INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data stempla pocztowego: 22 sierpnia 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 8 czerwca 2011 r. ILPP1/443-370/11-6/NS w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów w ramach działań marketingowych stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., doręczoną w dniu 10 czerwca 2011 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 8 czerwca 2011 r. znak ILPP1/443-370/11-6/NS w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów w ramach działań marketingowych stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów wydał na wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług Spółki z o.o. z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.) oraz z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.) – zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 8 czerwca 2011 r., znak ILPP1/443-370/11-6/NS, stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów w ramach działań marketingowych stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. - jest nieprawidłowe.

We wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż maszyn rolniczych marki „A” produkowanych przez podmioty z Grupy „A” (dalej: Produkty).

Dystrybucja Produktów przez Spółkę w Polsce odbywa się poprzez sieć autoryzowanych, niezależnych dealerów (dalej: Dealerzy), którzy są odpowiedzialni za sprzedaż w określonym regionie w kraju. Dealerzy budują sieć dystrybucji trafiając do ostatecznych odbiorców maszyn i urządzeń „A”.

Marka „A” jest obecna na polskim rynku od wielu lat, sukcesywnie zdobywając zaufanie i uznanie klientów. Zainteresowany posiada ok. 20% udziału w rynku maszyn i urządzeń rolniczych w Polsce. Wnioskodawca jest liderem w sprzedaży traktorów i kombajnów.

W celu zwiększenia obrotów z tytułu sprzedaży swoich Produktów w Polsce, Spółka podejmuje (i będzie podejmować) różnego rodzaju działania o charakterze marketingowym. W szczególności Zainteresowany przekazywał i będzie przekazywać nieodpłatnie różnego typu towary. Są to rożnego rodzaju „gadżety”, w szczególności: piłki, długopisy, zabawki, termosy czy kubki. Wszystkie te towary opatrzone są logo „A”. Towary przekazywane są Dealerom, a także klientom ostatecznym (zasadniczo – rolnikom), w szczególności w trakcie różnego rodzaju targów, pokazów, spotkań itp. Wnioskodawca nie ma wpływu na sposób późniejszego wykorzystania przekazywanych towarów.

Spółka nie opodatkowuje nieodpłatnego przekazywania towarów, które spełniają definicję prezentu o małej wartości, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, a także drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Przekazywane towary nie stanowią próbek, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie towarów w ramach działań marketingowych opisanych powyżej stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT określa przypadki, w których w drodze wyjątku oraz przy spełnieniu określonych przesłanek za podlegające opodatkowaniu, uznaje się również dostawy towarów bez wynagrodzenia. W myśl przywołanego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,

jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie natomiast ze zmienionym art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

W opinii Spółki, nieodpłatne przekazanie towarów w ramach działań opisanych w stanie faktycznym, w sposób oczywisty jest związane z prowadzonym przez Zainteresowanego przedsiębiorstwem, a zatem nie podlega opodatkowaniu VAT. Działania takie wpływają bowiem na wielkość sprzedaży, udział w rynku, współpracę handlową z kontrahentami, wizerunek Wnioskodawcy, a zatem wspierają jego działalność.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż nieodpłatne dostawy towarów podlegają opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji, gdy wskazane w tym przepisie przesłanki są spełnione łącznie, tj.:

• nieodpłatne przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz
• podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Jeżeli natomiast chociaż jeden z powyższych warunków nie jest spełniony, wówczas nieodpłatna dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu VAT.

Spółka stoi na stanowisku, iż przekazanie towarów w ramach podejmowanych działań marketingowych w sposób oczywisty związane jest z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, a zatem nie podlega opodatkowaniu VAT. W chwili obecnej brak jest bowiem jakiegokolwiek przepisu, który uzasadniałby opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów na cele reklamowe (promocyjne), które to cele związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Stanowisko Zainteresowanego potwierdza wykładnia historyczna omawianego przepisu. Od dnia 1 maja 2004 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r., przepis art. 7 ust. 2 obowiązuje w niezmienionym, przywołanym powyżej brzmieniu. Zmieniony został natomiast art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, który ma istotne znaczenie w zakresie wykładni zasad opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów. Do dnia 31 maja 2005 r. przepis ten stanowił, iż art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się, bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Od dnia 1 czerwca 2005 r. w zakresie opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów zmienił się stan prawny – w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT uchylony został zapis o warunku bezpośredniego związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatnych przekazań prezentów o małej wartości i próbek. W obecnym brzmieniu przepis ten stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Powyższa zmiana jednoznacznie wyklarowała, iż przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT.

Jeśli ratio legis powyższych przepisów byłoby objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby z nowelizacji przepisów VAT w roku 2005.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów, które wskazują, że „przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, odmiennie niż było to przed tą datą, że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem” (por. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1255/07). Sądy zauważają przy tym, że inne odczytanie normy zawartej w art. 7 ust. 2 ustawy VAT byłoby sprzeczne z ratio legis wprowadzenia zmiany tego przepisu (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1268/07).

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., żadne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia pozostaje rodzaj przekazywanego towaru. Liczy się przede wszystkim fakt związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem mogą mieć na celu w szczególności: budowę marki, wzmocnienie wizerunku przedsiębiorstwa na rynku, pozyskanie nowych klientów/kontrahentów, utrzymanie dobrych kontaktów z dotychczasowymi kontrahentami, wprowadzenie nowego produktu na rynek, zwiększenie wolumenu sprzedaży – jak ma to miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym.

Spółka prezentuje powyższe stanowisko, mając na uwadze literalne brzmienie analizowanych przepisów, wskazując równocześnie, iż przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie spełnia wykładnia gramatyczna, która umożliwia prawidłowe odczytanie treści normy prawnej w niej zawartej. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadza się regułę, iż jeżeli przepis jednoznacznie w danym języku formułuje normę postępowania, to tak właśnie należy ten przepis rozumieć. Odstępstwo od tej wykładni jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przepis nie jest sformułowany w sposób jasny i jednoznaczny. Nie budzi wątpliwości, iż przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest jasno sprecyzowany, a jego interpretacja prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie towaru może zostać potraktowane jak odpłatna dostawa jedynie w przypadku spełnienia obu warunków wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT – tj. w sytuacji, gdy przekazanie to daje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego oraz następuje na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem podatnika.

Pogląd o braku obowiązku opodatkowania wszelkich nieodpłatnych świadczeń związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodny jest z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem części organów podatkowych.

Zainteresowany przywołał wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. akt I FSK 600/07), w którym orzeczono, iż „nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów”. Pogląd ten został podtrzymany przez NSA w wyroku składu 7 sędziów z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. akt I FPS 6/08). Sąd przyznał, że polskie przepisy są sprzeczne z przepisami Unii Europejskiej. Jednak, jeśli prawo krajowe jest korzystniejsze to organ podatkowy nie może bezpośrednio stosować przepisów wspólnotowych. Dokonanie takiej wykładni prowadziłoby do rozszerzenia zakresu obowiązku podatkowego poza granice określone przepisami prawa krajowego, co stanowiłoby naruszenie Konstytucji RP.

Analogiczny pogląd został wyrażony w ostatnich wyrokach NSA, np. wyrok z dnia 15 września 2010 r. (sygn. akt l FSK 1408/09), wyrok z dnia 2 lipca 2010 r. (sygn. akt I FSK 1793/09).

Stanowisko takie potwierdza również orzecznictwo Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (WSA). Przykładowo można tu przywołać wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2009 r. (sygn. akt I SA/Po 319/09), WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2009 r. (sygn. akt IIl SA/Wa 3445/08), WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 152/07), wyroki WSA w Warszawie, w tym m. in. wyrok z dnia 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt IIl SA/Wa 984/07), z dnia 25 września 2007 r. (sygn. akt IIl SA/Wa 811/07), z dnia 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) oraz z dnia 20 listopada 2007 r. (sygn. akt IIl SA/Wa 1268/07).

Także część organów podatkowych podziela pogląd o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych dostaw towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – tak np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-867/08/10-S/JK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP2/443-1024/08/10-4/S/SAP/KOM), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-602/08/10-S/JK).

W analogiczny sposób wypowiada się większość przedstawicieli doktryny prawa podatkowego w tym m. in.: T. Michalik, „VAT 2010. Komentarz”, CH Beck, Warszawa 2010, wydanie 7, tezy 72 i n. do art. 7; A. Bartosiewicz, R. Kubacki, „VAT. Komentarz”, 2 wydanie, Warszawa 2007, tezy 12-20 do art. 7, s. 122 i n.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku opodatkowania czynności polegających na nieodpłatnym przekazaniu towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, tj. na cele promocyjne i reklamowe opisane w niniejszym wniosku.

W wydanej w dniu 8 czerwca 2011 r. interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-370/11-6/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działając w imieniu Ministra Finansów – uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, iż w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie przez Spółkę materiałów w ramach akcji reklamowych i promocyjnych, na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy i w konsekwencji podlega opodatkowaniu w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy.

W dniu 24 czerwca 2011 r. do Biura KIP w Lesznie wpłynęło wezwanie Spółki z o.o. do usunięcia naruszenia prawa i zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443-370/11-6/NS.

Pismem z dnia 19 lipca 2011 r. nr ILPP1/443/W-60/11-2/HMW, stanowiącym odpowiedź na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Spółka z o.o. za pośrednictwem Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na indywidualną interpretację z dnia 8 czerwca 2011 r. znak ILPP1/443-370/11-6/NS.

W powyższym piśmie Skarżąca, przedmiotowej interpretacji indywidualnej zarzuca:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego polegające na błędnej wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) i przyjęciu, iż przekazanie towarów w ramach działań marketingowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r.;
2. naruszenie przepisów postępowania, wynikające z niezastosowania zasady wyrażonej w art. 120 i art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej, nakazującej Organowi prowadzenie postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych;
3. naruszenie przepisów postępowania, wynikające z niezastosowania zasady wyrażonej w art. 14c § 1 oraz § 2 Ordynacji podatkowej, nakazującej Organowi sformułowanie prawidłowego uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Spółki.

Wobec powyższego, Spółka wniosła o:

1. uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości,
2. zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała wyroki:

1. NSA: z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08, z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 600/07, z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 60/08; z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 743/07; z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt I FSK 922/08, z dnia 2 lipca 2010 r., sygn. akt I FSK 1793/09;
2. WSA z dnia 24 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 319/09.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 23 sierpnia 2011 r. r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu: 3 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie towarów w ramach działań marketingowych stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy – nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, iż w celu zwiększenia obrotów z tytułu sprzedaży swoich Produktów w Polsce, Spółka podejmuje (i będzie podejmować) różnego rodzaju działania o charakterze marketingowym. W szczególności Zainteresowany przekazywał i będzie przekazywać nieodpłatnie różnego typu towary. Są to rożnego rodzaju „gadżety”, w szczególności: piłki, długopisy, zabawki, termosy czy kubki. Wszystkie te towary opatrzone są logo „A”. Towary przekazywane są Dealerom, a także klientom ostatecznym (zasadniczo – rolnikom), w szczególności w trakcie różnego rodzaju targów, pokazów, spotkań itp. Wnioskodawca nie ma wpływu na sposób późniejszego wykorzystania przekazywanych towarów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę materiałów w ramach akcji reklamowych i promocyjnych na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r., było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka10/12, 61-815 Poznań, w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.