INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży bonów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży bonów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się emisją i obsługą bonów towarowych. Na zamówienie klienta bon towarowy w formie elektronicznej (karta z paskiem magnetycznym) zwany XX przekazywany jest zlecającemu. Bony posiadają określoną wartość uprawniającą do dokonywania zakupów w sieci oznaczonych sklepów. Klient wydaje te bony osobom trzecim jako nagrody programu lojalnościowego lub inne nagrody. Bon ten stanowi w istocie substytut towaru i można go zrealizować wyłącznie w przypadku nabycia towaru bez możliwości otrzymania gotówki. Wnioskodawca pobiera od klienta opłatę w wysokości wartości nominalnej bonu oraz opłaty i prowizje za nośnik, dostarczanie kart, ich ubezpieczenie i obsługę zawierające też marżę Wnioskodawcy. Zainteresowany monitoruje realizację bonów w sieci handlowej i przekazuje powstałe zobowiązania z tytułu dokonanych dostaw towarów na rzecz dostawców towarów. Od momentu aktywacji bonu towarowego do jego unicestwienia w drodze wymiany na towar Wnioskodawca prowadzi pełną kontrolę stopnia wykorzystania bonu towarowego przez osobę trzecią obdarowaną bonem. Prowizje i opłaty otrzymywane stanowią wynagrodzenie Zainteresowanego i są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji kwoty otrzymywane od klienta stanowiące wartość nominalną bonu (opłata za bon) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług analogicznie jak opodatkowywane są przez Wnioskodawcę prowizje i opłaty płacone ponad wartość nominalną bonu...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie Bonów nie podlega podatkowi od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn zm.; dalej jako „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy definicji zamieszczonej w art. 2 ust. 6 ustawy o VAT przez „towary” rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zdaniem Spółki, zgodnie z powyższą definicją przedmiotowe Bony nie stanowią towarów. Są one jedynie dokumentami uprawniającymi do wymiany na towary o określonej wartości. Ponadto, z uwagi na okoliczność, iż przekazanie Bonów nie spełnia także zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicji świadczenia usług, przekazanie Bonów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpłatne przekazanie Bonów nie stanowi również otrzymania zaliczki w rozumieniu ustawy o VAT z uwagi na okoliczność, że w momencie wydania Bonów i otrzymania zapłaty strony transakcji nie wiedzą jakie towary zostaną nabyte i opłacone przez klienta Bonami.

Podobne stanowisko wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z 26 czerwca 2009 r., znak ILPP1/443-420/09-4/BP, Dyrektor Izby Skarbowej z Warszawy w decyzji z 17 kwietnia 2009 r., znak IPPP1-443-87/09-5/BS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w decyzji z 11 grudnia 2008 r., znak ITPB3/423-507/08/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się emisją i obsługą bonów towarowych. Na zamówienie klienta bon towarowy w formie elektronicznej (karta z paskiem magnetycznym) zwany XX przekazywany jest zlecającemu. Bony posiadają określoną wartość uprawniającą do dokonywania zakupów w sieci oznaczonych sklepów. Klient wydaje te bony osobom trzecim jako nagrody programu lojalnościowego lub inne nagrody. Bon ten stanowi w istocie substytut towaru i można go zrealizować wyłącznie w przypadku nabycia towaru bez możliwości otrzymania gotówki. Wnioskodawca pobiera od klienta opłatę w wysokości wartości nominalnej bonu oraz opłaty i prowizje za nośnik, dostarczanie kart, ich ubezpieczenie i obsługę zawierające też marżę Wnioskodawcy. Zainteresowany monitoruje realizację bonów w sieci handlowej i przekazuje powstałe zobowiązania z tytułu dokonanych dostaw towarów na rzecz dostawców towarów. Od momentu aktywacji bonu towarowego do jego unicestwienia w drodze wymiany na towar Wnioskodawca prowadzi pełną kontrolę stopnia wykorzystania bonu towarowego przez osobę trzecią obdarowaną bonem. Prowizje i opłaty otrzymywane stanowią wynagrodzenie Zainteresowanego i są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że czynności sprzedaży bonów nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust.1 ustawy. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy. Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez kontrahenta na rzecz Zainteresowanego, a w konsekwencji również wydania bonu nie można również określić jako świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1. Wpłata środków pieniężnych jest bowiem dokonywana z tytułu wydania bonu, który nie jest towarem.

Reasumując, sama czynność sprzedaży bonów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż Bon nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, ani też nie spełnia definicji usługi zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy. W związku z powyższym kwoty otrzymywane od klienta stanowiące wartość nominalną bonu (opłata za bon) nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności opodatkowania prowizji i opłat otrzymanych ponad wartość nominalną bonu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.