INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych zagranicznym kontrahentom należności za korzystanie z oprogramowania komputerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych zagranicznym kontrahentom należności za korzystanie z oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja domów prefabrykowanych w technologii szkieletu drewnianego. Prefabrykaty domów – ściany, stropy, dachy – są produkowane metodą przemysłową w halach produkcyjnych Spółki.

Do sterowania produkcją zakładu produkcji domów Wnioskodawca nabył licencje do użytkowania oprogramowania komputerowego od kontrahentów z siedzibą w Holandii i Niemczech. Oprogramowanie od kontrahenta z Holandii jest zbiorem aplikacji, z których część służy do wspomagania projektowania i współpracuje z systemem ułatwiając i przyspieszając konstruowanie w technologii budownictwa drewnianego, a ostatnio zakupione moduły służą do planowania produkcji i automatycznej kontroli procesu produkcyjnego, przy czym część bloków są to elementy standardowe, a cześć jest tworzona specjalnie na potrzeby zakładu Wnioskodawcy i dopasowywana do specyfiki jego organizacji produkcji.

Zakup licencji na oprogramowanie nastąpił na podstawie kontraktu, w którym wyszczególniono zakupione moduły, ich funkcjonalność i cenę zakupu każdego z zakupionych modułów oraz warunki płatności. Oprócz zakupu licencji Spółka będzie dokonywała rocznie płatności w wysokości 7,5% wartości umowy za wsparcie techniczne, które obejmuje również wszelkie aktualizacje i zdalne konserwacje. Zakupiona licencja nie zezwala na dalszą dystrybucję oprogramowania, ani na użyczanie go osobom trzecim.

Zakup licencji na oprogramowanie od kontrahenta niemieckiego, który jest również dostawcą linii technologicznej do automatycznego montażu elementów, nastąpił bez podpisania umowy miedzy stronami. Wysłane było zapytanie, przedstawiona oferta i na podstawie oferty nastąpił zakup licencji potwierdzony fakturą. Wersja instalacyjna została ściągnięta przez Internet ze strony wskazanej przez dostawcę. Następnie oprogramowanie zostało zainstalowane na komputerach maszynowych linii produkcyjnej i następnie zdalnie przez Internet aktywowane i przygotowane do pracy. Oprogramowanie to umożliwia komunikację pomiędzy programami maszynowymi linii produkcyjnej a dowolną aplikacją zainstalowaną na innych komputerach w zakładowej sieci komputerowej i nie ma żadnej innej funkcjonalności.

Wdrożenie programów komputerowych zawarte jest w cenie kontraktów.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy płatności Spółki na rzecz spółek mających siedzibę w Holandii i Niemczech za licencje na korzystanie z oprogramowania komputerowego podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i czy w związku z tym Spółka powinna pobrać zryczałtowany podatek od tych płatności...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody osiągane na terytorium Polski przez podmioty nie posiadające na terytorium RP siedziby lub zarządu z tytułu praw autorskim lub praw pokrewnych podlegają opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym w wysokości 20%, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy Spółka dokonująca wypłaty należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ma prawo obniżyć stawkę podatku do wysokości wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z uwagi na fakt, że odbiorcą pierwszej z wymienionych płatności jest spółka mająca siedzibę w Holandii, zastosowanie znajdzie tu umowa między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r.

Art. 12 ust. 4 Umowy definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Odbiorcą drugiej z wymienionych płatności jest spółka mająca siedzibę w Niemczech – zastosowanie znajdzie tutaj umowa między Rzeczypospolitą Polską a Republika Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 maja 2003 r.

Art. 12 ust. 4 ww. Umowy definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Definicje należności licencyjnych zawarte powyżej nie wymieniają wprost pojęcia programów komputerowych, posługując się pojęciem wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, które jednak pozostają w niej niezidentyfikowane.

W opisanych przez Spółkę zdarzeniach zaliczenie należności wypłacanych na rzecz zagranicznych podmiotów do odpowiednich kategorii dochodów w rozumieniu powołanych umów, zależeć będzie od istoty praw, jakie odbiorca nabędzie w ramach umów przewidujących prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego.

Art. 1 ustawy o ochronie praw autorskich i pokrewnych stanowi, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Zatem program komputerowy spełniający przesłanki z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim może być przedmiotem prawa autorskiego.

Nie każde jednak nabycie programu komputerowego skutkuje uzyskaniem przychodu z prawa autorskiego. Stosownie do art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:

• trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego, w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
• tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych praw (winno być: zmian – przyp. organu) dokonała;
• rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W związku z powyższym, żeby można było uznać, że Spółka zawarła umowę licencyjną na korzystanie z prawa autorskiego, jakim jest program komputerowy i która może być objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, umowa ta powinna spełniać przynajmniej jedną z powyższych przesłanek.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 Komentarza OECD do art. 12, gdyby z umowy zawartej pomiędzy rządem polskim a zagranicznym kontrahentem wynikało, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz lub egzemplarze oprogramowania i nie ma pomiędzy nim a zbywcą szczególnej umowy dotyczącej zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie nastąpiłoby udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Chodzi tu o sytuację, w której zakres uprawnień nabytych do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony do korzystania z legalnie zakupionego egzemplarza tego oprogramowania. Tym samym należność za użytkowanie oprogramowania w tym zakresie nie byłaby należnością licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto, płatności nie stanowią należności licencyjnych, jeżeli przekazane prawo do użytkowania programu komputerowego nie narusza ustawodawstwa w zakresie praw autorskich.

W przedstawionym zdarzeniu Spółka korzystać będzie z oprogramowania tylko i wyłącznie na własne potrzeby. W tym przypadku zapłaty należności kontrahentom posiadającym siedzibę za granicą nie powinny być kwalifikowane jako należności licencyjne. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonujący wypłaty takich należności na rzecz spółki holenderskiej i niemieckiej nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

W zaistniałym stanie faktycznym dochody spółek holenderskiej i niemieckiej z tytułu opłat za używanie dla własnych potrzeb specjalistycznego oprogramowania komputerowego, bez prawa do modyfikacji, kopiowania lub dystrybucji tego oprogramowania, podlegać będzie opodatkowaniu jako zysk przedsiębiorstwa i będzie ono podlegało opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie siedziby podmiotu uzyskującego taki dochód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.