INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011r. (data wpływu 8 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowana świadczenia usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowana świadczenia usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej od 07.09.2006r. zgodnie z PKD jest: (2007) 43.31.Z tynkowanie, (2007) 43.33.Z posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowywanie ścian, (2007) 43.34.Z malowanie i szklenie. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca świadczył usługi w zakresie remontu i wykańczania wnętrz mieszkań i domów jednorodzinnych, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Działalność opodatkowana jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W 2009r. i w latach poprzednich prowadził wyłącznie sprzedaż rachunkową - każdą transakcję potwierdzał rachunkiem. W latach poprzedzających 2009r. nie wystąpił obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. W trakcie 2009r. tj. 30 września i w trakcie 2010r. tj. 20 sierpnia Wnioskodawca przekroczył kwotę obrotów 40 000zł z działalności gospodarczej.

W wyniku interpretacji przepisów obowiązujących w 2009 i 2010 roku Wnioskodawca uznał, iż może skorzystać ze zwolnienia w 2009 i 2010 roku z obowiązku ewidencjonowania obrotów za pomocą kasy rejestrującej świadczonych przez siebie usług na mocy zwolnienia, o którym mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dn. 19 grudnia 2008r. § 2 pkt 2 oraz z dn. 23 grudnia 2009r. § 2 - poz. 35 załącznika „świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1 w 2008r. (w 2009r.) nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20”.
   
   

Warunki te Wnioskodawca spełnił: każde wykonanie usługi potwierdził rachunkiem, o którym mowa w art. 87-88 ustawy Ordynacja Podatkowa. Zgodnie z Rozporządzeniem MF z dn. 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług art. 17 ust. 5) za fakturę uznaje się również rachunki. W 2008r. Zainteresowany wystawił 12 rachunków dla 5 odbiorców, w 2009r. 14 rachunków dla 8 odbiorców oraz w 2010r. 10 rachunków dla 8 odbiorców moich usług.

Dla potwierdzenia poprawności interpretacji przepisów Wnioskodawca kontaktował się dwukrotnie z Krajową Informacją Podatkową przedstawiając stan faktyczny dotyczący swojej działalności i związanego z nim obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej. Od konsultantów KIP uzyskał potwierdzenie, iż na podstawie pkt 35 załącznika do Rozporządzenia MF w sprawie kas rejestrujących spełnia łącznie wymagane warunki. Zgodnie z powyższym uznał, że zgodnie z przepisami prawa świadczone usługi są zwolnione z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Nadal nie dokonał zakupu i nie ewidencjonuje obrotów za pomocą kasy rejestrującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy interpretacja przepisów jest prawidłowa i w związku z czym Wnioskodawca spełnia warunki zwalniające go z ewidencjonowania obrotów za pomocą kasy rejestrującej oraz posiadania kasy rejestrującej mimo przekroczenia kwoty obrotów z prowadzonej działalności 40.000zł w trakcie 2009 i 2010 roku...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ liczba wystawionych rachunków nie przekroczyła 50, a odbiorców 20 oraz każde świadczenie usług udokumentowane jest rachunkiem (uznawanym za fakturę) Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, pomimo iż obroty z tytułu prowadzonej działalności przekroczyły kwotę 40.000zł w trakcie 2009 i 2010 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W 2009r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510).

Jak stanowił § 3 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Ponadto, zgodnie z treścią § 2 pkt 2 tego rozporządzenia, zwalnia się do dnia 31 grudnia 2009r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

I tak w pozycji 35 tego załącznika wskazano, iż zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania podlega świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:2)

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę,
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w 2008r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20. 3)
   
   

Z objaśnień zawartych w punkcie 2) do załącznika wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2009r.

Natomiast z punktu 3) tych objaśnień wynika, iż zwolnienie to dotyczy również podatników rozpoczynających w 2009r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2009r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 35 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2009r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług - 10.

Natomiast w 2010r. obowiązywało w tym zakresie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224 poz. 1797).

Stosownie do treści § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 35 wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:2)

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.3)
   
   

Z objaśnień zawartych w punkcie 2) do załącznika wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2010 r.

Natomiast z punktu 3) tych objaśnień wynika, iż zwolnienie to dotyczy również podatników rozpoczynających w 2010 r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2010 r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 35 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2010 r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług - 10.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż od 07.09.2006r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zajmując się: tynkowaniem, posadzkarstwem, tapetowaniem i oblicowywaniem ścian oraz malowaniem i szkleniem. Wnioskodawca świadczył usługi w zakresie remontu i wykańczania wnętrz mieszkań i domów jednorodzinnych, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W 2009r. i w latach poprzednich prowadził wyłącznie sprzedaż rachunkową - każdą transakcję potwierdzał rachunkiem.

W latach poprzedzających 2009r. nie wystąpił obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. W trakcie 2009r. tj. 30 września i w trakcie 2010r. tj. 20 sierpnia Wnioskodawca przekroczył kwotę obrotów 40 000zł z działalności gospodarczej.

W wyniku interpretacji przepisów obowiązujących w 2009 i 2010 roku Wnioskodawca uznał, iż może skorzystać ze zwolnienia w 2009 i 2010 roku z obowiązku ewidencjonowania obrotów za pomocą kasy rejestrującej świadczonych przez siebie usług, na mocy zwolnienia, o którym mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dn. 19 grudnia 2008r., gdyż spełnił warunki wynikające z ww. przepisów: każde wykonanie usługi potwierdził rachunkiem, o którym mowa w art. 87-88 ustawy Ordynacja Podatkowa. W 2008r. Zainteresowany wystawił 12 rachunków dla 5 odbiorców, w 2009r. 14 rachunków dla 8 odbiorców oraz w 2010r. 10 rachunków dla 8 odbiorców swoich usług.

Z powołanych przepisów rozporządzeń Ministra Finansów obowiązujących w latach 2009 i 2010 wynika, iż podatnik mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 w powiązaniu z poz. 35 załącznika do tych rozporządzeń Ministra Finansów, o ile spełnił określone w nich warunki, tj. po pierwsze – każde świadczenie usług do końca 2009r. i do końca 2010r. dokumentowane było fakturą, w której zawarte były w szczególności dane identyfikujące odbiorcę, a po drugie – liczba wszystkich dokonanych do końca 2009r. i 2010r. operacji świadczenia usług, o których wyżej mowa, nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 4 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Na mocy § 4 ust. 1 obowiązującego do dnia 31 marca 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „Faktura VAT”.

Tożsamy w treści jest § 4 ust. 1 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Stosownie do § 17 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.

Podobnie, stosownie do § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r., za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (…), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23.

Mocą § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.) rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3. odpowiednio wyraz „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”,
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6. czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.
   
   

W myśl art. 88 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wobec powyższego, zgodnie z przywołanymi przepisami prawa podatkowego, rachunki wystawiane przez Wnioskodawcę – przedsiębiorcę niebędącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – uznaje się za faktury, jeśli spełniają one wymogi wskazane w ww. uregulowaniach zawartych w Ordynacji podatkowej oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w latach 2009 i 2010 Wnioskodawca spełnił pierwszy z warunków uprawniający do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 w powiązaniu z poz. 35 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008r. oraz z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, a mianowicie wszystkie wykonane świadczenia usług były dokumentowane rachunkami. Ponadto liczba dokumentów wystawionych wyniosła odpowiednio w 2008r. – 12, w 2009r. - 14, a w 2010r. - 10, a liczba odbiorców w 2008r. – 5, w 2009r. i w 2010r. - 8. Zatem zarówno w 2009r. jak i w 2010r. Wnioskodawca był uprawniony do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej, pomimo przekroczenia kwoty obrotu w wysokości 40.000 zł.

Wskazać należy, iż od dnia 1 stycznia 2011r. obowiązuje rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010r. Nr 138, poz. 930).

Na mocy obecnie obowiązujących przepisów, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1) i pkt 2a) cyt. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania:

1. do dnia 31 grudnia 2012r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
2. do dnia 30 kwietnia 2011r. – czynności objęte do dnia 30 grudnia 2010r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
   
   

W poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:2)

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 203)
   
   

Z objaśnień zawartych w punkcie 2) do załącznika wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011r.

Natomiast z punktu 3) tych objaśnień wynika, iż zwolnienie to dotyczy również podatników rozpoczynających w 2011r. lub 2012r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2011r. lub 2012r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 34 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2011r. lub 2012r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług - 10.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.