INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 maja 2011 r. nr ILPB1/415-431/11-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 12 maja 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 16 maja 2011 r.), natomiast w dniu 26 maja 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 23 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia X grudnia 2003 r. Wnioskodawca pobierał świadczenie emerytalne naliczone przez X. według zaniżonego współczynnika 1,2, który był podstawą do naliczenia emerytury pracownikowi pracującemu na konkretnym stanowisku.

W związku z tym, że w przypadku Zainteresowanego ten współczynnik powinien wynosić 1,8, co zostało potwierdzone wyrokiem Sądu Okręgowego – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia X lutego 2010 r., który to zasądził za okres od X grudnia 2003 r. do X sierpnia 2007 r. od Jego pracodawcy kwotę odszkodowania w wysokości netto X zł wraz z ustawowymi odsetkami. Odsetki te naliczył pracodawca po wyroku sądowym w kwocie X zł. Ostatecznie na konto bankowe Wnioskodawcy wpłynęła kwota X zł bez żadnego pisma wyjaśniającego.

Z posiadanych dokumentów, tj. z opinii sporządzonej na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w X Wydział Pracy z dnia X sierpnia 2009 r., której przedmiotem było wyliczenie różnicy pomiędzy emeryturą obliczoną według zasad określonych w decyzji ZUS w X, a emeryturą przez Wnioskodawcę pobraną wynika, że różnica ta stanowi kwotę X zł brutto.

Z opinii uzasadniającej z dnia X października 2009 r. wydanej przez biegłego sądowego z zakresu ekonomii i rachunkowości jednoznacznie wynika, że kwota X (netto) jest różnicą z kwoty X (brutto) ustaloną przez Sąd jako odszkodowanie na podstawie prawidłowej decyzji ZUS Inspektorat w X z dnia X marca 2009 r. będącej podstawą do naliczenia właściwej emerytury, co potwierdza tabela będąca wyciągiem z ww. decyzji.

Zainteresowany jest również w posiadaniu opinii uzupełniającej z dnia 26 października 2009 r., której treść podsumowania przytacza w uzupełnieniu wniosku.

II. Podsumowanie.

Na podstawie wyliczeń dokonanych w oparciu o dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy, w tym akta organu rentowego, przy zastosowaniu obowiązujących przepisów podatkowych w poszczególnych latach, ustalono w opinii, iż różnica pomiędzy emeryturą obliczoną według zasad określonych w decyzji ZUS z dnia X marca 2009 r. a emeryturą pobraną przez Wnioskodawcę za okres od X grudnia 2003 r. do X sierpnia 2007 r. stanowiłaby ogółem kwotę X brutto, natomiast po potrąceniu podatku od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne potrąconych ze świadczenia, różnica ta stanowiłaby ogółem kwotę netto X zł.

Ponieważ na konto bankowe Wnioskodawcy wpłynęła kwota netto X zł – jest logiczne, że organ podatkowy otrzymał stosowny podatek od płatnika. Fakt ten potwierdza poniższa tabela z opinii uzupełniającej z dnia X października 2009 r.

Wyliczenie różnicy emerytury w kwotach brutto i netto poprzez dokonanie obowiązujących potrąceń: podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W 2011 roku Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy PIT-8C za rok 2010. Płatnik w punkcie D zamieszcza następujące informacje:

1. kwota –X zł –odszkodowanie z tytułu zaniżonej emerytury – Wyrok Sądowy
2. kwota –X zł – odsetki od odszkodowania
3. razem –X zł.
   
   

Z informacji, jaką Zainteresowany otrzymał we właściwym dla Niego Urzędzie Skarbowym wynika, że ma obowiązek rozliczenia się z organem podatkowym, a to skutkuje powtórnym zapłaceniem podatku, tym razem od kwoty X zł.

Powyższa treść stanu faktycznego wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik ma obowiązek dwukrotnie płacić podatek od tego samego świadczenia...

Tut. Organ zaznacza, iż treść ww. pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatnik wystawiając informację PIT-8C próbuje po raz kolejny zmusić Go do zapłacenia podatku, który powinien być już raz uiszczony w momencie wypłaty odszkodowania, co uważa za nieprawidłowe. To Sąd ustalił kwoty brutto i netto i płatnik wpłacając na konto bankowe Wnioskodawcy kwotę netto powinien był uiścić należny podatek, bo o kwotę podatku i składek emerytalnych jest obniżone Jego odszkodowanie.

Zainteresowany wskazuje, że żądanie po raz drugi zapłaconego już podatku od osób fizycznych od tego samego świadczenia jest nieuzasadnione. Od kwoty brutto pobrano Zainteresowanemu X zł, teraz pojawia się żądanie kolejnych X zł co stanowi około 47% podatku od tej kwoty. Pytanie się nasuwa samo, od kiedy obowiązuje taki procent podatku...

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

W myśl art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Szczegółowo zakres tego obowiązku powinny określić zatem ustawy.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na rzecz Zainteresowanego zostało zasądzone wyrokiem sądu rejonowego odszkodowanie w wysokości netto wraz z odsetkami, w związku z zaniżeniem współczynnika, który był podstawą do naliczania Jego emerytury. Wysokość odszkodowania stanowiła różnicę pomiędzy emeryturą, jaką Wnioskodawca winien otrzymać, gdyby pracodawca wystawił prawidłowe dokumenty, a emeryturą otrzymaną w okresie objętym żądaniem. Kwota odszkodowania, określana przez Zainteresowanego jako kwota netto, stanowiła kwotę brutto ustaloną przez sąd jako odszkodowanie na podstawie prawidłowej decyzji ZUS będącej podstawą do naliczenia właściwej emerytury, po potrąceniu podatku od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym Zainteresowany powziął wątpliwość, czy od tego samego świadczenia należy dwukrotnie pobrać podatek.

Mając na uwadze powyższą kwestię, należy sięgnąć do regulacji zawartych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Natomiast w myśl art. 5 ww. ustawy, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Podatnikiem, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Płatnikiem, w myśl art. 8 tej ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić, że podatnik – w odróżnieniu od płatnika – jest podmiotem materialnego stosunku prawnego, na którym spoczywa materialny ciężar pierwotnego świadczenia podatkowego. Należy przy tym zauważyć, że pobór podatków może być dokonywany przez płatników. Źródłem obowiązków płatniczych jest ustawa podatkowa, a w przedmiotowej sprawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C), i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że zobowiązanie podatkowe podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego powstaje tylko raz w związku z zaistnieniem konkretnego zdarzenia określonego w danej ustawie podatkowej.

Zatem wypłacone Zainteresowanemu odszkodowanie wraz z odsetkami – jeżeli nie korzysta ze zwolnienia podatkowego – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko jeden raz.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dwukrotnego opodatkowania tego samego świadczenia należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo tut. Organ informuje, że udzielając interpretacji indywidualnej tut. Organ odniósł się zagadnienia będącego przedmiotem zapytania, tj. dwukrotnego opodatkowania tego samego świadczenia. Tut. Organ nie odniósł się natomiast do kwestii ewentualnego zwolnienia z opodatkowania otrzymanego przez Zainteresowanego odszkodowania wraz z odsetkami, albowiem zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.