INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2011 r. (data wpływu 20.06.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 05.09.2011 r. (data nadania 05.09.2011 r., data wpływu 08.09.2011 r.) na wezwanie z dnia 23.08.2011 r. Nr IPPB2/436-215/11-2/AF, Nr IPPB4/415-486/11-2/MP (data nadania 23.08.2011 r., data doręczenia 29.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do obowiązku złożenia zeznania podatkowego w terminie do 30 kwietnia roku z tytułu opodatkowania zasądzonych wyrokiem sądu odsetek,

• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasądzonych wyrokiem sądu odsetek z tytułu zachowku oraz określenia właściwego organu podatkowego oraz podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zachowku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 15 grudnia 2002 roku zmarła babcia Wnioskodawcy, pozostawiając testament, w którym do całości spadku powołała M. J. Testament ten wyłączył od dziedziczenia zstępnego spadkodawczyni, Wnioskodawcę, przy czym w przypadku dziedziczenia ustawowego przypadałaby mu całość spadku. Wobec powyższego Wnioskodawca wystąpił do sądu z roszczeniem o zachowek. Postępowanie zakończyło się prawomocnym wyrokiem z dnia 24 czerwca 2009 roku, w którym Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz Wnioskodawcy zachowek. Ponieważ spadkobierczyni testamentowa nadal nie wypłaciła Wnioskodawcy zachowku, dla uzyskania zasądzonych kwot w sprawie prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Warto dodać, że Wnioskodawca od wielu lat mieszka w Australii i nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Pismem z dnia 23.08.2011 r. Nr IPPB2/436-215/11-2/AF, Nr IPPB4/415-486/11-2/MP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• dokonanie opłaty w wysokości 40 zł na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie Nr 31 1010 1010 0166 4922 3100 0000 i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu, z uwagi na przedstawienie we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dwóch zdarzeń przyszłych, tzn. jednego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz jednego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
  
  

Uzupełnienie wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn poprzez:

• wskazanie, czy w chwili nabycia tytułem zachowku (w chwili zaspokojenia roszczenia lub jego części) będzie Pan posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub będzie miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa...
  
  

Uzupełnienie wniosku w zakresie podatku od dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• wskazanie, czy i od kiedy posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej Australii...
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono 29.08.2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie pismem z dnia 05.09.2011 r. (data nadania 05.09.2011 r., data wpływu 08.09.2011 r.) oraz przesyłając dowód uiszczenia opłaty w wysokości 40 zł na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie. Wnioskodawca uzupełnił również wniosek m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wskazując, że od chwili przyjazdu do Australii w 1989 r., co roku rozlicza swoje dochody we właściwym Urzędzie Podatkowym Australii (Australia Taxation Office). Australia Taxation Office nadał Wnioskodawcy także numer identyfikacji podatkowej, który podobnie jak w Polsce, otrzymuje w Australii każdy podatnik. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż w przypadku, gdyby nie posiadał certyfikatu rezydencji w formie wymaganej przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm.), niezwłocznie wystąpi on do właściwego organu administracji podatkowej Australii w celu jego uzyskania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 93, poz. 768 z późn. zm. dalej jako: ustawa o podatku od spadków i darowizn) Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia podatku od wypłaconego mu w przyszłości zachowku, czy też ma prawo do całkowitego zwolnienia od podatku od spadków i darowizn jeżeli jest osobą zaliczaną do I grupy podatkowej (zstępny) i spełni wszelkie warunki określone w tym przepisie...
2. Jaki organ jest właściwy do złożenia deklaracji podatkowej: organ właściwy dla ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawczyni czy organ właściwy dla Wnioskodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania w Polsce...
3. Jeżeli Wnioskodawca będzie otrzymywał wpłaty z tytułu zachowku uzyskane w postępowaniu egzekucyjnym w kilku ratach, czy powinien po uzyskaniu każdej kwoty osobno zgłaszać ten fakt do urzędu skarbowego...
4. Ewentualnie, jeśli organ uzna, że Wnioskodawca nie jest zwolniony od zapłaty podatku od spadków i darowizn, czy koszty udziału pełnomocnika w sprawie o zachowek można uznać za długi i ciężary pomniejszające wartość podstawy opodatkowania...
5. Czy odsetki od zachowku podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn czy też podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
6. Na wypadek uznania przez organ, że odsetki od zachowku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy obowiązana jest je płacić osoba, która nie jest podatnikiem w Polsce i jakie wymagania formalne ma obowiązek spełnić...
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie podatku od spadków i darowizn zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 5.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania odsetek od zachowku, zdaniem Wnioskodawcy, na wstępie podnieść należy, że zachowek - zgodnie z regulacją wskazaną w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn - opodatkowany jest tym właśnie podatkiem. Wynika to wprost z art. 1 ust. 1 pkt 5 wskazanej wyżej ustawy. W tym miejscu podkreślono, że odsetki to świadczenie akcesoryjne wobec świadczenia głównego, ściśle z nim związane. Ze względu na powyższe stwierdzono, że powinny być one opodatkowane w ten sam sposób jak świadczenie główne, od którego są naliczane. Niezgodne z intencją racjonalnego ustawodawcy byłoby ustanowienie dwóch różnych form opodatkowania dla świadczenia akcesoryjnego i świadczenia głównego, wobec istnienia tak silnego związku między nimi.

Celem regulacji odsetek od zachowku jest ochrona interesów najbliższych członków rodziny spadkodawcy, enumeratywnie wymienionych w art. 991 § 2 Kodeksu Cywilnego (KC). Ochrona ta ma miejsce szczególnie wtedy, gdy uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku i prawodawca daje mu prawo do roszczenia o zapłatę sumy pieniężnej wynikającej z zachowku i należnych od niego odsetek. Suma taka obciąża spadek jako dług, pomniejszając podstawę opodatkowania w podatku od spadków i darowizn, a logicznym następstwem tego jest to, że nie może być ona wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stwierdził, że odsetki od świadczenia głównego jakim jest zachowek powinny być opodatkowane w taki sam sposób - podatkiem od spadków i darowizn.

Ad. 6.

Na wypadek, gdyby organ nie zgodził się ze stanowiskiem strony wskazanym w punkcie 5 Wnioskodawca wskazał, że Jego miejscem zamieszkania jest od wielu lat Australia, tam osiąga dochody i opłaca odpowiednie daniny na rzecz państwa. Jego jedynym dochodem osiągniętym na terytorium Polski jest zachowek po babci i powstałe z tego tytułu odsetki. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.): „osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)”. Na mocy regulacji zawartej w art. 4a ustawy „Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.”

Zgodnie z treścią art. 11 umowy z dnia 7 maja 1991 roku w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1992 roku, Nr 41, poz. 177) łączącej Polskę i Australię:

1. Odsetki, które powstają w jednym z Umawiających się Państw i wypłacane są osobie uprawnionej do ich otrzymywania, a mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek.
3. Użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza odsetki od pożyczek rządowych lub obligacji albo skryptów dłużnych zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu albo hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach oraz odsetki od wszelkiej formy wierzytelności, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.
   
   

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, po uzyskaniu dochodu z tytułu odsetek od zachowku ma możliwość wyboru kraju, gdzie jego dochód ma podlegać opodatkowaniu. Co więcej, w przypadku wyboru Polski, maksymalna kwota podatku od odsetek uzyskanych z tytułu zachowku wynosi 10%.

Na mocy regulacji art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a przychodów: z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1 z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.”

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym wypadku 10% - M.S.) lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.”

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 21 ustawy pojęcie certyfikat rezydencji „zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika”. Ponadto, na mocy regulacji ustawowej zawartej w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy obowiązani są składać urzędom skarbowym zeznanie podatkowe w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym uzyskał roszczenie.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznał, że po dokonaniu wyboru jednej bądź drugiej formy opodatkowania, ma obowiązek złożenia we właściwym urzędzie podatkowym deklaracji podatkowej w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym uzyskał dochód w postaci odsetek od zachowku i dołączyć do niej certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące. W uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 3 wskazano, że zmiana ma na celu jedynie „doprecyzowanie pojęcia dochodów”. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że opodatkowaniu podlega dochód (przychód) osiągnięty na terytorium Polski. Jest to generalna zasada, według której ustala się, jaki dochód podlega opodatkowaniu w Polsce.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy).

Zgodnie z przepisami Księgi IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), osoby uprawnione do zachowku nie nabywają własności rzeczy lub praw majątkowych, wynikających z ww. prawa, z chwilą otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy).

Art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek).

Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia (art. 991 § 2 Kodeksu cywilnego).

Treść art. 925 ustawy - Kodeks cywilny jednoznacznie wskazuje, że z chwilą śmierci spadek nabywa wyłącznie spadkobierca. Moment śmierci spadkodawcy nie oznacza natomiast równoczesnego przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na inne podmioty tytułem zachowku. Przeniesienie takie następuje z chwilą wykonania tego prawa przez spadkobierców na rzecz osób uprawnionych.

Nabycie własności rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku następuje z chwilą wykonania tego prawa oraz nie stanowi nabycia w drodze spadku.

Wątpliwość Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy odsetki od zachowku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, iż przedmiotowe odsetki nie wchodzą w skład otrzymanego zachowku i stanowią odrębną kategorię – dodatkowe źródło dochodu.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 Kodeks cywilny, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem nie wykonania zobowiązania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż dnia 15 grudnia 2002 roku zmarła babcia Wnioskodawcy, pozostawiając testament, w którym do całości spadku powołała M. J. Testament ten wyłączył od dziedziczenia zstępnego spadkodawczyni, Wnioskodawcę, przy czym w przypadku dziedziczenia ustawowego przydałaby mu całość spadku. Wobec powyższego Wnioskodawca wystąpił do sądu z roszczeniem o zachowek. Postępowanie zakończyło się prawomocnym wyrokiem z dnia 24 czerwca 2009 roku, w którym Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz Wnioskodawcy zachowek. Ponieważ spadkobierczyni testamentowa nadal nie wypłaciła Wnioskodawcy zachowku, dla uzyskania zasądzonych kwot w sprawie prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Wnioskodawca dodaje, że od wielu lat mieszka w Australii i nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca od chwili przyjazdu do Australii w 1989 r., co roku rozlicza swoje dochody we właściwym Urzędzie Podatkowym Australii. Australia Taxation Office nadał Wnioskodawcy także numer identyfikacji podatkowej, który podobnie jak w Polsce, otrzymuje w Australii każdy podatnik. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż w przypadku, gdyby nie posiadał certyfikatu rezydencji w formie wymaganej przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm.), niezwłocznie wystąpi on do właściwego organu administracji podatkowej Australii w celu jego uzyskania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona w Canberze dnia 07.05.1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177).

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, odsetki, które powstają w jednym z Umawiających się Państw i wypłacane są osobie uprawnionej do ich otrzymania, a mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Ponadto, art. 11 ust. 3 Umowy polsko – australijskiej stanowi, iż użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza odsetki od pożyczek rządowych lub obligacji albo skryptów dłużnych zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu albo hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach oraz odsetki od wszelkiej formy wierzytelności, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Z powyższego wynika, iż nie każde świadczenie, które strony stosunku zobowiązaniowego określają „wypłatą odsetek” stanowić będzie przedmiot opodatkowania na podstawie wyżej cytowanego art. 11 Umowy.

Zgodnie z powyższym artykułem za „odsetki” uznaje się dochód z wszelkiej formy wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu albo hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach. Określenie „wszelkiej formy wierzytelności” dotyczy pożyczek rządowych lub obligacji albo skryptów dłużnych, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie zawiera w swej treści uregulowań dotyczących opodatkowania odsetek z tytułu zachowku. Wobec powyższego skutki podatkowe otrzymanych przez Wnioskodawcę odsetek z tytułu zachowku należy rozpatrzyć w oparciu o art. 22 ust. 1 Umowy – „Inne dochody”.

W świetle art. 22 ust. 1 Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw, które nie zostały wymienione w wyżej wymienionych artykułach niniejszej umowy, będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym Państwie, lecz jeżeli dochody są uzyskiwane ze źródeł w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użyty w art. 22 ust. 1 ww. umowy zwrot „mogą być opodatkowane” oznacza, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód.

Zatem w świetle ww. przepisów, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Australii z tytułu odsetek od zachowku otrzymywanych z Polski, podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Australii.

Jednocześnie, w Australii - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 24 Umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce zastosowanie znajdzie art. 24 ust. 2 ww. Umowy, który stanowi, że z uwzględnieniem istniejącego ustawodawstwa australijskiego (które nie narusza zawartej tutaj zasady) dotyczącego zaliczania jako kredytu na poczet podatku australijskiego podatku zapłaconego w kraju poza Australią, polski podatek zapłacony na podstawie polskiego ustawodawstwa i zgodnie z niniejszą umową, pobierany bezpośrednio lub przez potrącenia z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Australii, będzie zaliczany na poczet podatku australijskiego w odniesieniu do tego dochodu.

Do opodatkowania w Polsce przedmiotowych odsetek znajdą zastosowanie - w myśl powyższego - przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 – 14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Zwolnienie to zostało zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, a więc ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, a także pracy nakładczej.

W omawianym przypadku mamy do czynienia z odsetkami od zachowku, nie zaś z wynagrodzeniem, tym samym takie odsetki nie korzystają z powyższego zwolnienia.

Z uwagi więc na to, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji, które zwalniałyby od podatku odsetki z tytułu zachowku, przyjąć należy, iż podlegają one opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze powyższe, wypłacone odsetki zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu.

Wnioskodawca jest zatem zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego z tytułu osiągnięcia dochodów przedstawionych we wniosku.

Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Ponadto należy podnieść, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 29 ustawy, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie osobom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, osoba zagraniczna podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powyższa regulacja podatkowa nie znajdzie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.