Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-200/13-2/KW
z 20 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 13 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki podzielonej na kilka mniejszych działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki podzielonej na kilka mniejszych działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie handlu komponentami metalowymi do produkcji w przemyśle ciężkim. Aktem notarialnym Repetytorium A Nr … z dnia 29.03.2007 r., sporządzonym przez notariusz w formie darowizny od babci, Wnioskodawca otrzymał prawo własności nieruchomości położonej w …, składającej się z działek nr 213, 336/1, 336/2 z mapy 2, stanowiącej gospodarstwo rolne z zabudowaniami o obszarze 1,0223 ha. Nieruchomość zabudowana była budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 39,00 m2, budynkiem gospodarczym - przeznaczonym do remontu. Otrzymane w formie darowizny nieruchomości stanowią majątek osobisty i nie służą ani nigdy nie służyły prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowany użytkował je z zamiarem wybudowania na jej części własnego domu.

W dniu 10.05.2010 roku aktem notarialnym Repetytorium A Nr … sporządzonym przez notariusz …, Wnioskodawca sprzedał małżonkom X zabudowane działki nr 336/1 i 336/2 z mapy obrębu, stanowiące grunty orne i użytki rolne zabudowane o łącznym obszarze 1,223 m².

Zainteresowany nadmienił, że nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Żadna z działek mająca być przedmiotem sprzedaży nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom (dzierżawa, najem, użyczenie). Wnioskodawca nigdy nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych pochodzących z którejkolwiek z działek.

Gmina, w której znajdują się przedmiotowe działki nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzją z 17.10.2011 roku Wójt Gminy zatwierdził na wniosek Zainteresowanego podział nieruchomości położonej w … oznaczonej nr 213 o pow. 0,8747 ha z karty mapy, której właścicielem jest Wnioskodawca, na działki nr 213/1 o pow. 0,2393 ha, 213/2 o pow. 0,1032 ha, 213/3 o pow. 0,1032 ha, 213/4 o pow. 0,0673 ha, 213/5 o pow. 0,1206 ha, 213/6 o pow. 0,1206 ha, 213/7 o pow. 0,1205 ha. Dla działek gruntu wydzielonych w wyniku dokonanego podziału, które nie mają dostępu do drogi publicznej, należy ustanowić odpowiednie służebności drogowe na działce 213/4 celem zapewnienia dostępu do drogi publicznej.

Wójt Gminy decyzjami nr …, …, … z dnia 20.04.2011 roku i nr …, …, … z dnia 11.05.2012 roku ustalił na rzecz Zainteresowanego warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na każdej z działek, mających być przedmiotem sprzedaży. Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane dla wszystkich działek mających być przedmiotem sprzedaży. Decyzje powyższe są ostateczne i uprawniają inwestora do ubiegania się o pozwolenie budowlane dla określonego w niej zamierzenia budowlanego. Do chwili obecnej, oprócz wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności typu – uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenie o sprzedaży.

W związku z podjęciem decyzji o budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem Zainteresowany zdecydował się sprzedać pozostałe działki, a uzyskane środki pieniężne przeznaczyć na budowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż podmiotowej działki podzielonej na mniejsze będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przytoczone fakty w przypadku sprzedaży przedmiotowych działek, nie będzie ta sprzedaż podległa opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku Zainteresowanego, sprzedaż przedmiotowych działek nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tak orzekł w podobnej sprawie m.in. Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 stycznia 2007 roku sygn. akt III SA/Wa 3885/06. Ponadto przepis art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/11 UE Rady z 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodatniej (Dz. Urz. UE Nr 347/1 ze zm.) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą i to bez względu na cel lub wynik tej działalności, podatek VAT wiąże się z profesjonalnym obrotem, stąd należy wykluczyć z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje, które nie prowadzą działalność gospodarczej, choć wykonują czynności dostawy towarów.

Ewentualna sprzedaż powyższych działek nie stanowi dla Wnioskodawcy stałego dochodu, a przez to Zainteresowany nie spełnia warunku niezbędnego do uznania go za podatnika VAT. Obowiązek podatkowy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy osoba ta dokonuje czynności, która niewątpliwie nie jest związana z tą działalnością, a dotyczy jej majątku osobistego. Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 15 stycznia 2007 roku, sygn. akt III SA/Wa 3885/06. Ten sam Sąd w wyroku z 21 lutego 2007 roku, sygn. akt III SA/Wa 4176/2006 stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdanie drugie obowiązującej VI Dyrektywy VAT.

Zatem Wnioskodawca uznaje, że w przypadku sprzedaży przez Niego wskazanych działek, nie będą one podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli czynności te dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), przez tereny budowlane rozumie się to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie handlu komponentami metalowymi do produkcji w przemyśle ciężkim. Zainteresowany otrzymał, aktem notarialnym z dnia 29.03.2007 r., w formie darowizny od babci - prawo własności nieruchomości, składającej się z działek nr 213, 336/1, 336/2, stanowiącej gospodarstwo rolne z zabudowaniami. Nieruchomość zabudowana była budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 39,00 m², budynkiem gospodarczym - przeznaczonym do remontu. Otrzymane w formie darowizny nieruchomości stanowią majątek osobisty i nie służą ani nigdy nie służyły prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowany użytkował je z zamiarem wybudowania na jej części własnego domu. W dniu 10.05.2010 r. aktem notarialnym Wnioskodawca sprzedał zabudowane działki nr 336/1 i 336/2, stanowiące grunty orne i użytki rolne zabudowane o łącznym obszarze 1,223 m². Zainteresowany nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Żadna z działek mająca być przedmiotem sprzedaży nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom (dzierżawa, najem, użyczenie). Wnioskodawca nigdy nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych pochodzących z którejkolwiek z działek. Gmina, w której znajdują się przedmiotowe działki nie posiada obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzją z dnia 17.10.2011 r. Wójt Gminy zatwierdził na wniosek Zainteresowanego podział nieruchomości oznaczonej nr 213 o pow. 0,8747 ha na działki nr 213/1 o pow. 0,2393 ha, 213/2 o pow. 0,1032 ha, 213/3 o pow. 0,1032 ha, 213/4 o pow. 0,0673 ha, 213/5 o pow. 0,1206 ha, 213/6 o pow. 0,1206 ha, 213/7 o pow. 0,1205 ha. Dla działek gruntu wydzielonych w wyniku dokonanego podziału, które nie mają dostępu do drogi publicznej, należy ustanowić odpowiednie służebności drogowe na działce 213/4 celem zapewnienia dostępu do drogi publicznej. Wójt Gminy ustalił na rzecz Zainteresowanego warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na każdej z działek, mających być przedmiotem sprzedaży. Decyzje powyższe są ostateczne i uprawniają inwestora do ubiegania się o pozwolenie budowlane dla określonego w niej zamierzenia budowlanego. Do chwili obecnej, oprócz wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności typu uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenie o sprzedaży.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż planowaną sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił nieruchomość na siedem działek, w tym z zamiarem ustanowienia na jednej z nich służebności drogowej do pozostałych działek. Ponadto dla wydzielonych nieruchomości na rzecz Zainteresowanego zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Opisane działania umożliwiają łatwiejszą sprzedaż przedmiotowych działek oraz uatrakcyjniają je rynkowo.

Zatem uznać należy, że powyższe działania podjęte przez Wnioskodawcę świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Opisana sytuacja przesądza o wykorzystywaniu towarów, w tym przypadku działek budowlanych, w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Fakt podziału nieruchomości przed jej sprzedażą w postaci działek budowlanych oraz podejmowanie działań w celu nadania wydzielonym działkom charakteru rynkowo atrakcyjnego wskazują, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości działa z zamiarem uzyskania w ten sposób stałych dochodów.

Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem planowane przyszłe dostawy terenu przeznaczonego pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, że podjęte przez Zainteresowanego działania zmierzające do sprzedaży przedmiotowych działek i zwiększenia handlowej atrakcyjności tych działek, choć oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o handlowym charakterze działań Wnioskodawcy, niemniej brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Zainteresowany zamierza dokonać dostawy działek budowlanych w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym, powyższa ocena przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jest niezależna od tego, czy właściciel nieruchomości nie nabył jej w celu odsprzedaży i czy należy do majątku osobistego Wnioskodawcy. Tak jak wyżej wskazano Zainteresowany będzie spełniał warunki określone w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie podatnikiem podatku VAT w związku z dokonywaniem sprzedaży działek budowlanych w celu uzyskania stałych dochodów, jako czynności nienależącej do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy działek wydzielonych z posiadanej nieruchomości będzie wypełniał definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, planowana dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z 146a pkt 1 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowych działek budowlanych nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.