INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011r. (data wpływu 29 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2011r. (data wpływu 19 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2011r. (data wpływu 19 lipca 2011r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej jest samodzielną jednostką organizacyjną, nie posiadającą osobowości prawnej, działającą jako wyodrębniona jednostka budżetowa Miasta.

Zasadniczym celem Ośrodka jest podejmowanie działań zmierzających do zaspokajania niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz w miarę możliwości do życiowego ich usamodzielnienia, rozwijania aktywności zawodowej oraz do integracji tych osób i rodzin ze środowiskiem lokalnym i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.

Zadania Ośrodka określa ustawa o pomocy społecznej wraz z aktami wykonawczymi oraz inne ustawy i przepisy wykonawcze do tych ustaw.

W celu realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej Ośrodek współpracuje z organizacjami pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi, fundacjami, stowarzyszeniami, pracodawcami oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Podstawą gospodarki finansowej Ośrodka jest roczny plan finansowy, obejmujący planowane dochody i wydatki Ośrodka.

Finansowanie zadań Ośrodka następuje:

• ze środków budżetu miasta,
• z dotacji celowych z budżetu państwa.
  
  

Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, na podstawie którego pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza odpowiednio na rachunek dochodów budżetu gminy oraz budżetu państwa.

W zakresie pomocy społecznej Ośrodek świadczy:

• usługi opiekuńcze oraz specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób z zaburzeniami psychicznymi w miejscu zamieszkania (art. 17 pkt 11, art. 18 pkt 3 ustawy). Usługi te świadczone są przez wyspecjalizowane firmy wyłonione w drodze przetargu nieograniczonego za które jest obciążany rachunkami. Osoby, którym na mocy decyzji administracyjnej przyznano pomoc w formie ww. usług w zależności od dochodów ponoszą odpłatność,
• zapewnia miejsca w ośrodkach wsparcia - którymi są Dzienne Domy Pomocy (art. 7 ust 2 pkt 3 ustawy). Zgodnie z art. 97 pkt 1 i 5 ustawy, Uchwałą Rady Miasta ustalona została zasada odpłatności za wyżywienie. Na podstawie wydanej decyzji administracyjnej osoby korzystające z posiłków ponoszą częściową odpłatność,
• organizuje opiekę w rodzinach zastępczych oraz udziela pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci (art. 19 pkt 3 ustawy). Za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej opłatę wnoszą rodzice dziecka zobowiązani decyzją administracyjną.
  
  

Ww. należności wpływają bezpośrednio na rachunek bankowy Ośrodka oraz częściowo bezpośrednio do kasy na podstawie kwitariusza K-102 oraz dowodu KP w raporcie kasowym, następnie odprowadzane do banku. Uzyskane dochody budżetowe dotyczące zadań własnych odprowadzane są do Gminy, a dotyczące zadań zleconych za pośrednictwem Gminy na konto Urzędu Wojewódzkiego.

Ponadto w piśmie z dnia 14 lipca 2011r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując:

• wnioskodawca świadczy usługi tylko w zakresie opieki społecznej,
• płatność za świadczone usługi następuje gotówką i przelewem na konto bankowe,
• z ewidencji dowodów dokumentujących transakcje, za które zapłata następuje za pośrednictwem banku jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy,
• kwota obrotu na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej przekracza w 2010r. 40 tysięcy złotych,
• przed dniem 1 stycznia 2011r. Wnioskodawca nie ewidencjonował obrotu za pomocą kasy rejestrującej (Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia na podstawie poz. 26 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r., symbol PKWiU świadczonych usług - 85).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje konieczność prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2011r., dochodów ewidencjonowanych w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyżej wymienionych opłat przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług usługi świadczone w ramach pomocy społecznej są zwolnione z mocy ustawy z podatku. Natomiast rozporządzenie z dnia 26 lipca 2011r. nie przewiduje zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych. Należy podkreślić, iż art. 111 ust. 1 ustawy stanowi o ewidencji obrotu i kwot podatku należnego. W przypadku podatników zwolnionych przedmiotowo i podmiotowo, niewątpliwie podatek należny nie występuje. Ustawa o pomocy społecznej nakłada wprost na ośrodki pomocy działania na rzecz świadczeniobiorcy. Wnioskodawca wskazuje również, iż świadczone usługi pomocy społecznej nie stanowią przychodu i dochodu ze sprzedaży usług świadczonych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, są bowiem dochodami budżetowymi, które w całości odprowadzane są na rachunek Urzędu Miasta i odpowiednio za jego pośrednictwem do Urzędu Wojewódzkiego, w części dotyczącej dochodów budżetu Państwa. Ponadto należy zauważyć, iż zobowiązania do opłat wynikają z decyzji administracyjnej wydawanej przez Dyrektora MOPS z upoważnienia Prezydenta Miasta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższego wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Czynnikiem warunkującym obowiązek ewidencjonowania obrotów za pomocą kas rejestrujących przez podatnika podatku VAT jest sprzedaż na rzecz określonych podmiotów, a nie status podatnika jako „podatnika VAT czynnego” lub „podatnika VAT zwolnionego”, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W dniem 1 stycznia 2011r. weszło w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930).

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

• zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
• podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011r.
  
  

Ponadto przepis § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia stanowi, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej i świadczy usługi tylko w zakresie opieki społecznej.

Płatność za świadczone usługi następuje gotówką i przelewem na konto bankowe.

Z ewidencji dowodów dokumentujących transakcje, za które zapłata następuje za pośrednictwem banku jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy.

Kwota obrotu na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej przekracza w 2010r. 40 tysięcy złotych.

Przed dniem 1 stycznia 2011r. Wnioskodawca nie ewidencjonował obrotu za pomocą kasy rejestrującej (Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia na podstawie poz. 26 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r., symbol PKWiU świadczonych usług - 85).

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym przekroczył kwotę obrotu 40.000 zł na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, z dniem 30 kwietnia 2011r. utracił zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej i z dniem 1 maja 2011r. będzie musiał zacząć prowadzić taką ewidencję za pomocą kasy fiskalnej.

Mimo powstania obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej dla usługi, której płatność następuje gotówką, ze zwolnienia z tego obowiązku będą mogły nadal korzystać usługi, za które płatność następuje przelewem na konto bankowe.

W świetle wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić bowiem należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc usługi wymienione w treści wniosku, za które otrzymuje zapłatę w całości gotówką w kasie MOPS lub w części przelewem na rachunek bankowy, a w części gotówką w kasie nie wypełnia dyspozycji cyt. wyżej § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, albowiem nie jest spełniony warunek dotyczący sposobu odpłatności za usługi. Odpłatność za usługi nie jest w całości dokonywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Dyspozycją tego przepisu objęte są wyłącznie te usługi, za które usługobiorcy wnoszą Wnioskodawcy opłaty w całości na rachunek bankowy.

Również Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, albowiem kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwotę 40.000 zł.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za które zapłata następuje w całości lub w części w kasie ma z dniem 1 maja 2011r. obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej, ponieważ przepisy § 2 ust. 1 pkt 1 i § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia dotyczące zwolnień z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie znajdują w ich przypadku zastosowania. Ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania korzystać będą mogły jedynie te usługi, za które zaplata następuje w całości na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wypada w tym miejscu wyjaśnić, iż w § 5 cyt. rozporządzenia ustawodawca wskazał, że podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyżej wymienionych opłat przy zastosowaniu kasy fiskalnej, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym tut. organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych.

W niniejszej interpretacji tutejszy organ nie wypowiada się w zakresie czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował realizowane świadczenia (działania) jako usługi.

Jednocześnie zauważa się, że w niniejszej interpretacji organ podatkowy nie rozstrzyga w kwestii zwolnienia od podatku VAT od 1 stycznia 2011r. usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. Kwestie te nie były przedmiotem wniosku, nie zadano pytań w ich zakresie. Powyższe zostało potraktowane informacyjnie jako element opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.