednak na dzień dzisiejszy są one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu deweloperowi podlega podatkowi od towarów i usług, a jeżeli podlega, to czy korzysta ze zwolnienia, biorąc pod uwagę to, że sprzedaży dokonuje osoba fizyczna?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu przez osoby fizyczne nie podlega podatkowi od towarów i usług. Grunt został nabyty w celu odzyskania należności, a ponadto nie były na nim prowadzone żadne czynności związane z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest zatem, czy w świetle zaprezentowanego stanu sprawy Zainteresowany w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ma nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż w kwietniu 2002 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udziały w nieruchomości bez zabudowań jako kompensatę za sprzedane materiały budowlane w celu odzyskania należności. Nabyty grunt został w dniu 30 kwietnia 2002 r. wprowadzony do firmy Zainteresowanego, jako środek trwały. Nabycie gruntu było zwolnione od podatku VAT. W dniu 30 kwietnia 2004 r. grunt ten został wycofany ze środków trwałych firmy i przejęty na własne potrzeby Wnioskodawcy. Przejęcie tego gruntu na potrzeby własne wynikało z zamiaru zakończenia działalności, jako osoba fizyczna. Jednak zamiar ten nie został do końca zrealizowany, gdyż nastąpiło przekształcenie prowadzonej przez Zainteresowanego działalności w spółkę jawną, w której jest on jednym z trzech wspólników. Przedmiotowy grunt nie został przejęty i przekazany na cele związane z działalnością Wnioskodawcy i żadna działalność gospodarcza nie była na nim prowadzona. W chwili obecnej, jako osoba fizyczna, zamierza on sprzedać ten grunt deweloperowi pod budowę domków jednorodzinnych.

Zainteresowany poinformował, że nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Nie jest on rolnikiem, a przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany do działalności rolniczej. Nie był on także i nie jest udostępniany przez niego innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych gruntów.

Przedmiotowy grunt nie jest terenem zabudowanym. Jest przeznaczony pod zabudowę, zgodnie z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie został on jednak podzielony przez Zainteresowanego na mniejsze działki, gdyż jest on zainteresowany sprzedażą całości gruntu i nie będzie go dzielił na działki. Nie ponosił on i nie ma zamiaru ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży.

Wskazać należy, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. podział posiadanego gruntu na mniejsze działki, wystąpienie z wnioskiem o przekwalifikowanie posiadanej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego na grunt o statusie aktywizacji gospodarczej, uzyskanie zezwolenia na budowę dla tego gruntu, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowany dokonując sprzedaży przedmiotowego gruntu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem sprzedaży, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu deweloperowi nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowany w związku z dostawą tego gruntu będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem kwestii opodatkowania sprzedaży gruntu, część pytania Zainteresowanego: „(…) a jeżeli podlega, to czy korzysta ze zwolnienia, biorąc pod uwagę to, że sprzedaży dokonuje osoba fizyczna?” – stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanego, a nie dla jego żony.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Natomiast w podatku dochodowym od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.