INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 106/11 – stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 24 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konsekwencji przekroczenia limitu przychodu, o którym mowa w ustawie o rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konsekwencji przekroczenia limitu przychodu, o którym mowa w ustawie o rachunkowości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 marca 2010 r. nr ILPB1/415-27/10-2/AGr wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 17 marca 2010 r., natomiast w dniu 24 marca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zainteresowany rozpoczęciem prowadzenia działalności rolniczej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej wraz ze swoją żoną (bez zawiązywania spółki cywilnej, czy spółki prawa handlowego). W ich związku małżeńskim obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Do działalności tej wykorzystywane byłyby przedmioty majątkowe i inne prawa majątkowe należące do majątku wspólnego. W ramach tej działalności Zainteresowany wraz z żoną zamierza skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług dla rolników ryczałtowych, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dochód z działalności dotyczącej działów specjalnych produkcji rolnej byłby ustalany przy zastosowaniu norm szacunkowych, stosownie do art. 24 ust. 4 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie byłyby w związku z tym prowadzone księgi rachunkowe.

W składanych deklaracjach PIT-6 oraz innych zeznaniach i oświadczeniach związanych z rozliczeniem podatku dochodowego z tytułu działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej wykazywane byłoby jej prowadzenie przez Wnioskodawcę oraz jego żonę. Także w fakturach VAT RR, dokumentujących nabycie od Zainteresowanego i jego żony produktów rolnych w trybie określonym w art. 116 ustawy o podatku od towarów i usług, jako ich dostawcy wykazywani byliby oboje razem.

Zgodnie z szacunkami, łączna suma przychodów netto Wnioskodawcy i jego żony ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej, w pierwszym roku obrotowym, przekroczy limit, o którym mowa w powyższym przepisie ustawy o rachunkowości (równowartość 1.200.000,00 euro).

Wnioskodawca wyjaśnia, że działalnością, której rozpoczęciem jest zainteresowany jest działalność rolnicza w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, do której nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. – o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) – zgodnie z regulacją art. 3 tej ustawy. Dlatego też prowadzenie powyższej działalności nie wiąże się z koniecznością dokonania zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, a zmiany powyższej ustawy dotyczące tzw. „spółek małżeńskich” pozostają bez wpływu na możliwość wspólnego prowadzenia gospodarstwa rolnego przez obojga małżonków.

Odnosząc się do rozstrzygnięcia, czy żona będzie pełniła rolę osoby współpracującej, o której mowa w art. 8 ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) Zainteresowany informuje, że żona byłaby objęta innym niż uregulowanym w powyższej ustawie ubezpieczeniem społecznym, tj. ubezpieczeniem społecznym rolników – jako rolnik prowadzący wspólne gospodarstwo rolne z mężem, a nie jako domownik, w rozumieniu art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. – o ubezpieczeniu społecznym rolników (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.).

Prowadzona przez Wnioskodawcę i jego żonę działalność rolnicza byłaby prowadzeniem wspólnego gospodarstwa rolnego w sposób analogiczny do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach tzw. „spółek małżeńskich” – w okresie przez wejściem w życie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej eliminujących możliwość rejestrowania takiej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy fakt, że suma przychodów netto ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej, przekroczy limit, o którym mowa w powyższym przepisie (równowartość 1.200.000,00 euro) powoduje utratę prawa wyboru formy opodatkowania przy zastosowaniu norm szacunkowych, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy w przypadku, gdy łączna suma przychodów netto ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej wspólnie przez małżonków w ramach wspólności ustawowej, przekroczy limit, o którym mowa w powyższym przepisie ustawy (równowartość 1.200.000,00 euro), powstaje obowiązek prowadzenia przez tych małżonków ksiąg rachunkowych oraz brak możliwości ustalania od następnego roku obrotowego dochodu na podstawie norm szacunkowych także wówczas, gdy przychody te, liczone odrębne dla każdego z małżonków, nie przekraczają powyższego limitu...
3. Czy wysokość przychodów, o których mowa w art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy powiększyć o wartość zryczałtowanego zwrotu podatku VAT, o którym mowa w art. 115 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymanego przez rolnika ryczałtowego (wykazywanego w fakturach VAT RR)...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pierwsze i drugie z wyżej przedstawionych pytań, natomiast w zakresie odpowiedzi na trzecie pytanie w dniu 2 kwietnia 2010 r. wydano interpretację indywidualną numer ILPB1/415-27/10-5/AGr.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania numer 1, przekroczenie limitu przychodów netto ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej nie powoduje utraty prawa wyboru formy opodatkowania przy zastosowaniu norm szacunkowych, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że znany jest mu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt lI FSK 183/07 wraz z jego uzasadnieniem. Należy jednak podkreślić, że wyrok ten dotyczył stanu prawnego sprzed 1 stycznia 2007 r. W uzasadnieniu do powyższego wyroku NSA wskazano, że wykładnia gramatyczna art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że nakłada on obowiązek prowadzenia albo podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo ksiąg rachunkowych - zgodnie z odrębnymi przepisami - na wszystkie wymienione w nim podmioty prowadzące działalność gospodarczą bez wyłączenia z niej działalności rolniczej w zakresie podlegającym ustawie, tj. działów specjalnych produkcji rolnej. Pogląd ten oparty jest jednak na utożsamieniu działalności gospodarczej z działalnością rolniczą podlegającą opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając jednak stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2007 r. nie jest możliwe utożsamienie prowadzenia działalności gospodarczej z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicję pojęcia działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od 1 stycznia 2007 r., pod pojęciem działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej rozumieć należy działalność,

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych prawnych

   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ustawodawca w sposób wyraźny określił, co należy rozumieć pod pojęciem działalności gospodarczej i wskazał wprost, że przychody z działalności gospodarczej to przychody, które nie są zaliczane do innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można więc utożsamiać pojęcia przychodów osiąganych z działów specjalnych produkcji rolnej (wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) z przychodami osiąganymi z prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewentualnie ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami szczególnymi, na osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą. Przyczyną, dla której osoby te obowiązane są prowadzić księgę lub księgi zgodnie z odrębnymi przepisami jest konieczność zapewnienia możliwości ustalenia podstawy opodatkowania. Norma wprowadzająca obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych w rozumieniu odrębnych przepisów, znajduje swoje dopełnienie w ust. 2 i 4 powyższego artykułu.

W ust. 2 powołanego artykułu, ustawodawca nałożył obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej, o ile zgłosiły one zamiar prowadzenia powyższych ksiąg. Zapis powyższy oznacza, że wyłącznie od woli osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej uzależnione jest prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ust. 4 powołanego artykułu, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych nałożony został na osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody, w rozumieniu w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Odwołanie do treści art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że przepis ten swoją dyspozycją obejmuje osoby osiągające przychody ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc z pozarolniczej działalności gospodarczej. Art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy za skonkretyzowanie momentu powstania obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z odrębnymi przepisami w odniesieniu do osób, o których mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą.

Oznacza to, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na podatnika prowadzącego działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu progu przychodów netto, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Podatnicy prowadzący działy specjalne produkcji rolnej, którzy nie złożyli oświadczenia, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ich przychód za poprzedni rok podatkowy był wyższy od kwoty 1.200.000,00 euro ustalają swój przychód na podstawie norm szacunkowych, co nie oznacza, że nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, tyle, że nie dla celów ustalania przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poglądy powyższe wyrażone zostały w uzasadnieniu do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1681/08 (opubl. Lex 511932) wydanym już po opublikowaniu wskazanego wyżej wyroku NSA. Podobne stanowisko zaprezentowano też w doktrynie prawa podatkowego - P. Baraniak, Zasady opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, Przegląd Podatkowy, 10/2008 (str. 43 i nast.), a także w innym orzeczeniu sądu administracyjnego – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 września 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 564/07.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania numer 2, nie powstanie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, a ustalanie dochodu na podstawie norm szacunkowych będzie nadal możliwe. Poza argumentami wskazanymi w uzasadnieniu do stanowiska dotyczącego pytania 1 wniosku należy dodać, że z regulacji art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy o rachunkowości wynika, że przychody, o których mowa w tych przepisach należy obliczać dla każdego z małżonków odrębnie. Przychodów tych nie należy łączyć. Powyższe wynika z językowej wykładni tego przepisu. Do innego wniosku nie prowadzi także wykładnia funkcjonalna.

Przychody takie generowane są bowiem w ramach gospodarstwa rolnego będącego współwłasnością obojga małżonków (w ramach ustroju wspólności ustawowej). Należy je zatem odpowiednio podzielić. Małżonkowie mają prawo do udziału w zysku, a uzyskiwane przychody ze sprzedaży produktów, wytwarzanych przez to gospodarstwo rolne należą im się wspólnie – z pewnością nie są one udziałem tylko jednego małżonka. Powyższe znajdowałoby odzwierciedlenie w składanych deklaracjach PIT-6 oraz innych zeznaniach i oświadczeniach związanych z rozliczeniem podatku dochodowego z tytułu działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, w których wykazywane byłoby jej prowadzenie i uzyskiwanie z niej przychodów przeze oboje małżonków, także w fakturach VAT RR, dokumentujących nabycie produktów rolnych, jako ich dostawcy wykazywanych byłoby oboje małżonków.

Za taką interpretacją przemawia również regulacja art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą „Przychody (...) ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe”.

Wniosek, że w przypadku wspólnego prowadzenia gospodarstwa rolnego przez małżonków przychody każdego z małżonków należy określić odrębnie wynika także z orzeczenia WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2009 r. o sygn. akt I SA/Łd 1264/08 i jego uzasadnienia. W uzasadnieniu wskazano na sposób ustalenia przychodu przez organ podatkowy, który w pełni podzielił Sąd: „W oparciu o oświadczenia złożone przez podatniczkę i jej męża organ przyjął, iż sprzedaż ta dotyczyła działalności prowadzonej wspólnie przez te osoby. Ponieważ małżonkowie K. nie byli w stanie określić, jaka część sprzedaży przypada odrębnie na każdą z tych osób, a w deklaracjach PIT-6 na 2006 r. podatnicy zgłosili produkcję w tych samych rozmiarach, organ podzielił na pół przychód netto z działów specjalnych produkcji rolnej, który w 2005 r. wyniósł 19.079.360,56 zł i przyjął, iż przypadł on po połowie każdemu z małżonków."

Zasadność tego stanowiska potwierdzają także liczne interpretacje wydawane przez organy podatkowe, a dotyczące tzw. spółek małżeńskich - czyli działalności gospodarczej prowadzonej przez oboje małżonków na podstawie jednego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Zgodnie z dominującym poglądem, w przypadku tego rodzaju działalności gospodarczej oboje małżonkowie powinni prowadzić osobne ewidencje rachunkowe - tak m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 9 marca 2006 r. (sygn. PBI-2/4117/IN-5/USŁ-W/06/JF) oraz interpretacji z dnia 6 lutego 2006 r. (sygn. PB I-2/4150/IN-17/USŁ-W/06/MM).

W dniu 2 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-27/10-4/AGr stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 28 kwietnia 2010 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 11 maja 2010 r. znak ILPB1/415W-60/10-2/AP. W dniu 15 czerwca 2010 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 106/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 12 kwietnia 2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 106/11 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Prawomocne orzeczenie wyroku wpłynęło do tut. organu w dniu 30 maja 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 106/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2".

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Przepis ten uzależnia obowiązek prowadzenia ksiąg przez osoby uzyskujące przychody z działów specjalnych produkcji rolnej od dokonania zgłoszenia zamiaru ich prowadzenia.

Zastosowany w tym przepisie termin "również" wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w ust. 1 art. 24a. O ile zatem ust. 1 art. 24a ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle ust. 2 art. 24a ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów - prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro przepisach o rachunkowości.

Określony w tym przepisie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające, po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Wielkość wyrażoną zaś w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż jeżeli podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg, ustala dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów. Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ustawy, nie jest w tej sytuacji okolicznością ważącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy jest uregulowany swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości. Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Reasumując, w przypadku gdy suma przychodów netto ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej, przekroczy limit, o którym mowa w powyższym przepisie (równowartość 1.200.000,00 euro) nie powoduje utratę prawa wyboru formy opodatkowania przy zastosowaniu norm szacunkowych, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym również w przypadku, gdy łączna suma przychodów netto ze sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w ramach prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej wspólnie przez małżonków w ramach wspólności ustawowej, przekroczy limit, o którym mowa w powyższym przepisie ustawy (równowartość 1.200.000 euro), nie powstaje obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych oraz interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.