INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu karty podarunkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu karty podarunkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w postaci detalicznej sprzedaży obuwia poprzez sieć sklepów firmowych. Spółka ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka ma zamiar sprzedawać własne bony towarowe (karty podarunkowe, vouchery). Karta podarunkowa będzie produktem na okaziciela o określonym nominale i terminie ważności, uprawniającym do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach firmowych wystawcy bonu. Będzie realizowana w każdym ze sklepów Spółki jako forma płatności za sprzedany towar. Spółka nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie klient musiałby spełnić, aby nabyć kartę podarunkową. Zgodnie z regulaminem sprzedaży bonów nie będzie możliwy zwrot gotówki po upływie terminu ważności bonu. Również jeśli wartość zakupionego towaru będzie mniejsza niż nominał karty - różnica nie będzie zwracana. W sytuacji zakupu towaru o wartości przekraczającej nominał karty - klient dokonywał będzie stosownej dopłaty w innej formie płatności. W momencie odpłatnego wydania bonu spółka przyjmie gotówkę do kasy i (oprócz bonu) ma zamiar wydawać klientowi dokument KP (Kasa przyjmie). Nie będzie ewidencjonować tej sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Za pomocą kasy fiskalnej zaewidencjonuje obrót dla celów podatku VAT dopiero w momencie zapłaty bonem za zakupiony towar.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Kiedy powstaje przychód podatkowy przy sprzedaży bonów towarowych (kart podarunkowych) - w momencie wydania bonu czy w momencie realizacji sprzedaży (ewentualnie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego w którym upłynął termin ważności bonu – pytanie oznaczone we wniosku nr 1)...

Zdaniem Spółki, karta podarunkowa nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa". Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do nabycia w oznaczonym terminie pewnego świadczenia lub zakupu towaru. Dlatego też wydanie (sprzedaż) vouchera nie jest wydaniem towaru ani świadczeniem usługi, a przychód podatkowy powinien być rozpoznany w momencie wykonania usługi lub wydania towaru. Dlatego otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi lub wydania towaru. Tego rodzaju świadczenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od osób prawnych, w myśl którego pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych nie zalicza się do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z vouchera, Spółka rozpozna przychód w wysokości kwoty niewykorzystanej przez klienta, na ostatni dzień okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, określa przepis art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Stanowi on, że za datę powstania tego przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ww. ustawy, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d – zgodnie z art. 12 ust. 3e ww. ustawy – za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w celu zwiększenia sprzedaży ma zamiar sprzedawać własne bony towarowe (karty podarunkowe, vouchery). Karta podarunkowa będzie produktem na okaziciela o określonym nominale i terminie ważności i będzie realizowana w każdym ze sklepów Spółki jako forma płatności za sprzedany towar.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydanie (sprzedaż) karty podarunkowej nie jest wydaniem towaru ani świadczeniem usługi.

Otrzymaną zapłatę za wydanie karty podarunkowej należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wydania towaru. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…) nie zalicza się do przychodów.

Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z bonu towarowego Spółka ma obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości kwoty niewykorzystanej przez klienta, na ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Podstawę zaliczenia tej kwoty do przychodów stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie zdarzenia przyszłego ujętego jako 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.